Ποιο είναι το αιματοβαμμένο περιοδικό Charlie Hebdo

Το τεύχος "των επιζόντων"
(13 Ιαν. 2015)

To Charlie Hebdo (Σαρλί Εμπντό)  - αγγλική μετάφραση “Charlie Weekly” - είναι ένα γαλλικό σατιρικό περιοδικό αριστερής ιδεολογίας. 

Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η χρήση σκίτσων και χιουμοριστικών άρθρων που αντιτίθενται στον ρατσισμό, τον εξτρεμισμό και τα θρησκευτικά δόγματα (καθολικισμό, ισλαμισμό, ιουδαϊσμό), ενώ τοποθετείτε και σε θέματα που αφορούν την πολιτική, τον πολιτισμό, την οικολογία κ.α. Πολύ συχνά το περιοδικό σατίρισε πολιτικά και θρησκευτικά πρόσωπα όπως ο Λεπέν, o Φρανσουά Ολλάντ, η Μέρκελ, ο Πάπας, ο Χριστός κ.α.

Το Charlie Hebdo εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1970 ως διάδοχο του σατιρικού περιοδικού “Hara-Kiri” (Χαρακίρι -1960-1970), το οποία είχε απαγορευτεί με την κατηγορία ότι χλεύαζε το θάνατο του πρώην Γάλλου Πρόεδρου Σαρλ ντε Γκωλ.  

Το περιοδικό Charlie Hebdo (κάποιοι αναφέρονται σε αυτό σαν εφημερίδα αφού κυκλοφορεί στη μορφή ταμπλόιντ) εκδίδεται μέχρι σήμερα, με ένα διάλλειμα που έκανε την περίοδο 1981 -1992 όταν διακόπηκε προσωρινά η κυκλοφορία του.

Το τεύχος που προκάλεσε τη
βομβιστική επίθεση εναντίον του
 (3 Νοε.2011)

Το τεύχος του Charlie Hebdo της 3^ης  Νοέμβριου του 2011 προγραμματίστηκε να έχει τον τίτλο “Charia Hebdo” σατιρίζοντας τον ισλαμικό νόμο της Σαρίας. Πριν ακόμα κυκλοφορήσει το τεύχος, διέρρευσε στο διαδίκτυο  το εξώφυλλο του με σκίτσο του προφήτη Μωάμεθ και τα γραφεία περιοδικού δέχτηκαν βομβιστική επίθεση από φανατικούς ισλαμιστές που θεώρησαν την πράξη αυτή ως προσβολή προς τη θρησκεία τους.

Το  Charlie Hebdo συνέχισε, παρά τις απειλές που δεχόταν κατά καιρούς να δημοσιεύει σκίτσα και σατιρικά κείμενα εναντίον του Μωάμεθ. Όπως δήλωσε ο εκδότης του περιοδικού Stéphane Charbonnier (γνωστός σκιτσογράφος με το ψευδώνυμο Charb): «Είμαστε στη Γαλλία και μπορούμε να δημοσιεύουμε σκίτσα του Μωάμεθ. Ο ισλαμισμός είναι μια κοσμοθεωρία η οποία, όπως όλες οι άλλες υπόκειται σε κριτική. Όπως μπορώ να δημοσιεύω σκίτσα του Μαρξ έτσι μπορώ και του Μωάμεθ».

Στις 7 Ιανουαρίου 2015 δύο ένοπλοι τζιχαντιστές εισέβαλαν με αυτόματα όπλα στα γραφεία του περιοδικού και δολοφόνησαν εν ψυχρώ και εν ονόματι του Αλλάχ 12 άτομα μεταξύ των οποίων δημοσιογράφους, σκιτσογράφους και τον εκδότη του περιοδικού.

Η δολοφονία καταδικάστηκε από πλήθος κόσμου σε όλο τον δυτικό κόσμο. Στις εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τους νεκρούς και υπέρ της ελευθερίας του λόγου, ο κόσμος δήλωνε “Je suis Charlie” [Είμαι κι εγώ Charlie].

Στις 13 Ιανουαρίου κυκλοφόρησε το τεύχος «των επιζώντων», όπως ονομάστηκε έχοντας ξανά τον Μωάμεθ στο εξώφυλλο δακρυσμένο να δηλώνει “Je suis Charlie”. Σαν τίτλο τεύχους είχε τη φράση “Tout est Pardonee” [Όλα συγχωρέθηκαν].

Σε μία πολύ συναισθηματική συνέντευξη Τύπου την Τρίτη, στην παρουσίαση του τεύχους, ο σκιτσογράφος Ρενάλ Λουζιέ («Luz») που σχεδίασε το σκίτσο που τελικά κατέληξε στο εξώφυλλο, είπε χωρίς περιστροφές πως «ναι, είναι ο Μωάμεθ». 

«Σχεδιάσα και έγραψα Je suis Charlie. Είχα την ιδέα, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, δεν ήταν ακόμη για εξώφυλλο. Μετά είχα την ιδέα να σχεδιάσω τον Μωάμεθ, τον κοίταξα, και τον είχα σχεδιάσει να δακρύζει και τότε έγραψα από πάνω "όλα έχουν συγχωρεθεί"» είπε. 

Το Charlie Hebdo εκδιδόταν συνήθως σε 60 χιλιάδες αντίτυπα, από τα οποία πολλά έμεναν απούλητα. Το τεύχος «των επιζώντων» τυπώθηκε  σε δύο εκατομμύρια αντίτυπα τα οποία έγιναν ανάρπαστα από τις πρώτες ώρες κυκλοφορίας τους αναγκάζοντας τους εκδότες να το ξανατυπώσουν. Μεγάλη ζήτηση του συγκεκριμένου τεύχους υπήρξε και εκτός Γαλλίας αλλά και μέσω διαδικτύου.

Στην ηλεκτρονική του έκδοση, το τεύχος μεταφράστηκε  στα αγγλικά, τα ισπανικά και τα αραβικά. Στην Ιταλία διανεμήθηκε με την εφημερίδα Fatto Quotidiano. 


Στην Τουρκία, ένθετο με σκίτσα του κυκλοφόρησε με την εφημερίδα Cumhuriyet Gazetesi αλλά χωρίς το επίμαχο εξώφυλλο (το εξώφυλλο της τούρκικης εφημερίδας είχε ένα μαύρο φόντο και έγραφε Je suis Charlie). Στην ίδια χωρά διώχτηκαν όσοι αναδημοσίευσαν το σκίτσο του Μωάμεθ στον έντυπό ή ηλεκτρονικό τύπο.