Των ημετέρων άλλων: 14 διηγήματα για τους αλλοδαπούς που ζουν ανάμεσά μας, από τον Κώστα Λυμπουρή

Των ημετέρων άλλων / Κώστας Λυμπουρής. Λεμεσός: Παράκεντρο, 2014.

Ο Κώστας Λυμπουρής με το νέο του βιβλίο μας εισάγει σε ένα παράλληλο κόσμο που είναι δίπλα μας αλλά πολλές φορές τον αγνοούμε (εσκεμμένα ή μη). Μέσα από τα 14 διηγήματά του, μας ξανασυστήνει τους αλλοδαπούς που ζουν ανάμεσά μας.

Η εμπειρίες των ντόπιων με τους αλλοδαπούς συνανθρώπους τους, παράγουν διάφορα συναισθήματα:

Μερικές φορές θετικά, όπως στην περίπτωση του ψαγμένου Αφρικανού ταξιτζή στον οποίο αρέσει η ποιοτική ελληνική μουσική, του υπέρβαρου Ρώσου Βλαντιμίρ ο οποίος έδινε φιλοδώρημα στους οδηγούς ταξί ανάλογα με την μουσική που αυτοί άκουγαν κατά τη διαδρομή, της ταλαιπωρημένης Βιετναμέζας οικιακής βοηθού και του Ρουμάνου σαξοφωνίστα που αναστατώνει (με την καλή έννοια) το μικρό χωριό που τον φιλοξενεί.

Άλλες φορές τα συναισθήματα είναι αρνητικά, όπως στην περίπτωση του Γεωργιανού μαφιόζου που απειλούσε τον διπλωμάτη που είχε  ευεργετήσει την οικογένειά του.

Κάποιες από τις ιστορίες είναι συγκινητικές, όπως αυτή του κωφάλαλου αλλοδαπού μαθητή, και αυτή του Σριλανκέζου φοιτητή Αντάν ο οποίος ενώ σπούδαζε εργαζόταν σε ορθόδοξο κοιμητήριο.

Υπάρχουν ακόμα και οι χιουμοριστικές ιστορίες, όπως αυτή με τους ξένους ποδοσφαιριστές μιας κυπριακής ποδοσφαιρικής ομάδας και αυτή της κηδείας του Νιγηριανού εγκληματία Αχμέτ (του επονομαζόμενου και ως Σνέικ).

Τα διηγήματα είναι καλογραμμένα και διαβάζονται ευχάριστα. Από μερικά δεν λείπει το χιούμορ (ακόμα και από κάποια η κατάληξη των οποίων μόνο αστεία δεν μπορεί να θεωρηθεί). Όλες οι ιστορίες διαδραματίζονται σε Ελλάδα και Κύπρο και εξετάζουν την αλληλεπίδραση του ελληνικού με το ξένο στοιχείο. Ο αλτρουισμός μερικών ντόπιων απέναντι στους ξένους είναι συγκλονιστικός (όπως π.χ. στις ιστορίες του διπλωμάτη απέναντι στο κοριτσάκι του Γεωργιανού, του οδηγού του λεωφορείου με τον κωφάλαλο αλλοδαπό μαθητή και της γυναίκας στην ουρά για το Συσσίτιο). Κάποιοι άλλοι ντόπιοι αρκούνται στο να παρατηρούν, αρχικά με επιφύλαξη και στη συνέχεια με ενδιαφέρον, τις συμπεριφορές των αλλοδαπών.

Δεν απουσιάζουν φυσικά και οι αρνητικές σκέψεις (δικαιολογημένες ή μη) όπως π.χ. αυτές του ορθόδοξου ιερέα για το νεκρό Αχμέτ τον Σνέικ, καθώς και οι ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι στους αλλοδαπούς (όπως στα διηγήματα Τσέχικη Μπύρα, Χιτζάμπ και Συσσίτιο). Με εύστοχο τρόπο καταθέτεται και η αμηχανία που προκαλείται συχνά απέναντι στους αλλοδαπούς (όπως π.χ. όταν ο Έλληνας συνειδητοποιεί πως η νεαρή με την «ελληνική ομορφιά» που έβλεπε στο μετρό, τελικά ήταν ξένη).

Οι αλλοδαποί κουβαλούν μαζί τους τη δική τους παράδοση η οποία αναμιγνύεται με την ελληνική (όπως στην περίπτωση του φούρναρη Ιβάν στο προτελευταίο στη σειρά διήγημα).

  

Αν θα έπρεπε να βγάλουμε ένα γενικό συμπέρασμα από τις ιστορίες του Κώστα Λυμπουρή, αυτό θα ήταν ότι οι αλλοδαποί που ζουν ανάμεσά μας, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Ανάμεσά τους θα βρεις καλούς, κακούς, εγκληματίες και ψυχούλες, όπως ακριβώς και ανάμεσα στους ντόπιους…

Διαβάστε επίσης:

- Για μια μικρή παύλα