Ανθολογία κειμένων του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Στο ένθετο ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟΝ του κυπριακού λογοτεχνικού περιοδικού «Ακτή» (έτος ΚΕ’, τχ. 98, σ.177-192), ανθολογείται ο ποιητής – συγγραφέας Γιώργος Χ. Θεοχάρης.

Την ανθολόγηση κάνει ο Θανάσης Μαρκόπουλος και την επιμέλειά της έχει ο Γιώργος Κ. Μύαρης.

Στη πρώτη σελίδα της 16σέλιδης έκδοσης υπάρχει σύντομο βιογραφικό και αναφορά στα έργα του συγγραφέα. 

Στο κυρίως μέρος του αφιερώματος περιλαμβάνονται  ποιήματα και πεζά κείμενα του Γιώργου Θεοχάρη.

Συγκεκριμένα:

Από το βιβλίο «Πτωχόν Μετάλλευμα» (Εμβόλιμον, 1990), δημοσιεύονται τα ποιήματα «Δυσκολία διάγνωσης», «Επακόλουθο» και «Νυχτερινή βάρδια»

Από το βιβλίο «Αμειψισπορά» (Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λειβαδιάς, 1996), δημοσιεύονται τα ποιήματα «Η κρεμασμένη και η κούνια της», «Απέσβετο γάρ», «Νυχτερινή βάρδια ΙΙ», «Υπέρ των ποιητών», «Ο περιορισμός του ζωτικού μας χώρου», και «Σου γράφω».

Από το βιβλίο «Ενθύμιον» (Καστανιώτης, 2004), δημοσιεύονται τα μικρά πεζά κείμενα «Φωτογραφίες ταυτότητας», «Είχαμε πάει», «Μαζεύαμε πικρό καρπό», «της μάνας», «Λίγα στοιχεία από τη συνηθισμένη ζωή και το τέλος της κυρίας Ειρήνης Καρβώνη»,  «Ταξινόμηση εκδημίας», «Ελεγεία για τα κορίτσια των κομμωτηρίων», «Μνημονοφυλάκιο παρομοιώσεων», «Υπέρ πατρίδος», καθώς και το ποίημα «Βαφή θανάτου με ανταύγειες πένθους».

 Από το βιβλίο «Από μνήμης» (Μελάνι, 2010) δημοσιεύεται το ποίημα «Σονέτο της θερινής απελπισίας», καθώς και τα μικρά πεζά κείμενα «Γενικό Νοσοκομείο Λεβαδειάς», «Εκδρομή στην άλλη μνήμη Ή τι ζητούσε ένας ρουμελιώτης στην Ήπειρο», «Στου Όσιου Λουκά το μοναστήρι» και «Ένας αγνωστικιστής ονειρεύεται».

Ένα δείγμα της γραφής του Γιώργου Χ. Θεοχάρη:

Μνημονοφυλάκιο παρομοιώσεων

*

Όπως τα νεοκλασσικά κτίρια των πόλεων. Αστικές κατοικίες στο μεσοπόλεμο. Μπουρδέλα μετά τον πόλεμο. Γραφεία κομματικών οργανώσεων στη μεταπολίτευση. Γκρεμίδια σήμερα. Πολυκατοικίες αύριο.

*

Όπως οι διαπιστώσεις, κοιτάζοντας σαράντα χρόνια αργότερα την ομαδική φωτογραφία της Έκτης Δημοτικού:

Ο δάσκαλος πέθανε.

Ο Σπύρος πέθανε.

Ο Μπάμπης πέθανε.

Η Παναγούλα πέθανε,

Και η Ανθούλα, το λιανό κλαράκι με τα κριθαρένια μαλλάκια, αυτό το σπουργιτάκι της τάξης, σκότωσε τον άντρα της με συνεργό τον εραστή της.

*

Όπως η Ανθούλα, της προηγούμενης διαπίστωσης, που τόσο πολύ την ταλαιπώρησε η τρυφερότητά της.