Κοινό χαρακτηριστικό και των 22 διηγημάτων είναι η μικρή τους
έκταση (κανένα δεν ξεπερνά τις 5-6 σελίδες σε ένα μάλιστα πολύ μικρό
βιβλιαράκι 17x12 εκ.).
Τα διηγήματα είναι αυτοτελή και μέσα από αυτά μπορεί κάποιος
να ξεχωρίσει μια ποιητικότητα και μια αλληγορία στη γραφή της Διαμαντοπούλου.
Σε μερικά από αυτά, (π.χ. το διήγημα «Η
χάρις του Θεού») κυριαρχεί το ειρωνικό ύφος.
Αγαπημένο μου διήγημα είναι το «Μέσα από το φακό».
Από το οπισθόφυλλο:
"Καλύτερα να
πεζοπορεί κανείς. Τόσους αιώνες τα καραβάνια κουβαλούσαν με υπομονή και τέχνη
τα μπαχαρικά. Οδοιπόροι τα πήγαιναν στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα.
Πεζοπορούντες γύριζαν τον κόσμο, αρωματίζοντάς τον με γαρίφαλο, πιπέρι και
κανέλα. Εκεί θέλω να γυρίσω και γω. Ίσως -πού ξέρεις!- να καταλήξω μεταπράτης
σ' ένα εξωτικό μαγαζί μπαχαρικών."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου