Σχολείον των Ντελικάτων Εραστών του Ρήγα Βελεστινλή

Σχολείον των ντελικάτων εραστών: ήτοι βιβλίον ηθικόν περιέχον τα περίεργα συμβεβηκότα των ωραιοτέρων γυναικών του Παρισίου, ακμαζουσών κατά τον παρόντα Αιώνα. / Εκ της Γαλλικής διαλέκτου νυν πρώτον μεταφρασθέν παρά του Ρήγα Βελεστινλή Θετταλού. Εν Βιέννη της Αουστρίας: Εκ της Τυπογραφίας Ιωσήπου Βαουμεϊστέρου, 1790.

Πριν ο Ρήγας Βελεστινλής επικεντρωθεί στα επαναστατικά του κείμενα (1797) εξέδωσε μια σειρά άλλων βιβλίων με στόχο τη διάδοση της γνώσης, νέων ιδεών, καθώς και της ελληνικής γλώσσας ανάμεσα στον υπόδουλο ελληνισμό. Ένα από αυτά τα βιβλία είναι και το «Σχολείον των ντελικάτων εραστών». 

Το βιβλίο εκδόθηκε το 1790 στη Βιέννη και αποτελείται από έξι ερωτικά διηγήματα, τα οποία ο Ρήγα Βελεστινλής (Φεραίος) μετάφρασε από τα γαλλικά. 

Εξέχουσες μορφές της κυπριακής ιστορίας

Εξέχουσες μορφές της κυπριακής ιστορίας / Αχιλλέας Λυμπουρίδης. Λευκωσία: [χ.ο.], 1988.

Το 1988 κυκλοφόρησε το βιβλίο του μουσικοσυνθέτη – συγγραφέα Αχιλλέα Λυμπουρίδη (1917-2008)  με τίτλο «Εξέχουσες μορφές της κυπριακής ιστορίας». 
Μέσα σε αυτό, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις  προσωπικότητες δέκα ιστορικών προσώπων τα οποία έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό την κυπριακή καταγωγή.

Το βιβλίο περιλαμβάνει τα κεφάλαια:

Η συνέπια του Ντίνου Χριστιανόπουλο όσον αφορά τις βραβεύσεις

Ο Θεσσαλονικιός ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος δημοσίευσε στο περιοδικό «Διαγώνιος» (Ιαν. – Απρ. 1979)  - σε μια εποχή όπου ο ίδιος δεν ήταν ακόμα τόσο γνωστός και δεν υπήρχε κάποια υπόνοια βράβευσης του - ένα κείμενο με τίτλο «Εναντίον».

Στο κείμενο αυτό ο Χριστιανόπουλος καταφερόταν, μεταξύ άλλων, εναντίον των  τιμητικών διακρίσεων και των βραβεύσεων:

«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι.

Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας...

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά,  ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.
Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. Προτιμώ να πεθάνω στην ψάθα, παρά να αρμέγω το υπουργείο -κι ας με άρμεξε το κράτος μια ολόκληρη ζωή. Γιατί να με ταΐζει το Δημόσιο επειδή έγραψα μερικά ποιήματα; Και γιατί να αφήσω το Κράτος να χωθεί ακόμη περισσότερο στη ζωή μου;

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό....
Είμαι εναντίον των κλικών. Προωθούν τους δικούς τους· τους άλλους, όλους τους θάβουν. Όποιοι δεν τους παραδέχονται, καρατομούνται. Κυριαρχούν οι γλύφτηδες και οι τζουτζέδες. Δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια.
Είμαι εναντίον των κουλτουριάρηδων. Όλα τ' αμφισβήτησαν, εκτός από τις τρίχες τους. Τους έχω μάθει για καλά. χαλνούν τον κόσμο με την κριτική τους. Όλους τους βγάζουν σκάρτους και πουλημένους. Και μόλις πάρουν το πτυχίο, αμέσως διορίζονται στα υπουργεία· από παντού βυζαίνουν και ο ιδεαλισμός τους ξεφουσκώνει μέσ' στα βολέματα του κατεστημένου.
Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα».

Η κλέφτρα των βιβλίων (το βιβλίο και η ταινία)

Η κλέφτρα των βιβλίων / Μάρκους Ζούσακ; μετ. Κώστια Κοντολέων. Αθήνα: Ψυχογιός, 2014.

Η Κλέφτρα των βιβλίων (The book thief) είναι το μυθιστόρημα του Αυστραλού συγγραφέα Markus Zusak το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά το 2005.

Το μυθιστόρημα διηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού  (της Λίζελ) που μεγαλώνει με θετούς γονείς στη ναζιστική Γερμανία. Μέσα από το ναζιστικό παροξυσμό, την φτώχια και την ανέχεια λόγω του πολέμου ένα κορίτσι κυνηγάει το χόμπι της που δεν είναι άλλο από το διάβασμα βιβλίων. Τα βιβλία ήταν βέβαια δυσεύρετα εκείνη την εποχή και η οικογένεια της Λίζελ δεν μπορούσε να της τα αγοράσει, έτσι αυτή ξεκίνησε να κλέβει βιβλία προκειμένου να τα διαβάσει..

Η ιστορία αγγίζει και το θέμα του ολοκαυτώματος των  Εβραίων, ένα θέμα για το οποίο έχουν γραφτεί πολλά και το οποίο έχω την εντύπωση ότι έχει κουράσει το αναγνωστικό κοινό. Παρ’ ολαυτά το βιβλίο είναι πολύ ατμοσφαιρικό και καλογραμμένο ενώ δεν παραλείπει να παρουσιάσει και την δυστυχία που προκαλεί στους απλούς Γερμανούς πολίτες ο πόλεμος.

Έλληνες στη Βιέννη της Βάσως Σειρηνίδου

Έλληνες στη Βιέννη  (18^ος – μέσα 19^ου αιώνα) / Βάσω Σειρηνίδου. Αθήνα: Ηρόδοτος, 2011.

Το βιβλίο της Βάσως Σειρηνίδου «Έλληνες στη Βιέννη» είναι βασισμένο στη διδακτορική της διατριβή που είχε τίτλο «Έλληνες στη Βιέννη (1780-1850)» και η οποία κατατέθηκε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2002.

Στο βιβλίο η συγγραφέας συμπληρώνει ουσιαστικά τη διατριβή της, εννέα χρόνια αργότερα, αφού όπως γράφει και η ίδια στον πρόλογο: «Ερωτήματα που είχαν μείνει ανοικτά, κριτικές παρατηρήσεις, νέα βιβλιογραφικά δεδομένα, αλλά και ευρύτεροι ιστοριογραφικοί προβληματισμοί με οδήγησαν να ξαναπιάσω το νήμα αυτής της ιστορίας από την αρχή».

Τα στοιχεία που χρησιμοποιεί η Σειρηνίδου είναι βασισμένα σε επιστημονική έρευνα που προήλθε κυρίως μέσα από τα Αυστριακά αρχεία. Πέρα από τη χρησιμότητά του βιβλίου ως ερευνητικού βοηθήματος μπορεί να διαβαστεί και από τον απλό αναγνώστη που θέλει να μελετήσει και να κατανοήσει τη Βιεννέζικη κοινωνία της εποχής και κυρίως τη θέση των Ελλήνων μέσα σε αυτή.

Σκοτεινά πηγάδια κι ανοιχτές γαιοθάλασσες – επική ποίηση από τον Γιώργο Μακρή

Σκοτεινά πηγάδια κι ανοιχτές γαιοθάλασσες: βιβλίο 1^ο  / Γιώργος Μακρής. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2014.

Ο Γιώργος Μακρής στην πρώτη του ποιητική συλλογή μας παρουσιάζει ηρωική – επική ποίηση.

Απολαύστε:

Οι σκονισμένες ιστορίες της Τέτης Θεοδώρου

Από τη σκόνη / Τέτη Θεοδώρου. Αθήνα: Ars Nocturna, 2013.

Δέκα ενδιαφέροντα διηγήματα βγαλμένα μέσα από τη σκόνη. Δέκα ιστορίες οι οποίες εμπεριέχουν νοσταλγία, λαογραφικά στοιχεία αλλά και αλλόκοτες δοξασίες και δεισιδαιμονίες.

Στις ιστορίες του βιβλίου απλοί καθημερινοί άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν καταστάσεις οι οποίες κάποιες φορές δεν μπορούν να εξηγηθούν με την κοινή λογική.  Στο βιβλίο μπορεί κάποιος να διαβάσει για τον θάνατο, για κατάρες, βρικόλακες, για την τρέλα, τον έρωτα, τους ζητιάνους της δεκαετίας του 80 στην Αθήνα και άλλες ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Τα Δάκρυα στη λήθη του Χρήστου Καριώτη

Δάκρυα στη λήθη / Χρήστος Καριώτης. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2014.

Ο Χρήστος Καριώτης στη δεύτερη ποιητική του συλλογή (προηγήθηκαν τα «Ματωμένα λόγια», 2011) μας παρουσιάζει μια πολύ υψηλών προδιαγραφών ερωτική ποίηση στην οποία κυριαρχεί το συναίσθημα.

Ανάμεσα στα ποιήματα του ο Καριώτης, παραθέτει και δύο ποιητικούς διαλόγους, ένα μεταξύ του Ορφέα και της Ευρυδίκης και ένα, που είναι και ο συγκλονιστικότερος, μεταξύ του Ορφέα και του Άδη.

Ακολουθούν δύο από τα ποιήματα που ξεχώρισα (το "να προσέχεις..." γράφτηκε, όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος ο ποιητής σε παρουσίαση της συλλογής του, σε ηλικία δεκαεφτά ετών):

Η Ανατολή της Βικτόρια Χίσλοπ, η Αμμόχωστος και οι αντιδράσεις για το βιβλίο

Η Victoria Hislop κρατώντας μπουζούκι. 
Μια συμβολική 

φωτογραφία για τις «ελληνικές» της 
εμπνεύσεις

Η Βικτόρια Χίσλοπ, «Το νησί» και οι ελληνικές της εμπνεύσεις

Η Βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ (Victoria Hislop) γράφει βιβλία από το 2002. Στο ελληνικό κοινό έγινε γνωστή από το βιβλίο της “The island” (2005) το οποίο διαδραματίζεται στην Κρήτη και στο ερημωμένο νησί της Σπιναλόγκας. «Το νησί» μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2007 από τον εκδοτικό οίκο Διόπτρα (μετ. Μιχάλης Δελέγκος) και έγινε και τηλεοπτική σειρά εικοσιέξι επεισοδίων από το κανάλι Mega στην Ελλάδα.

Η Χίσλοπ μετά το νησί έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στον ελληνικό χώρο και ακλούθησαν επισκέψεις, συνεντεύξεις και εκπομπές αφιερωμένες σε αυτήν, σε Ελλάδα και Κύπρο.  

Η Χίσλοπ φαίνεται να εμπνέεται από την ελληνική ιστορία αφού και κάποια άλλα από τα έργα της έχουν ως φόντο την Ελλάδα:

Η ιστορία του βιβλίου της  “The tread” (2011) [μετάφραση στα ελληνικά «Το νήμα» (Διόπτρα, 2014)] διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη του 1917.

Το βιβλίο της “The last dance and other stories” (2012) [μετάφραση στα ελληνικά «Ο τελευταίος χορός (Διόπτρα, 2013)] περιλαμβάνει δέκα διηγήματα οι ιστορίες των οποίων είναι εμπνευσμένες από την Ελλάδα. Το 2011 έγραψε το βιβλίο "One Cretan evening and other stories" [Ένα Κρητικό βράδυ και άλλες ιστορίες], στο οποίο περιλαμβάνεται και το ομώνυμο διήγημα που διαδραματίζεται στην Κρήτη.

Συμμετείχε επίσης, στη συλλογή διηγημάτων Ox-tales με ένα διήγημα που έχει σχέση με την Αθήνα, το “Aflame in Athens” (2009).

Η Κυπριακή Λογοτεχνία του Φανταστικού στη σειρά εκδηλώσεων «Όψεις του Φανταστικού 2014-15»

Ο εκδοτικός οίκος Συμπαντικές Διαδρομές συνεχίζει τις πετυχημένες εκδηλώσεις του με την ονομασία «Όψεις του Φανταστικού» οι οποίες είναι ταγμένες στην προώθηση της Λογοτεχνίας του Φανταστικού στην Ελλάδα.

Έχω την τιμή να λάβω και φέτος μέρος στην εκδήλωση «Όψεις του Φανταστικού 2014-15» που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 13 Δεκ. 2014 στο Bat City (Λεωφ. Αλεξάνδρας 11). Η φετινή αναβαθμισμένη εκδήλωση (ουσιαστικά πρόκειται για ημερίδα η οποία θα διαρκέσει πέραν των 12 ωρών!) περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, εκθέσεις ζωγραφικής και μοντελισμού, προβολές ταινιών, συναντήσεις – συζητήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, αναγνώσεις κειμένων, μουσικό πρόγραμμα, κληρώσεις βιβλίων κτλ.

Στην εκδήλωση θα υπάρχει ειδικό πάνελ για την «Κυπριακή Λογοτεχνία του Φανταστικού» (Με ομιλητές τους κύπριους συγγραφείς Ανδρέας Καπανδρέου και Μιχάλη Νικολάου. Οι δύο συγγραφείς θα κάνουν και αναφορές στα βιβλία τους). 

Εγώ προσωπικά θα συμμετέχω:

- Στη συνάντηση της Ομάδας Συγγραφέων 

των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, 11:00-12:00

- Στη συνάντηση της Λογοτεχνικής Λέσχης για τη Λογοτεχνία του
Φανταστικού των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές,  15:00-16:00

- Στο πάνελ: «Κυπριακή λογοτεχνία του Φανταστικού».
(όπου θα μιλήσω και για το βιβλίο μου «Ο γιος της Μάγισσας»),  17:40-18:10

*Θα χαρώ πολύ να σας δω στο Bat City για κουβέντα και ποτό.

Η ιστορία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πάφου και η συμφωνία για επαναλειτουργία της από την ΚΕΒΕΠ

Ο Χρ. Γαλατόπουλος μαζί με τον αρχαιολόγο Γ. Ηλιάδη
στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου (1947)

Η ιστορία της Δημοτικής  Βιβλιοθήκη Πάφου

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου είναι μια από τις πιο ιστορικές βιβλιοθήκες της Κύπρου. Ιδρύθηκε το 1946 (επί Αγγλοκρατίας) μετά από πρωτοβουλία του τότε δημάρχου της πόλης Χριστόδουλου Γαλατόπουλου*.

Στο χώρο της Βιβλιοθήκης φιλοξενήθηκαν στο παρελθόν πολιτιστικές εκδηλώσεις στις οποίες έλαβαν μέρος σημαντικές προσωπικότητες όπως ο  λογοτέχνης Στράτος Μυριβήλης.

Η Βιβλιοθήκη την περίοδο της ακμής της είχε σύμφωνα με πληροφορίες περίπου 16,000 τόμους βιβλίων, Ελληνικά και ξένα σε ίση περίπου αναλογία, καθώς και μερικά περιοδικά. Η συλλογή της είναι γενικού περιεχομένου και υπάρχουν αρκετά βιβλία και για την ιστορία της Πάφου και της Κύπρου. Από τα περιοδικά ξεχωρίζει η το ιστορικό περιοδικό Πάφος.

Το ταξινομικό σύστημα που χρησιμοποιούσε η Βιβλιοθήκη ήταν αυτό του Dewey, υπήρχε δελτιοκατάλογος αλλά η βιβλιοθήκη δεν ήταν αυτοματοποιημένη.

Στη βιβλιοθήκη εργάζονταν στο παρελθόν δύο άτομα. Η Βιβλιοθήκη, δυστυχώς, πέρασε από την παρακμή και την υπολειτουργία, στο πλήρες κλείσιμό της τα τελευταία χρόνια.

640: το δυστοπικό μυθιστόρημα του Γιάννη Τζομάκα

640 / Γιάννης Τζομάκας. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2013.

Δεν είναι συνηθισμένο να συναντούμε ένα τριψήφιο αριθμό σαν τίτλο ενός βιβλίου. Όμως, ούτε η ιστορία του Γιάννη Τζομάκα στο βιβλίο «640» είναι και η πιο συνηθισμένη.

Πρόκειται για μια αφήγηση η οποία διαδραματίζεται σε μια παράξενη παραθαλάσσια πόλη. Ο αφηγητής μας μεταφέρει συνεχώς από την έγχρωμη πραγματικότητα στο μαυρόασπρο όνειρο – εφιάλτη, από το παρόν στο παρελθόν και το μέλλον και από τη ζωή στο θάνατο. Στην ιστορία παρελαύνουν διάφορα πρόσωπα, υπαρκτά αλλά και δημιουργήματα του διαταραγμένου και υποστηριζόμενου με φάρμακα, ψυχικού κόσμου του αφηγητή. Ο ανώνυμος αφηγητής, η παράξενη πόλη με την λεωφόρο της Ελπίδας και την πλατεία του Καίσαρα και το παλιό λιμάνι με την πισίνα των ψυχών δημιουργούν μια μεταφυσική ατμόσφαιρα που κάνουν το μυθιστόρημα ακόμα πιο σκοτεινό.

Στο πηγάδι (διήγημα)

Η ζωή ενός άντρα φυλακισμένου μέσα σε ένα πηγάδι. 
Οι σκέψεις του, η φιλία του με τα ποντίκια και η κατάληξή της υπόθεσής του.

Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο: Ο γιος της μάγισσας: αλλόκοτες ιστορίες / Ανδρέας Καπανδρέου. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2012.