Νοσταλγία
Φτερά
έχει η νοσταλγία
και τρέχει,
χιονάτη πεταλούδα
παίρνει γύρη,
από
λούλουδα, αγκαλιές, φιλιά,
πριν γείρει,
σε
κάποιο ανθάκι ξέψυχη
σα βρέχει.
Ένας
κήπος είναι η
ζωή, και έχει
ο
Σποριάς και πίκρες,
και χαρές να
σπείρει,
καλότυχοι αυτοί,
που σαν ξεσύρει,
η
ψυχή από τη
πίκρα, τη χαρά
απαντέχει.
Κι
αν πλιότερο βυθιέται
στο χειμώνα,
θάρθει
η στιγμή που
πάλι ξανανθίζει,
κι
ολόγλυκα πλανιέται στον
ανθώνα.
Σε
δρόμους χρυσοκέντητους σκορπίζει
φως,
π΄ως χτές τριγύρω
ήταν σκοτάδι,
κι
όλο προσηλιακά τυλίγεται
σα χάδι.