Ποίηση της Στέλλας Χαιρέτη

Η Στέλλα Χαιρέτη συστήνεται στο λογοτεχνικό κοινό με την πρώτη προσωπική της ποιητική συλλογή που έχει τίτλο "Μια χούφτα χώμα".

Μια συλλογή ηχηρή, γεμάτη σκούρα χρώματα. Το ποιητικό πρόσωπο αλλάζει σταδιακά από πρώτο σε τρίτο, καταλήγει δηλαδή απρόσωπο, όπως η εποχή μας. Στη σύγχρονη πραγματικότητα οι έννοιες κλυδωνίζονται. Στόχος της συλλογής αυτής είναι μια αίτηση αποκατάστασης των λέξεων. Η ποίηση παλεύει να εμφυσήσει τον έρωτα στην καθημερινότητα∙ όχι ως απάντηση στη σύγχρονη παρακμή και νοσηρότητα, αλλά ως ερώτηση επανάστασης και συνάμα κραυγή πόνου.

*Η ποιητική συλλογή Μια χούφτα χώμα έλαβε Τιμητική Διάκριση στον 2ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Γιώργος Ν. Κάρτερ» τον Νοέμβρη του 2017.

  

ΕΔΩ, ΣΤΟΝ ΑΗ ΣΤΡΑΤΗ

Ανάμεσα στη σιωπή όλων μας των καταφάσεων

άκουσα εδώ, στον Άη Στράτη, τον αέρα να φυσάει

Νύχτα νομίζω ήταν, μα μπορεί και μέρα

ο θρήνος του τοπίου που σάπισε μετρά αλλιώς τον χρόνο

Μία γυναίκα με μάτια μαύρα προσπέρασε

Έδειξε κατά τον ήλιο

Σεβόμαστε τον θάνατο

μα σηκώνουμε ανάστημα στη ζωή

Το φως μάς περιβάλλει ακόμα

σηκώστε το χέρι σας προς τη μεριά του

Λύπη στο βλέμμα της κι απέχθεια

Γροθιά το χέρι

Θέλω να βρεθώ σ’ ένα χώρο κλειστό.

Μορφές γεμάτες αιχμές πληγώνουν την ανάσα μου.

Ο χρόνος ανοίκειος αντίπαλος.

Ποιανού η σκέψη αντανακλάται και ηχεί;

Ποιανής ο πόνος ουρλιάζει έλεος;

Ποιός νεκρός προσμένει την ανάσταση;

Ποιός ζωντανός τη σταύρωση;

Η Γένεση ημέρα πρώτη.

Η Πτώση ημέρα τελευταία.

Και ’γω θέλω να βρεθώ σ’ ένα χώρο ανοιχτό.

Χωρίς σήμαντρα, οικεία σήματα.

Η Γένεση ημέρα τελευταία.

Η Πτώση ημέρα πρώτη.

Ο χρόνος φίλος.

Ο τόπος πόνος.

Η ανάσα πνιγερή παγώνει και καίει.

Παγώνει και σπάει.

Θραύεται το σώμα.

Και ’γω προσφέρω θυμίαμα

μόνο

λίγο θυμό.

Χαιρέτη, Στέλλα. Μια χούφτα χώμα / Στέλλα Χαιρέτη. - Αθήνα : Το Ανώνυμο Βιβλίο, 2017. - 58σ. · 24x17 εκ.