Μεγάλος ντόρος έγινε τις τελευταίες μέρες μετά από ανάρτηση στο Facebook της γνωστής συγγραφέως Χρυσηίδας Δημουλίδου σχετικά με τα συγγραφικά της δικαιώματά και για το αν οι βιβλιοθήκες θα έπρεπε να έχουν τα βιβλία της στα ράφια τους.
Στο εν λόγω κείμενο η συγγραφέας στηλιτεύει τους αναγνώστες
που δανείζονται τα βιβλία της από βιβλιοθήκες και που ανταλλάζουν βιβλία μεταξύ
τους (ενώ θα έπρεπε, σύμφωνα με τη Δημουλίδου, να τα αγοράζουν για να στηρίζουν
τον συγγραφέα).
«…ο άλλος μοχθεί
για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό. Κάποιοι λοιπόν αναγνώστες,
μου δηλώνουν με ιδιαίτερη μάλιστα υπερηφάνεια ότι δανείζονται όλα τα βιβλία μου
από δανειστικές βιβλιοθήκες ή τα ανταλλάσουν γιατί δεν έχουν χρήματα λόγω της
οικονομικής κρίσης».
Καταγγέλλει τις
δανειστικές βιβλιοθήκες που διαθέτουν τα βιβλία της, μόλις αυτά εκδοθούν, (ενώ
θα έπρεπε να τα βάζουν στα ράφια τους μετά
την πάροδο 5-10 χρόνων) και απειλεί ότι θα ψάξει το θέμα με τη δικηγόρο της.
«Ένα βιβλίο για
να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να έχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10
χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα».
Κατηγορεί επίσης σχολεία και αναγνώστες που της ζητούν
να τους χαρίσει βιβλία της.
«Επίσης σχολεία
και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα
αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το
πήγαινε έλα. Τόσο θράσος».
Κάποια
πράγμα τα είναι τόσο αυτονόητα που δεν θα έπρεπε να τα σχολιάζουμε καν!
- Ξεκινώ από το τελευταίο. Είναι δικαίωμα της συγγραφέως να ΜΗΝ χαρίζει καθόλου βιβλία της ή να τα χαρίζει εκεί που η ίδια κρίνει σωστό. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να την κατηγορήσει γι’ αυτό.
- Όπως είναι δικαίωμα του κάθε αναγνώστη που αγοράζει ένα βιβλίο να το χαρίζει σε κάποιον άλλο ή να το ανταλλάσει! Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει στους αναγνώστες, ειδικά στις δύσκολα οικονομικά εποχές που ζούμε, να ανταλλάσουν βιβλία μεταξύ τους.
- Το ότι ο συγγραφέας μοχθεί για να βγάλει ένα βιβλίο και ότι θα πρέπει να αμείβεται για αυτό είναι γεγονός. Για το θέμα αυτό υπάρχει σχετική νομοθεσία που ρυθμίζει το ζήτημα.
- Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε μια βιβλιοθήκη να αποκτήσει κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο. Οι βιβλιοθήκες είναι οργανισμοί που λειτουργούν (με βάση τη νομοθεσία) εδώ και αιώνες, προσφέροντας τη δυνατότητα στο κοινό να δανείζεται βιβλία. Δεν μπορεί η κα. Δημουλίδου, επειδή έτσι «την είδε», να αμφισβητήσει τον ρόλο τους ή/και να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας τους.
*Ας αναλογιστεί η κα. Δημουλίδου πόσοι αναγνώστες
την γνώρισαν δανειζόμενοι το βιβλίο της από μια βιβλιοθήκη! Οι βιβλιοθήκες συνέβαλαν πολύ στο να γίνει
γνωστή και να κάνει σήμερα τις πωλήσεις
που κάνει.
Όμως, αν η πραγματική της επιθυμία είναι όντως αυτή,
ας ενημερώσει όλες τις ελληνικές
βιβλιοθήκες ότι δεν επιθυμεί να περιλαμβάνουν τα βιβλία της στις συλλογές τους.
Και με τη σειρά τους οι βιβλιοθήκες ας φροντίσουν (αναρτώντας μια πινακίδα στην
είσοδο) να ενημερώσουν τους αναγνώστες τους για την επιθυμία της συγγραφέως. Τότε
θα δούμε ποιος θα χάσει πραγματικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου