Συνέντευξή στην στήλη «Πρόσωπα» του Ενημερωτικού Δελτίου της ΕΔΙΠΠΑΚ (Ένωση Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Κύπρου), Ιουν. 2013, τχ. 2,
σελ. 3.
Πρόσωπα
Ανδρέας Κ. Ανδρέου
Η ενότητα Πρόσωπα φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα παράθυρο
γνωριμίας συναδέλφων μας που δραστηριοποιούνται εκτός του επαγγελματικού χώρου
του Πανεπιστημίου και έχουν κάτι ενδιαφέρον να μας παρουσιάσουν.
Ανδρέα γεια σου, πες μας λίγα λόγια για σένα, έτσι για
να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Κατ’ αρχή ευχαριστώ την ΕΔΙΠΠΑΚ που
μου δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσω,
μέσω του εντύπου της με τους συναδέλφους του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω (με
εξαίρεση τα φοιτητικά μου χρόνια) στη Λευκωσία και συγκεκριμένα στο Δήμο
Στροβόλου. Είμαι παντρεμένος με τη
φιλόλογο Μαρία Παναγιώτου και έχω δύο κόρες, τη Δήμητρα 11 ½ χρόνων και τη Νάγια 6.
Από πότε εργάζεσαι στο Πανεπιστήμιο και τι κάνεις στο
Πανεπιστήμιο;
Είμαι Λειτουργός Πανεπιστημίου Κύπρου – Βιβλιοθηκονόμος και εργάζομαι στη
Βιβλιοθήκη από το 1996. Συντονίζω τον «Τομέα Συστημάτων και Τεχνολογιών
Πληροφόρησης» και είμαι υπεύθυνος του «Γραφείου Συστημάτων Βιβλιοθήκης».
Τι αναμένεις από τη λειτουργία της Βιβλιοθήκης στο νέο
κτίριο που ανεγείρεται στην Πανεπιστημιούπολη;
Η λειτουργία
στο νέο κτίριο θα επιτρέψει στη Βιβλιοθήκη να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της
(ας μην ξεχνούμε ότι το υλικό και το προσωπικό της Βιβλιοθήκης είναι αυτή τη
στιγμή διασκορπισμένο σε 6 διαφορετικά κτίρια σε όλη τη Λευκωσία) και να
αναπτύξει τις υπηρεσίες που θα αναδείξουν περεταίρω τον σημαντικό ρόλο που
επιτελεί, τόσο για το Πανεπιστήμιο, όσο και για την ευρύτερη κυπριακή κοινωνία.
Η αγάπη σου για τα βιβλία επεκτείνεται και πέραν της
Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου. Πώς προέκυψε το συγγραφικό έργο;
Από την παιδική ηλικία η ανάγνωση
βιβλίων είχε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Το γράψιμο ξεκίνησε περισσότερο σαν
εκτόνωση και σαν πειραματισμός πριν από περίπου 15 χρόνια. Όταν συγκεντρώθηκε
ένας αριθμός διηγημάτων τα οποία θεώρησα αξιόλογα, αποφάσισα να εκδώσω το πρώτο
μου βιβλίο.
Πες μας λίγα λόγια για το πρώτο σου βιβλίο, το
Τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν.
Το βιβλίο αποτελείται
από 12 αυτοτελή διηγήματα τα οποία, στον υπότιτλο, χαρακτηρίζω ως «αλλόκοτα», λόγω του «παράξενου» χαρακτήρα που έχουν. Το
συγκεκριμένο βιβλίο, πάντως, είναι πιο
κοντά σε αυτό που αποκαλούμε «mainstream λογοτεχνία» και μπορεί
να διαβαστεί εύκολα και ευχάριστα από τον μέσο αναγνώστη.
Έχεις μια τάση, στο μυστικισμό, στο αλλόκοτο.. αφού
και το δεύτερο σου βιβλίο, Ο Γιος της Μάγισσας, πραγματεύεται το μυστήριο, το
μεταφυσικό...
Ναι, θα έλεγα ότι με το δεύτερο μου
βιβλίο έχω μπει ακόμα πιο βαθιά στη λογοτεχνία του φανταστικού. Οι παράξενες,
οι αλλόκοτες ιστορίες που έχουν αναπάντεχο και ανατρεπτικό τέλος είναι αυτές
που αρέσουν και σε μένα σαν αναγνώστη να διαβάζω. Γι’ αυτό επιλέγω και σαν
συγγραφέας να γράφω γι’ αυτές.
Τι άλλο να περιμένουμε από τον Ανδρέα Καπανδρέου;
Ο συγγραφέας
Ανδρέας Καπανδρέου εμπνέεται και γράφει συνεχώς. Τώρα, αν θα προκύψει κάποιο
άλλο βιβλίο, ο χρόνος θα το δείξει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου