Η παρουσίαση που έκανε η Κιάρα για το βιβλίο «Ο γιος της Μάγισσας», στην εκδήλωση «Όψεις του Φανταστικού 2013» στην Αθήνα

Η παρουσίαση που έκανε η Κιάρα Καλουτζή για το βιβλίο «Ο γιος της Μάγισσας», στην εκδήλωση «Όψεις του Φανταστικού 2013» που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013 στο Seven Sins στην Αθήνα:

  

Ανδρέας Καπανδρέου

Ο γιος της μάγισσας: αλλόκοτες ιστορίες.

Θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα αν ήταν εδώ ο ίδιος ο Ανδρέας, όμως η απόσταση Λευκωσία - Αθήνα, ιδιαίτερα για την περίοδο που διανύουμε είναι πολλές φορές απαγορευτική. Επειδή όμως θα ήθελε πάρα πολύ κι ο ίδιος να είναι εδώ, να μπορέσει να σας γνωρίσει και να τον γνωρίσετε, μας έστειλε το σύντομο γράμμα που θα σας διαβάσω:

«Φίλοι και φίλες σας χαιρετώ!

Καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω τις Συμπαντικές Διαδρομές μου δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσω ξανά μαζί σας έστω και με αυτό τον άχαρο τρόπο του σύντομου γραπτού χαιρετισμού. Ευχαριστώ επίσης την πολύ καλή φίλη και επιμελήτρια του βιβλίου μου Κιάρα Καλουντζή η οποία ενώ στη συγκεκριμένη εκδήλωση έχει την έγνοια της παρουσίασης του δικού της βιβλίου, δέχτηκε πρόθημα να αναλάβει και τη δική μου παρουσίαση.

Μπορεί, η απόσταση να μην μου επιτρέπει να βρίσκομαι απόψε – σαν φυσική παρουσία- μαζί σας, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ψυχικά και νοητικά είμαι απόψε εκεί. Η καρδιά μου κτυπά στους ρυθμούς της φανταστικής λογοτεχνίας στην οποία είναι αφιερωμένη η βραδιά και συντάσσομαι κι εγώ στην μεγάλη προσπάθεια των Συμπαντικών Διαδρομών για την αναγέννηση του φανταστικού στην Ελλάδα.

Εμπνευσμένος, λοιπόν, από το σλόγκαν των Συμπαντικών Διαδρομών για αντεπίθεση και διάδοση της Ελληνικής Λογοτεχνίας του Φανταστικού βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου, με το βιβλίο  «Ο γιος της Μάγισσας», για την επίτευξη αυτού του σκοπού.

Εύχομαι όσοι επιλέξετε να διαβάσετε τον γιό της Μάγισσας, να ταξιδέψετε στους φανταστικούς κόσμους του βιβλίου και να περάσετε όμορφα μαζί του.

Με δύναμη και φαντασία από την Κύπρο

Ανδρέας Καπανδρέου»

Είναι αρκετά δύσκολο να μιλήσω για το βιβλίο του Ανδρέα ως επιμελήτρια, από τη στιγμή που δεν είναι ένα μυθιστόρημα, έτσι ώστε να μπορώ να σας πω μερικά πράματα για την πλοκή, για τον κόσμο όπου εξελίσσεται ή για το ενιαίο ύφος του κειμένου. Πήρα πολύ νωρίς την απόφαση πως σήμερα θα σας μιλήσω για το σύνολο των διηγημάτων του δεύτερου βιβλίου του Ανδρέα, με την απλή ιδιότητα της πρώτης αναγνώστριάς του.

Θέλω να φανταστούμε μαζί το εξής: Βρισκόμαστε σε ένα ζεστό μπαράκι που παίζει χαμηλά μπλουζιές και, πίνοντας το ποτό μας, συζητάμε για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος, τον τελευταίο χρόνο. Είμαστε όλοι θαμώνες και γνώριμοι μεταξύ μας, έχουμε ζεσταθεί στις ψυχές μας ο ένας για τον άλλο. Η κουβέντα είναι έντονη, τα επιχειρήματα πολλά και φυσικά, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν καταλήγει πουθενά.

Πίσω από το μπαρ, τον ρόλο του μπάρμαν τον έχει ο Ανδρέας, κι όταν βλέπει ότι κουραστήκαμε από τη σοβαρότητα της κατάστασης, εκείνη τη στιγμή που το μυαλό μας θέλει κάτι άλλο, κάτι ίσως πιο ελαφρύ, ή μια άλλη εξήγηση για τα πράγματα, μια εξήγηση που να βρίσκεται μακριά από τον ρεαλισμό, μια εξήγηση που να είναι μια ιδέα αλλόκοτη... Εκείνη τη στιγμή ακριβώς είναι που μας βάζει το πρώτο σφηνάκι. Σηκώνουμε τα σφηνοπότηρα, τσουγκρίζουμε, το πίνουμε. Η γεύση του είναι δυνατή, τα γνώριμα αρώματα μέσα του μπλέκουνε με άλλα που δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε από τι ακριβώς προέρχονται. Ο λαιμός μας τσούζει λίγο, μα είναι μόνο επειδή είναι το πρώτο σφηνάκι. Δεν ήτανε ακριβώς νόστιμο, κι ίσως μέσα του είχε και μια ιδέα ζιβανία. Όμως τη δουλειά του την έκανε, το πήρε το μυαλό μας από τα σκοτάδια στα οποία βρισκόταν και το σήκωσε για λίγο από πάνω τους, να τα κοιτά χαμογελαστό και λίγο πιο ξεκούραστο τώρα να μπορέσει να ξεδιαλύνει έστω το τι ακριβώς αισθάνεται. Ύστερα από λίγη ώρα ο μπάρμαν Ανδρέας μας κέρασε και δεύτερο. Και μετά ένα τρίτο κι ένα τέταρτο κι ένα πέμπτο. Άλλα τους ήτανε γλυκά, άλλα στυφά, άλλα λιγουλάκι αλμυρά κι άλλα πικρά, σαν την πικρή σοκολάτα. Άλλα ανοιχτόχρωμα, άλλα σκούρα, άλλα διαφανή κι άλλα πηχτά και κρεμώδη.

Δεκαπέντε σφηνάκια ήπιαμε συνολικά το βράδυ εκείνο. Δεκαπέντε αλλόκοτες γουλίτσες, που μας μέθυσαν και ταξίδεψαν το μυαλό μακριά από την πραγματικότητα, μα και μέσα σε αυτήν ταυτόχρονα, με έναν περίεργο, δυσνόητο τρόπο που της προσφέρει μια μοναδική εξήγηση, πιο αληθινή από τις άλλες, εκείνες που είναι απλά πραγματικές.

Αν από αυτή τη βραδιά που μόλις σας περιέγραψα μπορέσατε να ξεκλέψατε την αίσθηση, ή τη μυρουδιά, ή ακόμη λίγο από τη γεύση της, τότε ξέρετε ήδη τι να περιμένετε από το βιβλίο του Ανδρέα. Για όσους δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη μεταφορά μου, που ενδεχομένως είναι λίγο παράδοξη, αφού θα μου πει κανείς «τι στο καλό, για βιβλίο μιλάμε ή για μεθύστακες;» - θα σας διαβάσω και ένα από αυτά τα σφηνάκια, με τίτλο «Μια διαφορετική παρτίδα σκάκι». Εύχομαι να σας ταξιδέψει και να περάσετε μαζί του καλά. Εις υγείαν, όπως μας λέει κι ο Ανδρέας στον πρόλογο του βιβλίου του. [.]