Απόψεις και συμβουλές του Τσέχωφ για τη γραφή (και όχι μόνο)

Η τέχνη της γραφής: συμβουλές σε ένα νέο συγγραφέα / Αντόνν Τσέχοφ; Ανθολ. Πιέρο Μπουνέλλο; μετ. Βασίλης Ντινόπουλος. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη, 2007. [Τίτλος πρωτοτύπου: Senza trama e senza finale. 99 consigli di scrittura].

Σε αυτό το βιβλίο ταξινομούνται συμβουλές και απόψεις για την συγγραφή, οι οποίες γράφτηκαν σε επιστολές του Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ [Anton Pavlovich Chekhov (1860-1904)]  

Μερικά επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο:

“Έχω ακόμα παρατηρήσει ένα φυσικό νόμο: Όσο πιο χαρούμενη είναι η ζωή μου, τόσο πιο σκοτεινά είναι τα διηγήματά μου”.

“Δεν αξίζει να γράφω για χάρη της ρωσικής κριτικής, όπως δεν αξίζει να δώσεις να μυρίσει λουλούδια κάποιος που έχει συνάχι”.

“Η συντομία είναι αδερφή του ταλέντου”.

“Δεν είμαι φιλελεύθερος, ούτε συντηρητικός, δεν είμαι προοδευτικός, ούτε μοναχός, δεν είμαι αδιάφορος… Θα ήθελα να είμαι ελεύθερος καλλιτέχνης – και λυπάμαι μόνο που ο Θεός δε μου’ δωσε τη δύναμη γι’ αυτό. Μισώ το ψέμα και τη βία σε όλες τις μορφές τους. […] Ο φαρισαϊσμός, η χοντροκεφαλιά και η αυθαιρεσία σε βασιλεύουν μόνο στα σπίτια των εμπόρων και στα κρατητήρια. Αυτά τα βλέπω και στο χώρο της επιστήμης, της λογοτεχνίας, στη νεολαία. […] Τα δικά μου άγια των αγίων είναι το ανθρώπινο σώμα, η υγεία, το μυαλό, το ταλέντο, η έμπνευση, η αγάπη και η απόλυτη ελευθερία από την καταπίεση και το ψέμα, σε οτιδήποτε κι αν αναφέρονται αυτά τα τελευταία. Αυτό είναι το πρόγραμμα το οποίο θα ακολουθούσα αν ήμουν μεγάλος καλλιτέχνης”.

“Μα οι μεγάλοι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες οφείλουν να ασχοληθούν με την πολιτική μόνο όσο χρειάζεται για να προστατευτούν από αυτή”.

Περιγραφή:

«Μια αρνητική κριτική αξίζει περισσότερο από το τίποτε, από το να σε αγνοήσουν... ή μήπως όχι;» έγραφε στο μεγαλύτερο αδερφό του Αλέξανδρο ο Άντον Τσέχoφ, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, ελαφρύνοντας τη μοναξιά που συνοδεύει το γράψιμο. Σε επιστολή του στο Μαξίμ Γκόρκι ο Τσέχoφ παρατηρεί: «τους κλείνουν τις πόρτες, όχι επειδή γράφουν, αντιθέτως, γράφουν επειδή τους κλείνουν τις πόρτες και δεν έχουν πού αλλού να πάνε». Σε κάποιο άλλο σημείο, στα σημειωματάριά του, διαβάζουμε την ειρωνική γνώμη ενός καθηγητή: «αυτό που έχει σημασία δεν είναι ο Σαίξπηρ, αλλά τα σχόλια για το Σαίξπηρ...». Ο Πιέρο Μπρουνέλλο συγκέντρωσε, ψαχουλεύοντας κυρίως μέσα στην αλληλογραφία του Ρώσου συγγραφέα, «συμβουλές», σχόλια, αφορισμούς: χωρίζοντας το υλικό σε θεματικούς κύκλους, προέκυψε αυτό το βιβλίο – μια μικρή διαθήκη, χρήσιμη και απολαυστική όχι μόνο για τους επίδοξους συγγραφείς αλλά για οποιονδήποτε αναγνώστη.

Περιεχόμενα:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ
ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ
ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΡΥΘΜΟ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΕΙΔΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΦΙΛΑΛΗΘΕΙΣ
ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ
Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΜΕΡΙΚΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