της Χρυσοθέμιδος
Χατζηπαναγή
Με το μύρο της θάλασσας
σε ωκεανούς γαλήνης ν’ αρμενίζεις…
Αν η εκδημία ενός
πνευματικού ανθρώπου ανακόπτει από τη μια στιγμή στην άλλη τη συνέχιση της
δημιουργικής του πορείας, συνυφασμένης με τη μορφωτική δράση και την πολιτιστική
άνοδο του τόπου, τότε η οδύνη καταθλίβει τις ψυχές των πολυπληθών φίλων και
εκτιμητών της ανεκτίμητης προσφοράς του. Και αν η απώλεια της ανεπίστροφης
φυγής και του αμετάκλητου τέλους είναι συνάρτηση του ποιοτικού μεγέθους του
πολυδιάστατου έργου του, τότε το τεράστιο κενό αποβαίνει δυσαναπλήρωτο.
Για τούτο μας συγκλόνισε
και βαθύτατα μας λυπεί ο πρόσφατος αδόκητος θάνατος του προσφιλούς μας Ανδρέα
Κλ. Σοφοκλέους, του γνωστού επί σειράν ετών πρώην Διευθυντή του Γραφείου Τύπου
και Πληροφοριών και Ομότιμου Καθηγητή Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο
Λευκωσίας. Γιατί, αεικίνητος σαν έφηβος και χαλκέντερος επί των επάλξεων
μαχητής είχε πολλά να δώσει ακόμη στον στίβο των πνευματικών επιτευγμάτων με
τις ενδιαφέρουσες ερευνητικές του εργασίες, τα αξιόλογα πονήματα των
επιστημονικών του μελετών, καθώς και με τον ακάματο ζήλο του εκδότη της
«Κυπριακής Βιβλιοφιλίας-Φιλοτεχνίας», ενός από τα σημαντικότερα φιλολογικά και λογοτεχνικά
περιοδικά στον πανελλήνιο χώρο. Προ ολίγων μόλις ημερών μάς είχε ευγενώς
αποστείλει το 44ο τεύχος, χωρίς να προλάβουμε ακόμη να διαβάσουμε το
πολυσέλιδο αφιέρωμα του ιδίου και εκλεκτών συνεργατών του για τον Τεύκρο Ανθία.
Αμέτρητοι οι τίτλοι της
εργογραφίας του, που εμπλουτίζει την Κυπριακή Βιβλιογραφία σε πολυειδή πεδία
συγγραφικής ταξινομίας και επί πλείστων όσων θεμάτων. Εκτός από ένα ευρύ φάσμα ακαδημαϊκών
δημοσιεύσεων και εμπεριστατωμένων εισηγήσεων σε διεθνή είτε τοπικά συνέδρια που
διοργάνωνε ο ίδιος, καθώς και πανεπιστημιακών εύληπτων εγχειριδίων για τα
ΜΜΕ, η εύκαρπη δαψιλής συγκομιδή του περιλαμβάνει ιστορικογεωγραφικά και
πολιτικά συγγράμματα, μια σειρά έργων όπου πραγματεύεται ιστορικές, κατά
περιόδους, καμπές και πολιτισμικά δρώμενα της Κύπρου. Επί πλέον, συγκεντρώνει
και σχολιάζει άρθρα και χρονογραφήματα Κυπρίων δημοσιογράφων-λογοτεχνών του ΙΘ΄ αιώνος, αποθησαυρίζει λογοτεχνικά κείμενα, ποιητικά
και πεζά, άγνωστων έως και σημαντικών λογοτεχνών μας και αποτυπώνει σε
μονογραφίες τη ζωή και το έργο επιφανών ανθρώπων της εκπαιδευτικής,
συγγραφικής, δημοσιογραφικής και πολιτικής κονίστρας μέσα από τη συστηματική αναδίφηση εφημερίδων και
περιοδικών της εποχής. Δικαίως, θεωρώ, του είχα αποδώσει το προσωνύμιο του
«Μεγάλου Εφημεριδοδίφη», που το άκουγε με συγκαταβατική προσήνεια. Ως προς τη
συστηματική λογοτεχνική του ενασχόληση,
εξέδωσε επίσης ποιητικές συλλογές, παραμύθια και νουβέλες για μικρά και
μεγαλύτερα παιδιά, ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα τον
λογοτέχνη-δημοσιογράφο Ιωάννη Β. Κηπιάδη, όπως και το αυτοβιογραφικό αφήγημα «Μεσόγης Ανάθημα», εμπνευσμένο από τα
νεανικά του χρόνια στην αγαπημένη του ομώνυμη γενέτειρα.