Η συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Συμπόσιο (Logotexniko Symposio) στις 29 Ιαν. 2013:
Αγαπημένοι φίλοι της ομάδας Logotexniko Symposio,
1:Ερώτηση
Αγαπητέ μας κύριε Ανδρέα Καπανδρέου, θα σας ευχαριστήσουμε πάλι για την τιμή που μας κάνατε και θα προβούμε στην πρώτη μας ερώτηση. Από ποιες πηγές θεωρείται πως ένας συγγραφέας πρέπει ν΄ αντλεί πληροφορίες για τα συγγράμματα του ώστε να κατανοήσει την αυθεντική του φύση χωρίς ν΄ αντιγράφει;
Απάντηση 1:
Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μου δίνεται να επικοινωνήσω μέσω της σελίδας σας με τους αναγνώστες του «Λογοτεχνικού Συμποσίου».
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μια συνταγή την οποία πρέπει να ακολουθήσει κάποιος συγγραφέας ώστε να αντλήσει πληροφορίες για τα συγγράμματα του. Είναι καθαρά θέμα έμπνευσης η οποία μπορεί να έρθει, ανά πάσα στιγμή, μέσα από διάφορα ερεθίσματα• κάτι που έχει δει, κάτι που έχει ακούσει ή διαβάσει μπορεί να του δώσει την έμπνευση που χρειάζεται για να γράψει. Πληροφορίες μπορεί να μαζέψει κάποιος απ’ οπουδήποτε και να τις χρησιμοποιήσει στην ιστορία που θέλει να δημιουργήσει π.χ., από βιβλία, από το διαδίκτυο, από μια ταινία στον κινηματογράφο... Όλα αυτά, οι ιδέες, οι πληροφορίες κτλ, είναι δύσκολο να γραφτούν με τρόπο που να συνθέτει μια πρωτότυπη ιστορία αφού έχουν γραφτεί τόσα πολλά πράγματα από καταβολής κόσμου, που είναι μάλλον απίθανο να μην έχει γραφτεί προηγουμένως κάτι παρόμοιο. Το θέμα είναι να το γράψεις με το δικό σου στυλ δίνοντας του τα δικά σου χαρακτηριστικά γραφής και προσθέτοντας εκείνα τα στοιχεία που θα το κάνουν ξεχωριστό.
Η αυθεντική φύση του καθενός βγαίνει προς τα έξω όταν ο συγγραφέας γράφει αυθόρμητα αυτά που πιστεύει και αυτά που αρέσουν στον ίδιο χωρίς να προσπαθεί να μπει σε καλούπια ή να μιμηθεί άλλους.
Ερώτηση 2:
Ποια είναι η γνώμη σας για όσους κατηγορούν πως τα βιβλία βασισμένα σε φανταστικές ιστορίες δεν ανήκουν στα λογοτεχνικά και δεν προσελκύουν το αναγνωστικό κοινό, υποστηρίζοντας πως ένα δοκίμιο ή μία συλλογή ποιημάτων θα έχουν περισσότερη απήχηση;
Απάντηση 2:
Η λογοτεχνία του φανταστικού έχει φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχει λιγότερη απήχηση από την ποίηση ή το δοκίμιο.
Θα χαρακτήριζα ως αδαής αυτούς που θεωρούν τη λογοτεχνία του φανταστικού (ή και άλλα λογοτεχνικά είδη, όπως π.χ. το αστυνομικό μυθιστόρημα), παραλογοτεχνία. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, και να τον πάρουμε στα σοβαρά, ότι για παράδειγμα ότι τα έργα των Edgar Alan Poe, H.P. Lovecraft, J.R.R Tolkien, Stephen King ακόμη και αυτά του Ιούλιου Βερν τα οποία στηρίζονται στο φανταστικό, δεν είναι λογοτεχνικά; Στοιχεία από τον κόσμο του φανταστικού έχουν χρησιμοποιήσει και αρκετοί αναγνωρισμένοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Μ. Καραγάτσης και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Τολμά άραγε κανένας να τους αποκαλέσει παραλογοτέχνες; Ακόμα και τα έργα του Ομήρου, την Οδύσσεια και την Ιλιάδα, μπορεί κάποιος να τα κατατάξει στη λογοτεχνία του φανταστικού λόγω της θεματολογίας τους (περιγράφουν τέρατα, θεούς, μαγεία, παραφυσικά φαινόμενα κ.α.)!
Εξάλλου, για να γράψει κάποιος λογοτεχνία (ακόμα και το είδος που δεν χαρακτηρίζεται ως λογοτεχνία του φανταστικού) πρέπει να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του. Διαφορετικά το αποτέλεσμα δεν θα ήταν λογοτεχνία, αλλά, καταγραφή πραγματικών γεγονότων…
Είναι απολύτως σεβαστό και κατανοητό το να μην αρέσει σε κάποιον η φανταστική λογοτεχνία (όπως σε κάποιον άλλο, για παράδειγμα, δεν αρέσει η ερωτική λογοτεχνία). Είναι ασέβεια όμως προς τους συγγραφείς και τους αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας το να προσπαθείς να την απαξιώσεις.
Εγώ πάντως, για να το διευκρινίσουμε, δεν θεωρώ τον εαυτό μου αποκλειστικά ως συγγραφέα του φανταστικού. Απλά, έχω γράψει και φανταστική λογοτεχνία.
