«Η Αφροδίτη με Γούνα» ονομάζεται η νουβέλα που γράφτηκε το 1870 από τον Αυστριακό συγγραφέα Λέοπολντ Φον Ζάχερ-Μαζόχ (Leopold von Sacher-Masoch) και συμπεριλαμβανόταν στο έργο του "Κληρονομιά του Κάιν". Ένα έργο το οποίο τελικά έμεινε ημιτελές αφού γράφτηκαν μόνο οι 2 από τις 6 ιστορίες. Εκεί μέσα αναπτυσσόταν η άποψη του Ζάχερ-Μάζοχ για τον κόσμο και σε αυτό εντασσόταν και οι φετιχιστικές και μαζοχιστικές φαντασιώσεις του συγγραφέα.
Ο Μαζόχ προσπάθησε στην πραγματική του ζωή να πετύχει τις φαντασιώσεις του, αρχικά με την γυναίκα του και αργότερα με την ερωμένη του, τη βαρόνη Φάννι Πίστορ.
Από το όνομα του συγγραφέα επικράτησε ο όρος «μαζοχισμός»
συνδέοντας τον για πάντα με τα εγχειρίδια ψυχολογίας και τον ορισμό της
ψυχοπαθολογίας της ηδονής μέσω του πόνου.
Η Αφροδίτη με τη γούνα κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Σοκόλη σε μετάφραση Νικολέτας Κοτσαηλίδου.
Από το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης:
Η νουβέλα του Μαζόχ και η θεατρική της διασκευή σε μια ενιαία έκδοση, σε μετάφραση της Νικολέτας Κοτσαηλίδου. Ένα έργο ορόσημο στην παγκόσμια ψυχιατρική, στο οποίο βασίστηκε ο αυστριακός ψυχίατρος ΚραφτΈμπινγκκι έπλασε το 1893 τον νεολογισμό "μαζοχισμός".
Σ' ένα αριστοκρατικό περιβάλλον χλιδής, αισθησιασμού και ηδυπάθειας, εκτυλίσσεται μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία. Πρωταγωνιστές, ο Σεβερίν φον Κουζίμσκι -το alterego του συγγραφέα Μαζόχ- και η Βάντα φον Ντουνάγιεφ, η γυναίκα που ο Σεβερίν λάτρεψε με πάθος και που της "εκχώρησε" τα πάντα: την ψυχή του, την ελευθερία του, την ίδια του την ύπαρξη.
Το θεατρικό έργο
«Η Αφροδίτη με Γούνα» αποτέλεσε
την έμπνευση για το θεατρικό του Αμερικανού σεναριογράφου Ντέιβιντ
Ιβς (David Ives) και έγινε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι με τον
Ματιέ Αμαλρίκ και την Εμανουέλ Σενιέ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ως θεατρικό,
ανέβηκε αρχικά σε off Broadway σκηνές αλλά, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του,
συνέχισε σε μεγάλες σκηνές σε πολλές χώρες του κόσμου.
Υπόθεση του θεατρικού:
«Η Αφροδίτη με Γούνα» διαδραματίζεται στη
Νέα Υόρκη του σήμερα. Ο Τόμας Νόβατσεκ, συγγραφέας και σκηνοθέτης, έχει κάνει
τη διασκευή του κλασικού σαδομαζοχιστικού / ερωτικού μυθιστορήματος του Leopold
Sacher – Masoch, «Η Αφροδίτη με τη Γούνα» (1870), που είναι η ιστορία μιας
εμμονικής εξωσυζυγικής σχέσης μεταξύ ενός άντρα - του Severin von Kushemski -
και της ερωμένης του - Vanda Dunayef - στην οποία ορκίζεται αιώνια υποταγή. Ο
Τόμας βρίσκεται σε απόγνωση προσπαθώντας να βρει την ηθοποιό που θα παίξει το ρόλο
της Βάντα, της πρωταγωνίστριας του έργου που έχει διασκευάσει. Απροσδόκητα, την
τελευταία στιγμή, φτάνει αργοπορημένη για ακρόαση μια εξίσου απελπισμένη
ηθοποιός, όλως περιέργως, ονόματι Βάντα!
Παρόλο που είναι εντελώς ακατάλληλη για το
ρόλο, η Βάντα, δείχνει ότι γνωρίζει πολύ καλά το κείμενο, δημιουργώντας έτσι,
το ενδιαφέρον του Τόμας, που εντυπωσιάζεται από το σαγηνευτικό ταλέντο της και
το μυστηριώδες πέπλο που καλύπτει το χαρακτήρα της. Καθώς οι δυο αρχίζουν να
μελετούν το κείμενο - ο Τόμας στην πορεία υποδύεται τον Severin von Kushemski
τον ήρωα του μυθιστορήματος του Masoch και η Βάντα την Vanda Dunayef - και να
ερμηνεύουν σκηνές από το έργο του Τόμας - η Βάντα ως ηθοποιός και η Βάντα ως η
ηρωίδα - οι γραμμές ανάμεσα στο συγγραφέα, τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και τον ήρωα
αρχίζουν να θολώνουν. Η γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας σιγά – σιγά
εξαφανίζεται, αρχίζοντας ένα παιχνίδι υποταγής και κυριαρχίας που, όλο και
γίνεται πιο σοβαρό, καθώς μονάχα ένας μπορεί να είναι ο νικητής. Οι κριτικοί
χαρακτηρίζουν την «Αφροδίτη με Γούνα» ως μια σκοτεινή σέξυ κωμωδία (a «dark» /
«sex» comedy), παρόλα αυτά όμως, δεν παύει από το να είναι ένα μυστηριώδες,
αστείο, ερωτικό δράμα, που φέρνει στην επιφάνεια ερωτήματα σχετικά με τη δύναμη
των ρόλων μεταξύ των δυο φύλων, τη φύση της ερωτικής επιθυμίας, ενώ ταυτόχρονα
μέσα στο κείμενο γίνονται αναφορές στη μυθολογία, τις τέχνες και την Ιστορία.
Το θεατρικό ανέβηκε πρόσφατα στη Λευκωσία
σε σκηνοθεσία Μαρίας Μανναρίδου – Καρσερά,
μετάφραση Μαρίας Χρυσάνθου και τους εκπληκτικούς Αντρέι Κρουπά και Αντωνία
Χαραλάμπους στους ρόλους των Τόμας και Βάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου