Ανακρίνοντας τον συγγραφέα Δημήτρη Στατήρη

Ο Δημήτριος Στατήρης γεννήθηκε το 1985 στην πόλη της Λάρισας. Έχει φοιτήσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Λάρισας, στο τμήμα μηχανολογίας. Επίσης, είναι σπουδαστής φυσικοθεραπείας του 1ου Ι.Ε.Κ. Λάρισας. Είναι κάτοχος μαύρης ζώνης στο άθλημα του taeekwondo. Το πάθος του, όμως, είναι η συγγραφή. Η συγγραφή ιστοριών τρόμου ειδικότερα. Θεωρεί ύψιστο αγαθό την ισορροπία σε κάθε τομέα της ζωής ενός ανθρώπου. Σαν πιστός υπηρέτης της Τέχνης τονίζει πως η ίδια η ζωή, για εκείνον, αποτελεί και τη μεγαλύτερη έμπνευση των γραπτών του. Ο Δημήτριος έχει γράψει τα βιβλία «Απρόσκλητοι επισκέπτες από την άβυσσο» (2012) και «Η μάσκα της εξιλέωσης» (2013), και τα δύο, εκδόσεις των Συμπαντικών Διαδρομών.

Τον συγγραφέα, είχα τη χαρά να τον γνωρίσω από κοντά στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων «Όψεις του φανταστικού 2013» που διοργάνωσε ο εκδοτικός οίκος Συμπαντικές Διαδρομές. Ο Δημήτριος είχε την καλοσύνη να παραχωρήσει αποκλειστική συνέντευξη στο ιστολόγιο @Ανδρέας Καπανδρέου.

 - Δημήτρη, το αναγνωστικό κοινό σε γνώρισε με το πρώτο σου βιβλίο το οποίο περιλάμβανε τέσσερα διηγήματα τρόμου. Το επόμενο σου βιβλίο περιέχει μια νουβέλα τρόμου. Παρατηρώ ότι παραμένεις σταθερός στη θεματολογία σου (υπερφυσικός τρόμος) αλλά το μέγεθος των κειμένων σου μεγαλώνει. Τι να περιμένουμε στη συνέχεια; Μήπως ένα μυθιστόρημα τρόμου;

Σίγουρα Ανδρέα, το συγκεκριμένο λογοτεχνικό ιδίωμα έχει τραβήξει την προσοχή μου εδώ και χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι οι επόμενες δουλειές μου θα έχουν σαν επίκεντρο τον τρόμο. Νιώθω ότι αλλάζω συνεχώς ως άνθρωπος και ως συγγραφέας, κάτι το οποίο έχει αντίκτυπο και στα γραπτά μου.

- Έχεις σκεφτεί να γράψεις κάτι άλλο εκτός από τρόμο;

Ναι το έχω σκεφτεί. Είναι μάλιστα κάτι το οποίο πρόκειται να υλοποιηθεί σύντομα. Θεωρώ μέγιστο προτέρημα ενός συγγραφέα να μπορεί να καταπιάνεται με πολλά και διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, ασχέτως εάν πιθανότατα συγκλίνει προς κάποια κατεύθυνση περισσότερο. Τώρα αν με ρωτάς ποιο θα ήταν αυτό το άλλο εκτός από τρόμο, θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι μπορεί να κινείται στα ευρύτερα πλαίσια της φανταστικής λογοτεχνίας αλλά μπορεί και όχι. Δε μου αρέσει να βάζω περιορισμούς στον εαυτό μου.

- Τι είναι αυτό που σε ελκύει και σε κάνει να γράφεις τρομακτικά κείμενα;

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Τα καθημερινά μου βιώματα και  το παγκόσμιο γίγνεσθαι αποτελούν για ‘μένα το πρίσμα, αν θέλεις, μέσα από το οποίο καταφέρνω και διαστρεβλώνω γεγονότα και καταστάσεις από την δικιά μου οπτική γωνία. Πέρα απ’ αυτό όμως, πιστεύω πως ο τρόμος και το μεταφυσικό γενικότερα, αποτελούν από μόνα τους ένα πολύ ελκυστικό θέμα για την ασυμβίβαστη ανθρώπινη περιέργεια.

 - Από πού αντλείς τη θεματολογία των ιστοριών σου;

Η θεματολογία των ιστοριών μου είναι καθαρά προϊόν της φαντασίας μου.

- Τόσο στο πρώτο σου βιβλίο και συγκεκριμένα στο διήγημα «Ο ναός που δάκρυσε με αίμα», όσο και στην ιστορία του δεύτερού σου βιβλίου «Η μάσκα της εξιλέωσης», εμπλέκεις θρησκευτικά σύμβολα όπως εκκλησίες, ιερείς, αγίους, διαβόλους κτλ. Αυτό μου δημιουργεί το ερώτημα: ποια είναι η δική σου σχέση με την εκκλησία;

Θεωρώ το θρησκευτικό ζήτημα ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Η προσωρινή αυτή εμμονή μου με τη εκκλησία  και  τους λειτουργούς της, είχε σκοπό την κατάδειξη εκείνων, οι οποίοι με τον τρόπο και την συμπεριφορά τους, αποτελούν «αγκάθια» στους κόλπους της ζημιώνοντας την εικόνα της. Να σημειώσω εδώ ότι δεν είχα την πρόθεση να θίξω την πίστη ή την θρησκευτική υπόληψη κανενός, κι αν πάλι το έκανα ζητώ συγνώμη. Και αναφέρομαι συγκεκριμένα στο διήγημα «Ο ναός που δάκρυσε με αίμα». Έχω σκεφτεί ακόμα και να το αποσύρω από τη συλλογή του πρώτου μου βιβλίου σε μια ενδεχόμενη επανέκδοσή του. Η δικιά μου σχέση με τη θρησκεία είχε έντονες διακυμάνσεις στην έως τώρα ζωή μου, αλλά μπορώ να πω ότι με το πέρασμα του χρόνου η πίστη μου στο Θεό και στους πραγματικά καλοπροαίρετους ανθρώπους της εκκλησίας, ολοένα και μεγαλώνει, ολοένα και αποκαθίσταται.

- Η επόμενη ερώτηση είναι φιλοσοφική και τη δανείζομαι από το οπισθόφυλλο του δεύτερου σου βιβλίου: Είμαστε πάντα αυτό που φαινόμαστε; Ή μήπως η εικόνα που βγάζει ο καθένας από εμάς είναι στην πραγματικότητα κάτι άλλο, αυτό που θέλουμε να δείξουμε προς τα έξω;

Η πεποίθησή μου είναι ότι είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε. Συνεπώς, παρακινούμενοι από την επιθυμία μας να είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε, ενεργούμε προς αυτή την κατεύθυνση, με αποτέλεσμα την επιδιωκόμενη πνευματική μας κυρίως διαμόρφωση σ’ αυτό. Βεβαίως, η εξωτερική εικόνα κάποιου, δεν θα έπρεπε να αποτελεί και εχέγγυο για το ποιόν του, κάτι που δυστυχώς στις μέρες μας τείνει να γίνει συνήθεια στις αντιλήψεις του κόσμου. Άρα, μένω στην άποψή ότι η εικόνα που βγάζει ο καθένας μας προς τα έξω, είναι μονάχα το ερέθισμα για την περαιτέρω διερεύνησή του.

- Εκτός από το να γράφεις, υποθέτω ότι σου αρέσει, να διαβάζεις τρόμο. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας και γιατί;

Φυσικά μου αρέσει να διαβάζω τρόμο! Ο αγαπημένος μου συγγραφέας τρόμου είναι ο κύριος Στίβεν Κινγκ. Μεγάλωσα με τα βιβλία του, τα οποία με συντρόφευσαν -κι ακόμα το κάνουν- σε δύσκολες αλλά και όμορφες περιόδους της ζωής μου. Στον κύριο Κινγκ μ’ αρέσει το γεγονός ότι με οποιοδήποτε λογοτεχνικό παρακλάδι κι αν έχει απασχοληθεί, τα κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είτε αυτό λεγόταν τρόμος, είτε επική φαντασία, είτε δράμα. Δε θα κάνω καν λόγο για τον τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο γραφής του ο οποίος καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα τόσο άμεσος, τόσο φιλοσοφικός και τόσο ευκολοδιάβαστος μαζί.

- Διαβάζω στο βιογραφικό σου: «Μηχανολογία», «Φυσιοθεραπεία», «Πολεμικές τέχνες», «Συγγραφή». Αλήθεια, πως συνδυάζονται όλα αυτά και τι επιρροές έχουν, αν έχουν, στη γραφή σου; 

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια του εαυτού μου. Κάπου περισσότερο και κάπου λιγότερο. Σίγουρα όμως προτεραιότητα αυτή τη στιγμή έχουν η συγγραφή και οι πολεμικές τέχνες, οι οποίες και με βοηθάνε αφάνταστα στο να δημιουργώ. Μέσω των πολεμικών τεχνών καταφέρνω και αδειάζω το κεφάλι μου από το άγχος και τα προβλήματα της καθημερινότητας, επιζητώντας πάντα αρετές όπως η ηρεμία και η ψυχική ισορροπία, οι οποίες και με βοηθάνε να αναλωθώ στη διαδικασία της συγγραφής με επιτυχία.

-  Ποια είναι η άποψή σου για την παρόν και το μέλλον του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους που ονομάζουμε «μεταφυσικό τρόμο» στην Ελλάδα;

Πιστεύω ακράδαντα ότι στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς του είδους. Δυστυχώς από την άλλη, δε χαίρουν της εκτιμήσεως και του σεβασμού που θα τους ταίριαζε. Το γιατί είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο το οποίο δε θα ήθελα να ανοίξω τώρα. Ας σταθώ στην παρόρμηση μου όμως ότι, στα αμέσως επόμενα χρόνια θα βρεθούν απέναντι στο αντίκρισμα που πρέπει να βρεθούν. Διαβλέπω ότι στις μέρες μας συντελείται μια ζύμωση από φοβερά συγγραφικά ταλέντα με αποτέλεσμα την μετεξέλιξή τους σε φτασμένους δημιουργούς τους οποίους δύσκολα η καλλιτεχνική, κι όχι μόνο, κοινωνία της χώρας, θα αγνοήσει. Ίσως αυτό που κάποιοι σήμερα στην Ελλάδα θεωρούν «παραλογοτεχνία», τους αποδείξει ότι η Τέχνη δεν διαχωρίζεται σε πρωτεύουσες και δευτερεύουσες υποκατηγορίες και χαρακτηρισμούς άνευ σημασίας, αλλά σε καλή και κακή Τέχνη και μόνο αυτό.

- Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου συγγραφέα πλήρους απασχόλησης;

Ναι, θα μπορούσα. Αν υποθέσουμε ότι έχω ανακαλύψει τις μεθόδους εκείνες, που με διατηρούν διαυγή και ευτυχή σε σχέση μ’ αυτό. Με την πάροδο των χρόνων, έχω συνειδητοποιήσει  τις απαιτήσεις που προϋποθέτει η τακτική συγγραφική εργασία, με πρώτη απ’ όλες την διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας του δημιουργού. Τουλάχιστον για μένα. Εφόσον όμως κάποιος βρει τους τρόπους να το καταφέρει αυτό ή οτιδήποτε άλλο αυτός θεωρεί ως δυσκολότερο, τότε ναι, μπορεί να ασχοληθεί με το ιδιαίτερο επάγγελμα του συγγραφέα.

- Γιατί επέλεξες τις Συμπαντικές Διαδρομές, για να εκδόσεις τα δύο σου βιβλία;

Επέλεξα τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο διότι είναι από τους λίγους που ασχολείται ένθερμα με την λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα. Εκτιμώ τις προσπάθειες που καταβάλει για την προώθησή του μέσω παρουσιάσεων, διαφόρων  εκδηλώσεων, αλλά και μέσω έντυπης μορφής υλικού.

 - Δημήτρη, ευχαριστώ για τον χρόνο που μας αφιέρωσες. Μπορείς να κλείσεις αυτή τη συνέντευξη με ένα δικό σου μήνυμα.

Εγώ σε ευχαριστώ Ανδρέα για την δυνατότητα έκφρασης που μου έδωσες. Να είστε όλοι καλά και μην ξεχνάτε ότι πάντα ένα καλό βιβλίο μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες στις ζωές σας.