Διηγήματα πολιτικής και επιστημονική φαντασίας του Νέαρχου Γεωργιάδη

Ο συγγραφέας – μουσικός παραγωγός Νέαρχος Γεωργιάδης (1944-2013) εξέδωσε το 1980 τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο: “Διηγήματα πολιτικής και επιστημονική φαντασίας”.

Η συλλογή αποτελείται από τα ακόλουθα επτά διηγήματα:

1.Μια άλλη εποχή, 2. Ο θύτης, το θύμα και ο αναγνώστης, 3. Δολοφονία σε slow motion, 4. Ο κυνοκέφαλος, 5. Το πάλεμα, 6. Μονομαχία με ακτίνες σκέψης και 7. Χλιάο.

Τα διηγήματα του Νέαρχου Γεωργιάδη μπορούν να χαρακτηριστούν ως ονειρικά και αλληγορικά. Ο συγγραφέας είναι φανερά επηρεασμένος από τα πολιτικά της εποχής του, την μεταπολίτευση ενώ τα σημάδια τους χούντας είναι ακόμα νωπά στη μνήμη του.

Το διήγημα «Ο θύτης, το θύμα και ο αναγνώστης» είναι μια σουρεαλιστική – αλληγορική ιστορία στην οποία ο πρωταγωνιστής (ο αναγνώστης) αφού ανέχεται το έγκλημα που διαπράττεται μπροστά στα μάτια του, καταλήγει τελικά και ο ίδιος θύμα.

Καθαρά φανταστικά (με την έννοια ότι εμπεριέχουν φανταστικά στοιχεία) μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα δύο τελευταία διηγήματα του βιβλίου:

Στο «Μονομαχία με ακτίνες σκέψης» ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές προεκτάσεις, ένας καθηγητής πανεπιστημίου ανακαλύπτει και χρησιμοποιεί προς όφελός του τις ακτίνες σκέψης - μια υπερφυσική δύναμη που πηγάζει μέσα από τον εγκέφαλό του. Η ψυχρή παρέμβαση της φανταστικής χώρας Υπερατλάντας στα εσωτερικά και τα πολιτικά θέματα της χώρας του καθηγητή παραπέμπει στην απροκάλυπτη παρέμβαση των ΗΠΑ στα πολιτικά της Ελλάδας και της Κύπρου τη δεκαετία του 70.

Στο διήγημα «Χλιάο» ο συγγραφέας μας μεταφέρει στον φανταστικό πλανήτη Άατ. Σε αυτόν τον πλανήτη η κυριότερη πηγή ενέργειας είναι το χλιάο (κάτι σαν το δικό μας πετρέλαιο), το οποίο όμως τυγχάνει να έχει τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες με το υγρό που ρέει στις φλέβες των ανθρωποειδών κατοίκων του πλανήτη (κάτι σαν το δικό μας αίμα).  Μια πολιτική κρίση δημιουργεί τεράστιο έλλειμα στο χλιάο και τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα με τους κύριους εκφραστές της εξουσίας να μην διστάζουν ακόμα και να  θανατώνουν με συνοπτικές διαδικασίες κοινούς θνητούς προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το χλιάο που ρέει στις φλέβες τους για να κινήσουν τα αυτοκίνητά τους. Η ιστορία, προφανώς εμπνευσμένη από την παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση του 1973 την οποία είχε υπόψη του ο συγγραφέας, έχει κάποια πολύ εμφανή αλληγορικά στοιχεία και ονόματα (π.χ. η Μεγάλη υπερδύναμη Αμορρικ, παραπέμπει στην Αμερική και η χλιοπαραγωγική χώρα Ιρανήρ παραπέμπει στο Ιράν).

Διηγήματα πολιτικής και επιστημονική φαντασίας / Νέαρχου Γεωργιάδη. Κύπρος: [χ.ο.], 1980.

Σύντομο βιογραφικό:

Ο Νέαρχος Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Μόρφου της Κύπρου το 1944. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1973 μέχρι το 1999 εργάστηκε ως σκηνοθέτης και παραγωγός τηλεόρασης στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Από το 1999 μέχρι το 2012 εργάστηκε ως μουσικός παραγωγός στο ραδιοσταθμό "Άστρα". Μελέτησε συστηματικά το ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Έγραψε κριτική βιβλίου και κινηματογράφου σε εφημερίδες και περιοδικά.

Πέθανε στη Λευκωσία στις 31 Ιουλίου 2013.Έργα του:- Ο Μύστης και ο Ηγέτης (διηγήματα), 1975- Διηγήματα φαντασίας, 1980 (Κρατικό Βραβείο Κύπρου)- Ο αναλγητήρ (διηγήματα), 1982- Ρεμπέτικο και πολιτική, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1993- Από το Βυζάντιο στο Μάρκο Βαμβακάρη, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1996- Ο Ακρίτας που έγινε ρεμπέτης, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1999- Το φαινόμενο Τσιτσάνης, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2001 κ.ά.