Η Νοσταλγία: ένα ποίημα του Αριστομένη Λαγουβάρδου

                    

Νοσταλγία

Φτερά  έχει  η  νοσταλγία  και  τρέχει,

χιονάτη  πεταλούδα  παίρνει  γύρη,

από  λούλουδα,  αγκαλιές,  φιλιά,  πριν  γείρει,

σε  κάποιο  ανθάκι  ξέψυχη  σα  βρέχει.

Ένας  κήπος  είναι  η  ζωή,  και  έχει

ο  Σποριάς  και  πίκρες,  και  χαρές  να  σπείρει,

καλότυχοι  αυτοί,  που  σαν  ξεσύρει,

η  ψυχή  από  τη  πίκρα,  τη  χαρά  απαντέχει.

Κι  αν  πλιότερο  βυθιέται  στο  χειμώνα,

θάρθει  η  στιγμή  που  πάλι  ξανανθίζει,

κι  ολόγλυκα  πλανιέται  στον  ανθώνα.

Σε  δρόμους  χρυσοκέντητους  σκορπίζει

φως,  π΄ως  χτές  τριγύρω  ήταν  σκοτάδι,

κι  όλο  προσηλιακά  τυλίγεται  σα  χάδι.

Λίγα λόγια για τον Αριστομένη Λαγουβάρδο: 

Γεννήθηκε  στην  Έμπαρο Ηρακλείου Κρήτης
Διπλωματούχος  του  Πολυτεχνείου Νεαπόλεως  Ιταλίας  (τμήμα  Μηχανολόγων-
Ηλεκτρολόγων  Μηχανικών).
Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης.

Εργογραφία:

1)Το  τέλος  της  αθωότητας    ( Ηράκλειο: Τυποκρέτα  Καζανάκης, 2006)
2)Καθώς  κυλά  το  ρόδινο  ποτάμι  ( Ηράκλειο: Τυποκρέτα  Καζανάκης, 2008)
3)Στα  απόκρυφα  τοπία  της  μοναξιάς  (Υπό  έκδοση)