Ο Συμεών Βάλας του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου

Συμεών Βάλας / Μιχάλης Παπαντωνόπουλος. Αθήνα: Μελάνι, 2010.

Οι στίχοι του Συμεών Βάλα αποτελούν ένα γρίφο τον οποίο ο αναγνώστης καλείται να λύσει. 

Ομολογώ ότι σε αυτή μου την προσπάθεια επιχείρησα να ξαναδιαβάσω το ποίημα και αντισυμβατικά (μη-γραμμικά).

Ποιήματα, σημειώσεις και σπαράγματα συνθέτουν την υποβλητικά σκοτεινή γλώσσα του Συμεών Βάλα. Ενός σχεδιάσματος που υποκρίνεται το ποίημα στην ολότητά του ή ενός ποιήματος που επικαλείται τον λόγο στην αποσπασματική εκφορά του.

Άλλωστε, το ποίημα είναι πάντα η φωνή του ποιήματος και η φωνή του Συμεών Βάλα είναι ο ίδιος ο Συμεών Βάλας. Άρνηση ή πίστη, η φωνή του εν λόγω ποιήματος φέρνει τα βήματα του αναγνώστη μπροστά στο άγνωστο πρόσωπο ενός νέου άντρα. 

Και τότε, ανεβαίνει μέσα του -σαν δράμα- το παρακάτω ερώτημα: Ποιος είναι, τελικά, ο Συμεών Βάλας;

[απόσπασμα από το βιβλίο]

[Αδύτου μηνός. Νύκτα πρώτη.] Ότι αγρυπνούσα ύπνο ερπετό τον πυρετό οφθαλμό κι' επάνω μου κρεμότανε σπαθί γυμνό στην αιχμηρή του ακινησία. Κι' αίφνης ο λόγος κραύγασε στήθος ανάσες στη φωνή μου: "Και αν αίμα• και αν όψη•και αν μένος που υπέφερα άνανθο ξύλο τον τροχό κατά τη δαίμονα φορά του, θυμήσου: Αυτός εκδικεί• Αυτός αξιώνει• Αυτός επιβάλλει μια νέα δυναστεία των παθών• σκυφτή, ασάλευτη μορφή, μέσα στην ύστατη παντοδυναμία της, διατάζει: ''Έξω, ο λαός σφαδάζει με γλώσσα ικετήρια την πόλη• αφήστε τον να πεθάνει, αφήστε τον να πεθάνει''.