4 αγαπημένα μικρά ποιήματα από τον κορυφαίο (κατά την άποψή μου) σύγχρονο Κύπριο ποιητή, τον
Κώστα Μόντη (1914-2004).
1. (για τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου):
Εκείνο το ΟΧΙ
δεν το επανέλαβε η ηχώ,
ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει.
2. (για την κατάληξη του αγώνα της ΕΟΚΑ και την συμφωνία η οποία δεν προνοούσε την Ένωση με την Ελλάδα αλλά την ανεξαρτησία της Κύπρου):
Και τι θα γίνει τώρα,
θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,
θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια
που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και
λεμονανθούς και μαργαρίτες,
θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
με τις ελληνικές σημαίες,
θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου
με την «Ένωση» στο γείσο,
θα πετάξουμε το χάρακά τους
και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
που ‘γραφαν «Ένωση»;
Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;
(ΚΥΠΡΟΣ 1974-1976, Β,605)
3. (για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974):
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας
4. (για
τους Έλληνες ποιητές):
Ελάχιστοι μας διαβάζουν,
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας,
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά,
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Ελληνικά.
1 σχόλιο:
Το 4ο ποιήμα προς τους έλληνες ποιητές έχει μεταφραστεί και στα ιταλικά.
"Pocisimi ci legono
en ben boci la nostra lingua sanno
restiamo injudicati inaplauditi
in questo anglolo remoto pero in compenso noi scriviamo greco"
[Αν έχω κάνει κάποιο λάθος απολογούμαι γιατί τα ιταλικά μου έχουν σκουριάσει]
Δημοσίευση σχολίου