Νίκη σε διαγωνισμό διηγήματος Επιστημονικής Φαντασίας

Σε διαγωνισμό διηγήματος Επιστημονικής Φαντασίας που διοργάνωσε το ιστολόγιο «ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟΚΥΗΜΑΤΑ» (μέλος του NewSage.gr), κέρδισε το διήγημά μου, με τίτλο Χωροχρόνος.

Ο διαγωνισμός:

Πρώτος Διαγωνισμός Επιστημονικής Φαντασίας

Αγαπημένοι σας συγγραφείς είναι οι Ισαάκ Ασίμωφ, Άρθουρ Κλάρκ, Ούρσουλα Λέγκεν, Ρέι Μπράντμπερι, Στάνισλαβ Λέμ, Άλφρεντ Μπέστερ και Ρόμπερτ Χενλάιν;

Ρομπότ και Γαλαξιακές Αυτοκρατορίες, διαστημόπλοια και ταξίδια στο μέλλον. Ταξιδέψτε μας σε αυτό που σημαίνει για σας η λέξη «Χωροχρόνος».

Γράψτε ένα μικρό διήγημα επιστημονικής φαντασίας μεταξύ 200 - 500 λέξεων και στείλτε το μας μέχρι και την Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012. Ο τίτλος του διηγήματός σας είναι:  Χωροχρόνος

Το διήγημα που κέρδισε:

Χωροχρόνος

Το κλίμα στην εκκλησία ήταν πολύ φορτισμένο.

Η κόρη του εκλιπόντος μόλις είχε τελειώσει τον επικήδειο λόγο αφήνοντας σαφέστατους υπαινιγμούς κατά των συνεργατών του πατέρα της, θεωρώντας ότι δεν τον προστάτευσαν όπως όφειλαν. Απείλησε μάλιστα με αγωγές εναντίον τους.

Μάταια προσπάθησαν πριν την κηδεία να της εξηγήσουν ότι ο Δρ. Καρούζος αποφάσισε από μόνος του να συμμετάσχει στο πείραμα, εκθέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό του χωρίς να ενημερώσει κανένα.

Και αυτή ήταν η πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια είχε γίνει ψύχωση στον καθηγητή η τελειοποίηση της καμπίνας που θα ταξίδευε τους επιβάτες της στον χωροχρόνο. Ήταν σίγουρος ότι βρισκόταν πολύ κοντά στο μεγαλύτερο επιστημονικό επίτευγμα όλων των εποχών. Οι δοκιμές βέβαια δεν έδειχναν να τον δικαιώνουν. Το πρώτο πείραμα έγινε με ένα αρουραίο ο οποίος στάλθηκε στο Παρίσι του 1500. Όταν τελείωσε όμως η διαδικασία και ανοίχτηκε η καμπίνα, βρήκαν μέσα σε αυτήν τον σκελετό του άτυχου ζώου. Ο Δρ. Καρούζος και η ομάδα του δούλεψαν εντατικά άλλα δύο χρόνια προκειμένου να βελτιώσουν τους μηχανισμούς αποστολής στον χωροχρόνο. Σαν νέος επιβάτης επιλέγηκε από τον ίδιο τον Δρ. Καρούζο η αγαπημένη του γάτα, η Ήρα, και σαν νέος προορισμός, η Αθήνα του 1850. Παρ' όλες τις βελτιώσεις, το αποτέλεσμα – φαινομενικά τουλάχιστον – ήταν το ίδιο. Στην καμπίνα επέστρεψε μόνο ένας γατίσιος σκελετός.

Ήταν τότε που ο Δρ. Καρούζος άρχισε να αναπτύσσει κάποιες περίεργες θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες το πείραμα είχε πετύχει και η γάτα ζούσε, πλέον, σε έναν άλλο χωροχρόνο.

Οι στενοί του συνεργάτες προσπάθησαν να αντικρούσουν αυτή τη θεωρία αλλά ο καθηγητής ήταν ανένδοτος. Αιφνιδίασε, μάλιστα, τους πάντες όταν αποφάσισε να ταξιδέψει ο ίδιος στην καμπίνα, χωρίς να ενημερώσει κανένα, αφήνοντας πίσω του μόνο ένα σημείωμα:

«Έκανα κάποιες τελευταίες ρυθμίσεις ώστε η μοριακή μάζα του ανθρώπινου σώματος να αντέχει το ταξίδι στον χωροχρόνο. Θα σας αποκαλύψω τις ρυθμίσεις όταν επιστρέψω. Δεν πήγα μακριά. Πετάχτηκα μέχρι την Αθήνα του 1850».

Τα κόκκαλα του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA αφού μέσα στην καμπίνα δεν βρέθηκε ούτε ίχνος από τα ρούχα ή τη σάρκα του, παρά μόνο ο σκελετός ο οποίος κηδευόταν.

Σε ένα πολύ προσεγμένο, ώστε να μην προκαλέσει περεταίρω την οικογένεια του θανόντος, αποχαιρετιστήριο λόγο, ένας από τους συνεργάτες του καθηγητή, εξήρε την προσωπικότητα και τη συνεισφορά του στην επιστήμη. Τελειώνοντας εξέφρασε την πρόθεση της ομάδας να συνεχίσει το έργο του καθηγητή, καθώς και τη λύπη του που ο εκλιπών δεν έζησε να δει το ταξίδι στον χωροχρόνο να γίνεται πραγματικότητα.

Κάπου σε μια άλλη διάσταση, ο Δρ. Καρούζος, κρατώντας την Ήρα αγκαλιά, άκουγε τα λόγια του συνεργάτη του και χαμογελούσε με νόημα. Ο ίδιος, πλέον, γνώριζε ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μπορέσει κάποιος να ταξιδέψει στον χωροχρόνο και αυτός είχε σαν κόστος τον φυσικό θάνατο...

http://www.newsage.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6854%3A2012-11-19-11-42-25&catid=176%3A2012-10-30-10-04-08&Itemid=361&lang=en