Ο δράκος της Λιουμπλιάνα (Σλοβενία) και ο μύθος που τον συνδέει με τον Ιάσονα

 

Η "Γέφυρα των Δράκων" (στα σλοβένικα: Zmajski most) είναι ένα από τα πιο εμβληματικά αξιοθέατα της Λιουμπλιάνα, πρωτεύουσας της Σλοβενίας. Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης και είναι γνωστή για τα τέσσερα μεγάλα αγάλματα δράκων που τη διακοσμούν — δύο σε κάθε πλευρά της γέφυρας.

Η γέφυρα κατασκευάστηκε το 1900–1901 και ήταν μία από τις πρώτες γέφυρες στην Ευρώπη που φτιάχτηκε από οπλισμένο σκυρόδεμα. Ο σχεδιασμός της είναι σε στυλ αρ νουβό (Art Nouveau).

Οι δράκοι είναι το σύμβολο της Λιουμπλιάνα και συνδέονται με τον θρύλο του Ιάσονα και των Αργοναυτών, οι οποίοι λέγεται πως πέρασαν από την περιοχή και σκότωσαν έναν δράκο.

Ο μύθος του Ιάσονα και του δράκου συνδυάζει την ελληνική μυθολογία με τη σλοβένικη παράδοση.

Σύμφωνα με τον τοπικό σλοβένικο μύθο που εμπνέεται από την ελληνική αφήγηση, ο δράκος ζούσε σε ένα έλος ή βάλτο κοντά στη σημερινή Λιουμπλιάνα — περιοχή που όντως ήταν γεμάτη νερά και βάλτους στην αρχαιότητα και τρομοκρατούσε την περιοχή. Επιτιθόταν σε ανθρώπους και ζώα, εμπόδιζε το πέρασμα των ταξιδιωτών ή το εμπόριο και γενικά συμβόλιζε το χάος και τον κίνδυνο που υπήρχε στην περιοχή.

Σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο, ο Ιάσονας ήταν ο ηγέτης των Αργοναυτών, μιας ομάδας ηρώων που ταξίδεψε με το πλοίο Αργώ για να φέρει πίσω το Χρυσόμαλλο Δέρας από την Κολχίδα (σημερινή Γεωργία).

Καθώς επέστρεφαν από την αποστολή τους, ακολουθούσαν μια πορεία μέσα από τον ποταμό Δούναβη, συνέχισαν στον Σάβο (Sava), και τελικά μπήκαν στον ποταμό Λιουμπλιανίτσα (Ljubljanica), που περνά από τη Λιουμπλιάνα.

Καθώς οι Αργοναύτες περνούσαν από εκεί παγιδεύτηκαν στον βάλτο και ο δράκος τους επιτέθηκε. Ο Ιάσονας, ως ήρωας με καθήκον να προστατεύσει την ομάδα, ανέλαβε να τον σκοτώσει. Ήταν μια πράξη επιβίωσης, αλλά και ένα καθαρτήριο συμβάν: ο ήρωας που σκοτώνει το τέρας για να "καθαρίσει" έναν άγριο τόπο και να συνεχίσει το ταξίδι του.

Δεν υπάρχει λεπτομερής περιγραφή (όπως στο μύθο με τον δράκο που φυλούσε το Χρυσόμαλλο Δέρας), αλλά με βάση το αρχέτυπο ο Ιάσονας πιθανόν χρησιμοποίησε το δόρυ ή το ξίφος του. Ίσως τον παρέσυρε σε παγίδα ή τον τραυμάτισε από απόσταση (υπάρχουν εκδοχές με ρίψεις λόγχης). Η μάχη θεωρείται σκληρή και ηρωική, και κατέληξε στον θάνατο του τέρατος.

Ορισμένοι ερευνητές λένε πως το όλο σκηνικό μοιάζει με τον Ηρακλή και τη Λερναία Ύδρα ή με τον Άγιο Γεώργιο και τον δράκο, δηλαδή με μοτίβα που περνάνε από πολιτισμό σε πολιτισμό.

Αυτός ο δράκος έγινε το σύμβολο της πόλης, και γι’ αυτό υπάρχει στη σημαία και το οικόσημο της Λιουμπλιάνα, καθώς και στη Γέφυρα των Δράκων.

Οι κάτοικοι της Λιουμπλιάνα λένε πως οι δράκοι κουνάνε την ουρά τους όταν περνάει από πάνω μια παρθένα (παλιός αστικός μύθος).

Ο Δράκος της Λιουμπλιάνα σήμερα θεωρείται προστάτης της πόλης. Συμβολίζει δύναμη, θάρρος και μεγαλείο και παρουσιάζεται σε αγάλματα, αναμνηστικά και τουριστικούς οδηγούς.