Πολικός Αστέρας ονομάζεται το αστέρι που χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες οι ναυτικοί για να προσανατολίζονται. Βοηθά στην εύρεση του βορρά από ξηρά και θάλασσα, όταν υπάρχει ξαστεριά, αφού βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο του ουρανού.
Το «Πολικός Αστέρας» επέλεξε σαν τίτλο του βιβλίου του ο Γεώργιος Μιχαήλ, ο οποίος, όπως διαβάζουμε στο σύντομο βιογραφικό του, είναι Κύπριος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ασχολείται με την ναυτιλιακή επιστήμη.
Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι καθόλου τυχαίος αφού ο συγγραφέας φιλοδοξεί, αυτό να αποτελέσει την πυξίδα του ελληνισμού ώστε να καταφέρει να βγει από την καταστροφική του πορεία.
«Ο σκοπός του συγκεκριμένου βιβλίου είναι να αφυπνίσει τα υγιέστατα στοιχεία του Ελληνικού κόσμου στην Ελλάδα, στην Κύπρο αλλά και οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη που ζουν και εργάζονται Έλληνες και να μπορέσει να μεταδώσει μια ριζοσπαστική ιδέα, όχι για την αναγέννηση του Ελληνικού έθνους, αλλά για την ανόρθωση και παράλληλα τη σωτηρία του ιστορικού αυτού έθνους…».
Μέσα από το βιβλίο – πρότασή - ο συγγραφέας εισηγείται η Κύπρος να αποτελέσει τον πόλο αναγέννησης του ελληνισμού προσελκύοντας στο νησί τους «καλούς» Έλληνες, επιστήμονες, τις υγιείς δυνάμεις του ελληνισμού.
Αυτό μπορεί, σύμφωνα με τον συγγραφέα να επιτευχθεί μέσω της δημιουργίας και επικράτησης στην πολιτική σκηνή, ενός νέου κόμματος που θα έχει τους πιο πάνω στόχους καθώς και την ενδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου ώστε η χώρα να μην εξαρτάται από άλλες δυνάμεις. Η νέα κατάσταση θα καταφέρει να κυβερνήσει, αρχικά την Κύπρο, με ελληνοκεντρικό τρόπο παρασύροντας μαζί του και το Ελλαδικό κράτος. Το νέο κόμμα – κίνημα (για το οποίο ο συγγραφέας φτάνει μέχρι του σημείου να προτείνει και το καταστατικό του σε Παράστημα στο τελευταίο μέρος του βιβλίου) ονομάζεται «Εθνικοφιλελεύθερο Κόμμα». Θα έχε δηλαδή εθνική και φιλελεύθερη ιδεολογία και έναν αδιαμφισβήτητο ηγέτη – αρχηγό που θα λαμβάνει όλες τις αποφάσεις χωρίς ψηφοφορίες, αφού πρώτα τις επεξεργαστούν επιτροπές ειδικών σε κάθε περίπτωση.
Ως χώρος δράσης επιλέγεται η Κύπρος αφού δεν είναι τόσο «καταστραμμένη» όσο η μητροπολιτική Ελλάδα.Για να μπορέσει να πετύχει το πιο πάνω εγχείρημα, σύμφωνα με τον συγγραφέα, η Κύπρος θα πρέπει πρώτα να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να απαλλαγεί από κάθε άλλη δέσμευση προς άλλες χώρες και να ενδυναμωθεί οικονομικά, πολιτιστικά και στρατιωτικά.
Το κυρίως μέρος του βιβλίου χωρίζεται σε επτά κεφάλαια: 1. Βιώματα, 2. Κύπρος, 3. Οι αιτίες της καταστροφής και το Ελληνοκυπριακό κράτος μετά το 1974, 4. Λόγοι για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου Κόμματος στην Κύπρο, 5. Η ιδεολογία, το πρόγραμμα και ο στόχος του νέου Κόμματος, 6. Η συμμετοχική πολιτική, 7. Η Τουρκική απειλή και η επιστροφή στην Ανατολή, [8]. Παράρτημα.
Οι απόψεις του συγγραφέα, αλλά και η ενέργειά του να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο και να το διανείμει δωρεάν κατά εκατοντάδες σε κυπριακά πανεπιστήμια, φανερώνουν άτομο που αγωνιά για την τύχη της πατρίδας του και προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει την κατάσταση. Η γραφή του έχει πολλή συναίσθημα και φανερώνει καλλιεργημένο και καλά μελετημένο άτομο.
Εάν θέλουμε να εξετάσουμε το συγκεκριμένο βιβλίο, αυστηρά ως μια σοβαρή πολιτική πρόταση και όχι σαν μυθιστόρημα ή έκθεση ιδεών - συναισθημάτων, πρέπει να επισημάνουν κάποια ελλείματα αντικειμενικότητάς αφού ο συγγραφέας παρουσιάζει δικές του απόψεις και αντιλήψεις ως αδιαμφισβήτητες.
Επίσης, εξιδανικεύει καταστάσεις προβαίνοντας σε συμπεράσματα τα οποία, μπορεί να διαισθάνεται, αλλά δεν μπορεί να τεκμηριώσει (π.χ. εξιδανίκευση πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, 1990-1993, - αν δεν έπεφτε η κυβέρνηση θα έσωζε τη χώρα και θα άλλαζε τη μοίρα της).
Κάνει γενικεύσεις (ο ελληνισμός της Ανατολής, Μικράς Ασίας, Ανατολικής Θράκης, Κωνσταντινούπολης, Πόντου, συμπεριλαμβανομένου και του κυπριακού ελληνισμού είναι καλύτερος – οι καλοί Έλληνες ενώ οι υπόλοιποι είναι οι αποτελούμενοι από κακή πάστα Έλληνα) ενώ συναντούμε και κάποιες υπεραπλουστεύσεις στις αναλύσεις του και λογικά άλματα «ένας άλλος αρχιεπίσκοπος [αντί του Μακαρίου Γ’] θα μπορούσε να συνενώσει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και να πετύχει την ένωση» - υποτίμηση ρόλου Τουρκίας.
Κάποιες εκτιμήσεις του στηρίζονται σε διαστρεβλωμένα στοιχεία: «οι 14.000 κύπριοι που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι 30.000 που πολέμησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα μπορούσαν από μόνοι τους να ελευθερώσουν την Κύπρο από τους Βρετανούς»! Δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για οργανωμένο στρατό. Οι εθελοντές αυτοί ήταν έμμισθοι και οι περισσότεροι από αυτούς ήταν βοηθητικοί – μουλάριδες χωρίς όπλα! Επίσης, υποτιμάται η ισχύς της Μεγάλης Βρετανίας.
Πρόκειται πάντως για ένα ενδιαφέρον βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί αφού δίνει το έναυσμα για προβληματισμό, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις απόψεις και τις εκτιμήσεις του συγγραφέα.
Από το οπισθόφυλλο:
Όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν από μικρά παιδιά πως στη ζωή τους πρέπει να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Ο αγώνας για την ελευθερία αποτελεί δικαίωμα και ταυτόχρονα υποχρέωση όλων των Κυπρίων και δεν πρέπει να πάψουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για αυτήν και να την διεκδικούμε.
Από το εξώφυλλο:
Και αν δε θυσιάσετε την ίδια τη ζωή σας ποτέ δε θα την κερδίσετε.
Μιχαήλ, Γεώργιος. Πολικός Αστέρας. [Αθήνα]: Κύπρης, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου