Η συλλογή ποιημάτων με τίτλο “Real poetic” αποτελείται από ποιήματα που γράφτηκαν μεταξύ των ετών
2014-2022 και είναι η πρώτη δημοσιευμένη δουλειά του Κύπριου εκπειδευτικού
πληροφορικής Ξένιου Κοφτερου.
Πρέπει να ομολογήσω ότι η ανάγνωση των
ποιημάτων του Κοφτερού με εξέπληξε ευχάριστα για το στοχαστικό τους βάθος και το
φιλοσοφικό τους υπόβαθρο.
Ποιήματα κυρίως υπαρξιακά που διέπονται
από μια θλίψη για την ματαιώτητα της ζωής και τον μοναχικό δρόμο που ο καθένας
καλείται να διανύσει σε αυτήν.
Μια ματαιώτητα που αγγίζει ακόμα και τους ποιητές,
όπως αναφέρουν οι στίχοι του ποιήματος «Εβδομήντα-πέντε»:
Οι ποιητές, πφφφ, ποιοί;
Οφείλουν να είναι ταπεινοί.
Κανείς ποτέ δεν θα τους
μάθει.
Τουλάχιστον ενόσω ζουν.
Οι ποιητές γίνονται γνωστοί, όταν πεθάνουν.
Όσο πιο δύσκολη ζωή, όσο πιο βίαιος θάνατος,
Τόση κι η αγάπη των εφήβων γι’ αυτούς.
Κάποιοι στίχοι τους να κοσμούν υπαίθρια παγκάκια.
[…]
Εξάλλου στο ποίημα “Memento mori” γράφει:
Θανάτου
ενθύμιόν: να θυμάσαι χαζέ,
Πως
μια μέρα θα πεθάνεις,
Να
θυμάσαι, η μνήμη η δική σου,
Σε
λίγο τελειώνει.
Αν
σ’ αγάπησαν, σε μια γενιά η μνήμη τελειώνει.
Να
θυμάσαι χαζέ, η ζωή τελειώνει.
Αν
ήσουν σπουδαίος, θα σε θυμούνται για δύο.
Να
θυμάσαι χαζέ, η ζωή τελειώνει.
Αν
ήσουν γενναίος, θα σε θυμούνται για τρείς.
Να
θυμάσαι χαζέ, η ζωή τελειώνει.
Κι
αν δεν έκανες τίποτα απ’ τα πιο πάνω…
Να
θυμάσαι χαζέ, η ζωή τελειώνει,
Καίρια,
αστραπιαία, για πάντα…
Κοφτερός, Ξένιος. Real
poetic: αναζητήσεις.
Λευκωσία: Αναζητήσεις, 2022.
Και μια (άσχετη με το συγκεκριμένο βιβλίο) στιχουργική δουλειά του
Ξένιου Κοφτερού με τίτλο "Ζεϊμπέκικο βουβό" που έχει μελοποιηθεί και έχει συμπεριληφθεί στο δίσκο: «23 νέοι
στιχουργοί»:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου