Κριτική του βιβλίου «Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα» από τον Λεωνίδα-Βασίλειο Μανιάτη

 

Οι κριτικές είναι καλοδεχούμενες από κάθε αναγνώστη των βιβλίων μου. Ειδικά όμως, όταν αυτή προέρχεται από έναν συνάδελφο συγγραφέα ο οποίος μάλιστα έχει ασχοληθεί και ο ίδιος με την εναλλακτική ιστορία, τότε η κριτική του αποκτά ιδιαίτερη αξία!

Η κριτική του αρχαιολόγου – συγγραφέα Λεωνίδα-Βασίλειου Μανιάτη, για τον «Μυστικό σύντροφο του Ρήγα» όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο Goodreads:

Ο «Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα» του Ανδρέα Καπανδρέου είναι ένα σύντομο μεν, αλλά πραγματικά συναρπαστικό μυθιστόρημα που συνδυάζει κατά τρόπο αριστοτεχνικό στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και εναλλακτικής ιστορίας, μέσω του μηχανισμού του ταξιδιού στον χρόνο.

Το μυθιστόρημα ανοίγει σε μία μάλλον δυστοπική εκδοχή του όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος, σε έναν παράλληλο κόσμο, όπου η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει καταφέρει να επιβιώσει, καταπνίγοντας τις εθνικές επαναστάσεις που σημειώθηκαν στα Βαλκάνια του 19ου αιώνα και έχοντας γίνει έκτοτε πολύ πιο σκληρή απέναντι στις εθνικές και θρησκευτικές της μειονότητες απ’ όσο υπήρξε στο ιστορικό της παρελθόν. Ο πρωταγωνιστής, ένας ελληνογενής υπήκοος της Αυτοκρατορίας από την Λευκωσία της Κύπρου που υποχρεούται να υπηρετήσει στον οθωμανικό στρατό, σταδιακά αναμειγνύεται σε έναν πυρήνα αντίστασης Ελλήνων αντιστασιακών κατά της Αυτοκρατορίας που επειδή δεν διαθέτουν τα μέσα για να συγκρουστούν ανοιχτά με τα πανίσχυρα οθωμανικά στρατεύματα, σχεδιάζουν να επιχειρήσουν ένα ταξίδι στον χρόνο, πίσω στην Βιέννη του μακρινού 1790, ένα καθήκον που τελικά πέφτει στους ώμους του πρωταγωνιστή του βιβλίου. Στόχος του σε αυτό του το ταξίδι είναι να εντοπίσει τα χειρόγραφα του μεγάλου οραματιστή Ρήγα Φεραίου και να εμποδίσει την καταστροφή τους, με την ελπίδα ότι η διάδοσή τους θα μπορούσε να εμπνεύσει πολύ περισσότερο κόσμο να συμμετέχει στην επικείμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Ελλάδας και την τελική κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το βιβλίο κρατά από την αρχή ως το τέλος αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, συνδυάζοντας άφθονη δράση με βαθιά συναισθήματα και πολλή τροφή για σκέψη. Οι ρυθμοί του είναι σε μεγάλο βαθμό κινηματογραφικοί, κάτι που θα έκανε την ιστορία αυτή κατά την γνώμη μου κατάλληλη για πέρασμα στην μικρή ή την μεγάλη οθόνη.

Τέλος, μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας χειρίζεται τον μηχανισμό του ταξιδιού στον χρόνο. Τις περισσότερες φορές (στην επιστημονική φαντασία) είναι οι "κακοί" του έργου αυτοί που επιχειρούν ένα ταξίδι στο παρελθόν με σκοπό να καταστρέψουν τους αντιπάλους τους και αντίθετα οι ήρωες του βιβλίου ή της ταινίας τους ακολουθούν στο παρελθόν για να ανατρέψουν τα σχέδιά τους και να αποκαταστήσουν έτσι την ομαλή ροή της Ιστορίας. Εδώ όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, κάτι που παρατηρείται εξαιρετικά σπάνια στην επιστημονική φαντασία: είναι ο ήρωας του βιβλίου αυτός που αποφασίζει να αναλάβει τον ρόλο του χρονικού πράκτορα/αγωνιστή/τρομοκράτη (ανάλογα με το πώς το βλέπεις) για να ανατρέψει την ισχύουσα κατάσταση στο δικό του παρόν, διατηρώντας όμως παράλληλα την ηθική του ακεραιότητα.