Το Ελληνόπουλο [L'enfant grec] του Αλμπέρ Καμύ [Albert Camus] - Ο φιλελληνισμός του νομπελίστα συγγραφέα και ο αγώνας της ΕΟΚΑ

Η γαλλική εφημερίδα «L’ Express» δημοσίευσε στις 6 Δεκεμβρίου του 1955, άρθρο του γνωστού Γάλλου νομπελίστα λογοτέχνη Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus) με τίτλο: «L'enfant grec» («Το ελληνόπουλο»).

Στο άρθρο αυτό ο Αλμπέρ Καμύ (1913-1960) φανερώνει τον φιλελληνισμό του. Εκλιπαρεί την διεθνή κοινή γνώμη να πιέσει, ώστε να δοθεί χάρη στον καταδικασμένο από τους Άγγλους σε θάνατο Μιχάλη Καραολή, (αγωνιστή της ΕΟΚΑ) και τάσσετε υπέρ του αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ιδιαίτερη βαρύτητα στο άρθρο δίνει το διεθνές κύρος του συγγραφέα αλλά και το γεγονός ότι ένας ακόμα διακεκριμένος λογοτέχνης «αριστερών» πεποιθήσεων τάσσεται υπέρ του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Γράφει μεταξύ άλλων ο Καμύ:

""...Εδώ και λίγες εβδομάδες η επαναστατημένη Κύπρος έχει αποκτήσει τον ήρωα της στο πρόσωπο του νεαρού Κύπριου σπουδαστή Μιχάλη Καραολή που καταδικάστηκε από τα βρετανικά δικαστήρια σε θάνατο με τη μέθοδο του απαγχονισμού. Στο ευτυχισμένο εκείνο νησί οπού γεννήθηκε η Αφροδίτη, οι άνθρωποι πεθαίνουν σήμερα και μάλιστα με τρόπο φρικιαστικό. Για μια ακόμη φορά, η ταπεινή διεκδίκηση ενός λαού που παρέμεινε για χρόνια βουβή και αναχαιτίστηκε μόλις θέλησε να εκδηλωθεί, ξεσπά τώρα σε εξέγερση. Για μια ακόμη φορά, της εξέγερσης είχε προηγηθεί η τυφλή καταπίεση. Για μια ακόμη φορά, οι αρχές Κατοχής που διατράνωναν ότι κυριαρχική τους φροντίδα ήταν η τάξη, αναγκάζονται να εγκαταστήσουν τα δικαστήριά τους και να κάνουν ακόμη μεγαλύτερη μια καταπίεση που δε θα φέρει άλλο αποτέλεσμα παρά τον πολλαπλασιασμό των εξεγέρσεων.

 

Η Αγγλία, ωστόσο, δεν αμφισβητεί ούτε τα δίκαια που διεκδικούν οι Κύπριοι ούτε το γεγονός οτι το 80% των κατοίκων της νήσου είναι Έλληνες ούτε ακόμη ότι ένα ελεύθερο δημοψήφισμα θα έδινε μια συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της ένωσης. Το μοναδικό της επιχείρημα, που το υποστήριξε άλλωστε πριν λίγο καιρό κι ένας Γάλλος συγγραφέας, είναι στρατηγικής σημασίας: ή Κύπρος είναι το προωθημένο αεροπλανοφόρο της βρετανικής και δυτικής δύναμης.

Δεν είναι λοιπόν πιο συνετό να γίνει δεκτή η λογική πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, που προσφέρεται να εγγυηθεί τις βάσεις, από τη στιγμή που θα πραγματοποιηθεί η ένωση; Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πιστές φιλίες, που αξίζουν περισσότερο από το χάλυβα και το τσιμέντο. Με την αξιοθαύμαστη αντίστασή της εναντίον των Γερμανών και Ιταλών επιδρομέων, αλλά και με την άρνησή της να υποταχθεί, η Ελλάδα αποκάλυψε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η φιλία της αξίζει πολύ περισσότερο απ’  ό,τι οι φιλίες μερικών άλλων.

Δε θα κρύψω, από πλευράς μου, τα αισθήματα τρυφερότητας και αγάπης που μου γεννά ο ελληνικός λαός, που, όπως ό ίδιος διαπίστωσα, είναι μαζί με τον ισπανικό απ’ τους λαούς εκείνους που θα χρειαστεί στο μέλλον η βάρβαρη Ευρώπη για να δημιουργήσει ξανά έναν πολιτισμό.

Αν οι Άγγλοι Συντηρητικοί είναι αντίθετοι με την ένωση, είναι γιατί εγκατέλειψαν την Αίγυπτο και δε θέλουν τώρα να χάσουν το γόητρο τους.

Θα χάσουν όμως πολύ περισσότερο σε γόητρο, αν η αναγκαστικά προσωρινή παράταση της σημερινής κατάστασης, πληρωθεί τελικά με το φόνο ενός παιδιού, του Μιχάλη Καραολή...".

(μετάφραση: Θανάσης Αντωνίου, περιοδικό η λέξη, τ. 85-86, Ιούνιος-Αύγουστος 1989).

Το πλήρες κείμενο του άρθρου στα Γαλλικά:

Albert Camus, L'enfant grec *

Depuis quelques semaines, Chypre révoltée a un visage, celui du jeune étudiant chypriote Michel Karaolis condamné par les tribunaux britanniques à la mort par pendaison. On meurt aussi, et affreusement, dans l'île heureuse où Aphrodite est née.

Une fois de plus, l'obscure revendication d'un peuple, longtemps muette, puis bâillonnée dès qu'elle cherche à s'exprimer, a éclaté dans le terrorisme. Une fois de plus, la répression aveugle a précédé la révolte. Une fois de plus, la puissance qui se déclarait soucieuse d'abord de l'ordre est obligée d'installer ses tribunaux et d'intensifier encore une répression qui n'aura d'autre effet que de multiplier les révoltés. Alors vient l'heure des martyrs, aussi inlassables que l'oppression, et qui finissent par imposer à un monde indifférent la revendication d'un peuple oublié de tous, sauf de lui-même.

Mais dans le cas qui nous occupe, ce vieux drame est d'autant plus douloureux qu'il s'agit de deux peuples alliés entre eux, et amis du nôtre. L'intérêt comme le cœur exige que ces deux nations renouent avec leur vieille amitié. Au lieu de cela, le gouvernement de l'une, la plus puissante, il est vrai, mais la plus admirée pour sa tradition libérale, se met dans le cas d'avoir à pendre les fils de l'autre.

Pourtant, l'Angleterre ne nie même pas la légitimité de la revendication cypriote, ni que 80 % des habitants de l'île soient grecs, ni que des élections libres donneraient une écrasante majorité pour le rattachement. Son seul argument, soutenu d'ailleurs, il y a quelque temps, par un écrivain français, est d'ordre stratégique: Chypre est le porte-avions avancé de la puissance britannique et occi¬dentale.

Mais que vaut cet argument dès l'instant où l'île est en révolte? À moins d'écraser ce mouvement dans le sang, et dès lors la Grèce entière menacerait les arrières du porte-avions, il vaudrait mieux accepter la proposition raison¬nable du gouvernement grec qui offre de garantir les bases si le rattachement est voté. Après tout, il y a des fidélités qui valent le béton et l'acier. Par son admirable résistance aux envahisseurs italiens et allemands, par son refus obs¬tiné de subir, la Grèce a prouvé, à la face du monde, que son amitié était une base plus solide que bien d'autres.

Je ne cacherai pas pour ma part mon admiration et ma tendresse pour ce peuple grec dont j'ai pu voir qu'avec l'espagnol il était un de ceux dont l'Europe barbare aura besoin demain pour se refaire une civilisation. Mais ce n'est pas le seul sentiment qui me fait penser que l'An¬gleterre et l'Occident ont tout à gagner à ce que la question de Chypre soit réglée dans le sens du rattachement. Les conservateurs anglais ne s'y opposent en réalité que dans la mesure où, après avoir abandonné l'Egypte, pour garder Suez, ils ne veulent pas perdre la face.

Mais ils perdront bien plus que la face si le maintien, forcément provisoire, de la situation actuelle doit être payé par le meurtre d'un enfant. Le temps des empires s'achève, celui des libres communautés commence, à l'Occident du moins. Sachons le reconnaître et favoriser ce grand avenir au lieu de lui briser la nuque. Puisque des discussions sont en cours, le gouvernement britannique a l'occasion en tout cas de leur donner une chance de fécondité en épargnant le jeune condamné. Ce sont les amis de l'Angleterre autant que ceux du peuple grec qui lui demandent de sauver d'abord Michel Karaolis et de lui rendre ensuite une patrie vieille de trois mille ans.

*(ALBERT CAMUS, “L'enfant grec”, L’ Express, 6 décembre 1955).

- Το γνήσιο χειρόγραφο με το συγκεκριμένο άρθρο του συγγραφέα βρίσκεται στην κατοχή του Μουσείου Αγώνος ΕΟΚΑ 1955-1959, στη Λευκωσία.

Βιογραφικό Αλμπέρ Καμύ (1913- 1960):

Γεννήθηκε στο χωριό Μοντόβι της γαλλοκρατούμενης Αλγερίας το 1913, και μεγάλωσε με πολλές στερήσεις χωρίς τον πατέρα του, που σκοτώθηκε στη μάχη του Μάρνη το 1914 κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Από παιδί θα ζήσει την αδικία και την ανισότητα. Θα σπουδάσει φιλοσοφία και θα ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, ενώ δίνει διέξοδο στο πάθος του για το θέατρο ιδρύοντας το 1931 τον ερασιτεχνικό θίασο Εκίπ.

Παρά την κλονισμένη υγεία του, θα λάβει μέρος στην αντίσταση των Γάλλων κατά των Γερμανών γράφοντας τα άρθρα του στην παράνομη έκδοση Combat.

Από τα εφηβικά του χρόνια ανακαλύπτει την Ελλάδα μέσα από τα έργα των αρχαίων τραγικών και των φιλοσόφων, εμπνέεται την αντίληψη “του μέτρου και των ορίων”, ενώ παράλληλα “αντλεί από τον ελληνικό μύθο το χυμό του”.

Διανοούμενος και φιλόσοφος, δημοσιογράφος και δραματουργός, σκηνοθέτης και ηθοποιός, ο Αλμπέρ Καμύ υπήρξε πάνω απ’ όλα ανθρωπιστής. Στάθηκε δίπλα στους αδύναμους, πιστεύοντας ότι ως συγγραφέας είχε υποχρέωση να συμπάσχει κι όχι να παραμείνει κλεισμένος στον εαυτό του. Θεωρούσε “τη φωνή της ανθρώπινης εξέγερσης φωνή του Προμηθέα” και πίστευε ότι “η μοναδική ανανδρία είναι να γονατίζεις”. Αγωνίστηκε ενάντια στην ποινή του θανάτου διατυπώνοντας τις σκέψεις του σε ομότιτλο κείμενο. Κατά τον ελληνικό εμφύλιο η φωνή του έσωσε Έλληνες πολιτικούς κρατουμένους από το θάνατο. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να σώσει και τον Μιχαλάκη Καραολή. Όμως, το ότι δεν δίστασε να υψώσει τη φωνή του ενάντια στους αποικιοκράτες, αρκούσε για να καταξιωθεί ως “ασυμβίβαστος”.

Το 1957 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μερικά από τα έργα του: Ο μύθος του Σισύφου, Ο Ξένος, Η Παρεξήγηση, Η Πανούκλα, Οι Δίκαιοι, Επαναστατημένος Άνθρωπος. Το 1960, ο Αλμπέρ Καμύ βρήκε τον θάνατο σε αυτοκινητικό δυστύχημα. 

Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας [Tra menzogna e ironia] του Umberto Eco

Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας / Umberto Eco (μετ. Έφη Καλλιφατίδη) Ελληνικά Γράμματα, 2000.

To «Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας» είναι ένα βιβλίο που ασχολείται με τη θεωρία της λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα αποτελείται από τέσσερα δοκίμια που πραγματεύονται τη στρατηγική του ψεύδους, της μεταμφίεσης, των καταχρήσεων της γλώσσας και την ειρωνική αναστροφή αυτών των καταχρήσεων.

Μέσα από τα τέσσερα δοκίμια του Ουμπέρτο Έκο μας δίνεται η ευκαιρία να προσεγγίσουμε τη γραφή (και να διαβάσουμε αποσπάσματα από έργα) τεσσάρων σπουδαίων Ιταλών λογοτεχνών: α) Αλεσσάντρο Καλιόστρο (ή Τζιουζέπε Μπαλσάμο) - Alessandro Cagliostro, 1743-1795, β) Αλεσσάντρο Μαντσόνι - Alessandro Manzoni, 1785-1873, γ) Ακίλε Καμπανίλε - Achille Campanile, 1899-1977 και δ) Ούγκο Πρατ - Hugo Pratt, 1927-1995.

Τα τέσσερα δοκίμια:

Heaven adventures του Γιώργου Μπιλικά

Heaven adventures / Γιώργος Μπιλικάς, Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2012

Το Heaven adventures είναι ένα φανταστικό μυθιστόρημα του γνωστού μουσικού – ροκά Γιώργου Μπιλικά (Orfeus) το οποίο έχει και φιλοσοφικές προεκτάσεις.

Στην ιστορία του βιβλίου, ο πρωταγωνιστής (που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον συγγραφέα – ο Ορφέας) συναντά τον Χριστό με τον οποίο συζητά για τη θρησκεία αλλά και την αρχαιοελληνική μυθολογία, πίνει μπύρες, ταξιδεύει μαζί του στον παράδεισο και στην κόλαση και τελικά τον βοηθά να παντρευτεί την αγαπημένη του. Σε ένα από τα καλύτερα σημεία του βιβλίου ο Ορφέας κάνει διάλεξη στον Χριστό για το ροκ!

Στο κείμενό του αυτό, ο Μπιλικάς προσπαθεί με χιουμοριστικό τρόπο να αποδομήσει τον Χριστιανισμό και να προβληματίσει τον αναγνώστη για τις επικρατούσες ηθικές και αξίες.

Σκυτάλη - 4 νέα διηγήματα του Κυριάκου Στυλιανού

Σκυτάλη / Κυριάκος Στυλιανού,  Λευκωσία:  2013

Σκυτάλη είναι ο τίτλος της νέας συλλογής διηγημάτων του Κυριάκου Στυλιανού. Το νέο βιβλίο Κυριάκου αποτελείται από 4 διηγήματα μέσα από τα οποία ο κύπριος συγγραφέας εξελίσσει σημαντικά τη γραφή του.
Οι κοινωνικές αλλά και οι ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων κυριαρχούν στη θεματολογία του βιβλίου ενώ στο πρώτο διήγημα - το οποίο μου άρεσε περισσότερο από τα άλλα - συναντούμε μια σύγκρουση της μυθοπλασίας με την πραγματικότητα που αγγίζει τα όρια του φανταστικού.

Η παρουσίαση που έκανε η Κιάρα για το βιβλίο «Ο γιος της Μάγισσας», στην εκδήλωση «Όψεις του Φανταστικού 2013» στην Αθήνα

Η παρουσίαση που έκανε η Κιάρα Καλουτζή για το βιβλίο «Ο γιος της Μάγισσας», στην εκδήλωση «Όψεις του Φανταστικού 2013» που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013 στο Seven Sins στην Αθήνα:

  

Ανδρέας Καπανδρέου

Ο γιος της μάγισσας: αλλόκοτες ιστορίες.

Θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα αν ήταν εδώ ο ίδιος ο Ανδρέας, όμως η απόσταση Λευκωσία - Αθήνα, ιδιαίτερα για την περίοδο που διανύουμε είναι πολλές φορές απαγορευτική. Επειδή όμως θα ήθελε πάρα πολύ κι ο ίδιος να είναι εδώ, να μπορέσει να σας γνωρίσει και να τον γνωρίσετε, μας έστειλε το σύντομο γράμμα που θα σας διαβάσω:

"Λι" του Νίκου Καββαδία

Λι / Νίκος Καββαδίας, Άγρα, 2002

Ο Νίκος Καββαδίας είναι πολύ γνωστός για τα ταξιδιάρικα ποιήματά του. Έχει γράψει όμως και πεζά τα οποία είναι εξίσου όμορφα και περιγραφικά.

Το «Λι» είναι ένα μικρό διήγημα στο ο οποίο ο συγγραφέας περιγράφει την περιπέτειά που έζησε στο Χόνγκ Κογκ όταν ταξίδευε το 1968, σαν ασυρματιστής, στα καράβια. Λι είναι το όνομα ενός δεκάχρονου κοριτσιού μέσα από τα μάτια του οποίου, ο Καββαδίας γνωρίζει τον ασιατικό πολιτισμό.

Εκτός από τις τρεις ποιητικές του συλλογές ("Μαραμπού", 1933, "Πούσι", 1947, "Τραβέρσο", 1975), η "Βάρδια", το μοναδικό πεζό κείμενο του Νίκου Καββαδία που εκδόθηκε όσο ζούσε, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954. Τα μικρά πεζά "Λι", "Του πολέμου" και "Στο άλογό μου", εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του σε βιβλίο, το 1987.

Το "Λι" μεταφέρθηκε τη δεκαετία του '90 στον κινηματογράφο. Αποτέλεσε τη βάση για την ολλανδο-αγγλική ταινία "Between the Devil and the Deep Blue Sea" (1995), της Μάριον Χένσελ, με πρωταγωνιστές τους Στήβεν Ρία (στον ρόλο του ασυρματιστή Νίκου) και Λινγκ Τσου (στον ρόλο της νεαρής κινέζας Λι).

*Διαβάστε επίσης: 

- “Του πολέμου” και “Στο άλογό μου” - Δύο κείμενα του Νίκου Καββαδία

- Αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα του Νίκου Καββαδία

Einstein’s scary secret: bizarre stories [e-book] by Andreas Kapandreou

Einstein’s scary secret: bizarre stories [e-book] / Andreas Kapandreou, [translator Dimitris Thanasoulas], 2013.

Eleven weird tales, eleven bizarre stories...The book ‘Einstein’s scary secret: bizarre stories’ by Andreas Kapandreou is extraordinary. The turnovers of its plot take your breath away, making his stories interesting and special. Some of them successfully flirt with metaphysics, parapsychology and the uncanny, while others are of a discursive nature.

Η Τράπεζα του Μέλλοντος - Επίκαιρο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη

Η Τράπεζα του Μέλλοντος

        Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω

εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω

πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.

        Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω.

Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρισι

εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

Ακούστε την ανάγνωση του ποιήματος από τον Γ.Π. Σαββίδη εδώ...

(διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π., K.Π. Kαβάφης. Πενήντα οκτώ ποιήματα. Διαβάζει ο Γ.Π. Σαββίδης, Ποικίλη Στοά-Σπουδαστήριο Nέου Eλληνισμού 1999)

Όταν η διεθνής heavy metal σκηνή τιμά τον ελληνισμό – Ο νέος δίσκος των Iced Earth “Live in Αncient Kourion”

Άσχετα αν αρέσει σε κάποιον ή όχι η μουσική heavy metal, βλέποντας το εξώφυλλο του νέου δίσκου των Iced Earth δεν μπορεί παρά να ενθουσιαστεί! Ο δίσκος καταρχάς ονομάζεται “Live in Ancient Kourion” προς τιμή της πολύ πετυχημένη  συναυλίας που πραγματοποιήθηκε από το διεθνούς φήμης συγκρότημα, το 2012 στο αρχαίο στάδιο του Κουρίου στη Λεμεσό.

Η φωτογραφία του που επιλέχτηκε για το εξώφυλλο του δίσκου, ο οποίος κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 2013, παρουσιάζει ένα καβαλάρη (την μασκοτ του συγκροτήματος που έχει το όνομα Set Abominae) ο οποίος θυμίζει τον Άγιο Γεώργιο που καρφώνει το δράκο ανεμίζοντας την κυπριακή σημαία!

[Στις 14 Απριλίου 2013, στο Zena Palace στη Λευκωσία, θα παρουσιαστεί μέρος του νέου DVD "Live in Ancient Kourion].

Κασσάνδρα της Μαρίας Στυλιανού

Κασσάνδρα / Μαρία Στυλιανού, Αναζητήσεις, 2013

Το βιβλίο περιγράφει τις περιπέτειες μιας νεαρής κοπέλας η οποία προσπαθώντας να ξεφύγει από μια ερωτική απογοήτευση μπλέκει στα δίκτυα μιας τρομοκρατικής οργάνωσης. Πρόκειται για μια αληθινή – όπως μας πληροφορεί η συγγραφέας –  ιστορία, η οποία  διαδραματίζεται μεταξύ Κύπρου και Ισπανίας.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Άρχισε να φωτογραφίζει βιαστικά όλα τα τεκμήρια. Ο φακός αποτύπωνε επιτέλους απτά τεκμήρια, η ομίχλη που κάλυπτε με μυστήριο τα πράγματα άρχισε πια να διαλύεται, ενώ στην άκρη του τούνελ αυτής της ιστορίας διαφαινόταν αμυδρά κάποιο φως. Γύρισε βιαστικά πίσω κι άρχισε να ψάχνει στη βιβλιοθήκη. Ο θόρυβος του νερού στη ντουζιέρα εξακολουθούσε ν' ακούγεται. Είχε ακόμα μερικά λεπτά στη διάθεσή της, συνέχισε να ψάχνει βιαστικά. Πήρε στα χέρια της ένα περίεργο έργο τέχνης που υπήρχε στο απάνω ράφι και άρχισε να το επεξεργάζεται. Παρίστανε ένα αντρικό κεφάλι ξουρισμένο γουλί, κατασκευασμένο με λεπτό μεταλλικό έλασμα όπου στη θέση των αυτιών φύτρωναν δυο κεραίες τηλεόρασης. Αποτελείτο προφανώς από δύο ασυγκόλλητα κομμάτια που ενώνονταν περίτεχνα στη μέση έτσι που να φαίνεται ένα αδιαίρετο σύνολο. Ωστόσο μια λεπτή ανεπαίσθητη περιμετρική γραμμούλα κίνησε την υποψία της παρατηρητικής κοπέλας. 

4 μικρά ποιήματα του Κώστα Μόντη

4 αγαπημένα μικρά ποιήματα από τον κορυφαίο (κατά την άποψή μου) σύγχρονο Κύπριο ποιητή, τον Κώστα Μόντη (1914-2004).

1. (για τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου):

Εκείνο το ΟΧΙ

δεν το επανέλαβε η ηχώ,

ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει.

2. (για την κατάληξη του αγώνα της ΕΟΚΑ και την συμφωνία η οποία δεν προνοούσε την Ένωση με την Ελλάδα αλλά την ανεξαρτησία της Κύπρου):

Και τι θα γίνει τώρα,

θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια

που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,

θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια

που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και

λεμονανθούς και μαργαρίτες,

θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας

με τις ελληνικές σημαίες,

θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου

με την «Ένωση» στο γείσο,

θα πετάξουμε το χάρακά τους

και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο

που ‘γραφαν «Ένωση»;

Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

(ΚΥΠΡΟΣ 1974-1976, Β,605)