Περί ερωτικού δικαίου και άλλων δεινών: ποίηση του Γιώργου Γεωργίου

 

Γεωργίου, Γεώργιος. Περί ερωτικού δικαίου και άλλων δεινών. Αθήνα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2020.

Τον Γιώργο Γεωργίου τον γνωρίσαμε ως δημοσιογράφο και ως τον εκδότη της εφημερίδας «Κυπριακό Ποντίκι». Ως συγγραφέας, μας συστήθηκε το 2018 με ένα διήγημά του στην Κυπριακή ανθολογία λογοτεχνίας του φανταστικού, «Στο ποτάμι του Χρόνου ΙΙ» για να ακολουθήσει ένα ακόμα διήγημά του, την επόμενη χρονιά «Στο ποτάμι του Χρόνου ΙΙΙ».

Τις ποιητικές του ευαισθησίες έκρυβε, φαίνεται, πολύ καλά στα συρτάρια του γραφείου αλλά και σε αυτά του μυαλού του.

Η ιδέα για το «Περί ερωτικού δικαίου και άλλων δεινών» ξεκίνησε, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο συγγραφέας, από τους έρωτες και τα  πειράγματα που ξεκίνησαν στο ημιυπόγειο φοιτητικό καφενεδάκι της Παντείου όταν ο ίδιος ήταν φοιτητής. Οι εμπειρίες και τα συναισθήματα συσσωρευθήκαν με τα χρόνια για να μετεξελίχθηκαν σε στίχους, πολύ αργότερα, την εποχή του κορωνοϊού, στη Λευκωσία.

Η ποιητική συλλογή χωρίζεται, θεματικά, σε δύο μέρη. Το πρώτο και μεγαλύτερο μέρος της συλλογής αποτελείται από στίχους νοσταλγικούς, συναισθηματικούς, μα κυρίως ερωτικούς. Τα ερωτικά ποιήματα είναι γραμμένα τόσο στη νεοελληνική αλλά και στην κυπριακή διάλεκτο.

Στο δεύτερο μέρος της συλλογής που ονομάζεται «Περί του αδίκου και των χαμένων εθνικών πόθων» ο Γεωργίου παρουσιάζει άλλου είδους ευαισθησίες, που αφορούν την ιδιαίτερή του πατρίδα, την Κύπρο. Ο ίδιος εξάλλου, προλογίζοντας το δεύτερο μέρος, προδιαθέτει τον αναγνώστη για το τι ακολουθεί:

«Η όποια μορφή τέχνης, σε χώρες και έθνη, με άλυτα εθνικά ζητήματα, με χαμένες πατρίδες και μνήμες, με νεκρούς στο χώμα, από την πολυτάραχη ιστορία και ζωντανούς, που έμειναν, για να θρηνούν, είναι αδύνατον να μην είναι επηρεασμένη, από τα πάθη των αιώνων. Πόσο μάλλον, η τέχνη στο δικό μας έθνος, ένα έθνος πολύπαθο, από την αρχή της ύπαρξής του, μέχρι σήμερα»

 Από την περιγραφή του βιβλίου

Μια σταγόνα στους ωκεανούς των δακρύων, που χύθηκαν για τους ανεκπλήρωτους έρωτες, μια νότα στις ωδές και τις συμφωνίες και τα ατέλειωτα τραγούδια, που γράφτηκαν για την αγάπη, μια ανάσα στους αμέτρητους αναστεναγμούς, που διαλύθηκαν στην ατμόσφαιρα του χρόνου, αναθεματίζοντας το πάθος και τα «όχι» του.

Σ’ αυτό το πλαίσιο τοποθετεί ο συγγραφέας, «τα λίγα και αδέξια στιχάκια» του, όπως ο ίδιος συνηθίζει να τα χαρακτηρίζει.

Τα στιχουργήματα του Γιώργου Φ. Γεωργίου, είναι απλά, αλλά όχι απλοϊκά, είναι περιγραφικά, αλλά όχι πληκτικά λεπτομερή, εκπέμπουν αυθόρμητα μουσικότητα, χωρίς να εγκλωβίζονται σε οποιοδήποτε είδος μουσικής και προσπαθούν να  εκμαιεύσουν την ομολογία, ότι κάποιοι από τους αναγνώστες, θα δουν τον εαυτό τους και μια ιστορία τους, σε κάποιους από τους στίχους.

Ακόμα και οι καθ’ υπερβολή αναφορές στο αβάσταχτο του έρωτα, δεν προκαλούν οίκτο, αλλά μια γλυκιά επιστροφή στο χρόνο, όπου στήνουν χορό οι αναμνήσεις. 

Ο Περί του Ερωτικού Δικαίου και άλλων ποινών, έμμετρος ή μη λόγος, (ο τίτλος επεξηγείται στο εισαγωγικό σημείωμα), συνοδεύεται από την αναπόφευκτη στιχουργική αναφορά στα συνεχιζόμενα βάσανα της Κύπρου, τα οποία βαραίνουν τους ώμους και τις ψυχές της γενιάς του συγγραφέα.

Και στο τέλος, καταγράφεται ένα ταπεινό μνημόσυνο σε μια μεγάλη Ελληνική ψυχή, σε ένα εμπροσθοφύλακα του Ελληνικού Πολιτισμού, τον πρόωρα χαμένο συνθέτη, Μάριο Τόκα.

 

 

 

Ο Γιώργος Φ. Γεωργίου γεννήθηκε στη Λευκωσία, στην Κύπρο, το 1967
και σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Το μεγάλωμα του σε ένα έντονα πολιτικοποιημένο περιβάλλον και οι συνθήκες ημικατοχής της πατρίδας του από την Τουρκία, τον ώθησαν να ασχοληθεί με την κομματική ζωή της Κύπρου.

Όμως, στράφηκε νωρίς στη δημοσιογραφία. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο, αλλά κυρίως σε τηλεοπτικούς σταθμούς, περνώντας από όλες τις εκφάνσεις της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, (ρεπόρτερ, αρχισυντάκτης, παρουσιαστής επικαιρικών εκπομπών και δελτίου ειδήσεων). Ως πολιτικός συντάκτης, κάλυψε πολλές από τις σημαντικές διεργασίες για το κυπριακό πρόβλημα στην Κύπρο και το εξωτερικό.

Από το 2003 είναι εκδότης της ανεξάρτητης εβδομαδιαίας εφημερίδας, Το Κυπριακό Ποντίκι.

Είναι νυμφευμένος με την Καρολίνα Παντελή και έχουν δύο παιδιά, τον Μάνο και τον Μιχαήλ.

Γράφει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά πέρα από δύο συμμετοχές του στην Κυπριακή ανθολογία λογοτεχνίας του φανταστικού, «Στο ποτάμι του Χρόνου» αυτή είναι η πρώτη του, αυτόνομη εκδοτική προσπάθεια.