Ερώτηση 3:
Θα θέλαμε την άποψη σας, κάπως σαν μορφή διαπίστωσης, πως αδίκως κάποιος ασχολείται με τη γραφή και χάνει το χρόνο του προσπαθώντας να είναι συγγραφέας. Υπάρχουν κατά την πείρα σας κριτήρια που να τεκμηριώνουν, πιο συγκεκριμένα, πως και ποια είναι τα στοιχεία που αν τα κατέχει κάποιος μπορεί να γίνει συγγραφέας και που αν δεν τα έχει, χάνει άδικα το χρόνο του;
Απάντηση 3:
Δεν θεωρώ πως η – οποιαδήποτε – συγγραφική ενασχόληση είναι χάσιμο χρόνου. Μερικοί μπορεί να γράφουν για τον εαυτό και τα συρτάρια τους επειδή αυτό τους ικανοποιεί και τους εκφράζει. Κάποιοι άλλοι μοιράζονται τα κείμενά τους με το κοινό. Όλοι όσοι γράφουν είναι συγγραφείς έστω και αν κάποιοι από αυτούς δεν έχουν το χάρισμα και το ταλέντο που έχουν κάποιοι άλλοι. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η περίπτωση εκπληκτικών συγγραφέων που μένουν αδικαίωτοι, που κανείς δεν τους ανακαλύπτει και κανείς δεν τους διαβάζει είτε επειδή δεν εκδόθηκαν είτε επειδή δεν τους δόθηκε η σημασία που θα τους άξιζε.
Συγγραφέας, λοιπόν, μπορεί να γίνει ο καθένας. Επιτυχημένος συγγραφέας, όμως, μπορεί να γίνει κάποιος που έχει ταλέντο και ευνοείται από τις συνθήκες. Ο ίδιος ο συγγραφέας πρέπει να γράφει απολαμβάνοντάς το και χωρίς να έχει να έχει ιδιαίτερες προσδοκίες από τη συγγραφή. Έτσι θα νιώθει ότι κάνει κάτι εποικοδομητικό και όχι ότι χάνει τον χρόνο του.
Ερώτηση 4:
Πολλά ταλέντα, πολλοί εκδοτικοί, πάμπολλα βιβλία. Διαδίκτυο, blogs, ιστοσελίδες, καταιγισμός στο τομέα της συγγραφής. Πώς θεωρείτε τη κατάληξη σε όλο αυτό που συμβαίνει;
Απάντηση 4:
Για όλα υπάρχει μια εξήγηση. Για να υπάρχουν οι συγγραφείς, οι εκδοτικοί οίκοι, τα βιβλία σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, η λογοτεχνία του διαδικτύου κτλ, σημαίνει ότι υπάρχει μια ανάγκη που τα δημιουργεί. Αυτό όλο – η ενασχόληση δηλαδή του κόσμου με το βιβλίο και τη λογοτεχνία - μόνο καλό μπορεί να θεωρηθεί. Τώρα, αν υπονοείτε ότι υπάρχει υπερπληθώρα, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Αν όντως ισχύει αυτό, πιστεύω ότι τα πράγματα θα αυτορυθμιστούν, με τον καιρό από μόνα τους…
Ερώτηση 5:
Ένας νέος συγγραφέας που είναι μοναχικός ως φύση, που δεν του αρέσουν οι παρουσιάσεις, οι εκδηλώσεις, οι πολλές γνωριμίες, αυτό θα βλάψει την καταξίωση του;
Απάντηση 5:
Δεν μου αρέσει αυτό που θα πω αλλά, δυστυχώς, ειδικά στις μέρες μας, η διαφήμιση και το μάρκετινγκ παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην προώθηση κάποιου συγγραφέα ή κάποιου βιβλίου.
Αν κάποιος είναι αυθεντικό ταλέντο, πάντως, και αξίζει πραγματικά, θέλω να πιστεύω ότι θα αφήσει το στίγμα του και κάποιος θα τον προσέξει, κάποτε.
Το θέμα της καταξίωσης σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση. Το πότε δηλαδή κάποιος μπορεί να θεωρηθεί καταξιωμένος ή όχι. Αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα συγγραφέων που δεν έζησαν για να δουν τη δική τους καταξίωση, όπως υπάρχουν παραδείγματα συγγραφέων που ένιωσαν παροδικά καταξιωμένοι αλλά παρ’ όλ’ αυτά ο χρόνος τους διέψευσε…
Κύριε Ανδρέα Καπανδρέου, η ομάδα Logotexniko Symposio σας ευχαριστεί για την τιμή να μας δώσετε συνέντευξη και να τη φιλοξενήσουμε. Η συνεργασία μας ήταν υπέροχη και το ίδιο και εσείς ως προσωπικότητα! Ευχαριστούμε, μετά τιμής κι εκτίμησης!
Απάντηση:
Η τιμή ήταν δική μου! Εύχομαι στο «Λογοτεχνικό Συμπόσιο» να συνεχίσει την καλή δουλειά που κάνει…
Με πολύ μεγάλη χαρά
, θα φιλοξενήσουμε τη συνέντευξη ενός εξαίρετου συγγραφέα στο χώρο της
λογοτεχνίας τον κύριο Ανδρέα Καπανδρέου . Ο Ανδρέας Καπανδρέου γεννήθηκε το
1972 στη Λευκωσία.
Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία, Επιστήμες της Πληροφόρησης και Επιστήμες της Αγωγής στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κύπρο.
Από το 1996 εργάζεται στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων - Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ) και επιστημονικά του άρθρα έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία, περιοδικά και ιστοσελίδες.
http://andreaskandreou.blogspot.com/
Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία, Επιστήμες της Πληροφόρησης και Επιστήμες της Αγωγής στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κύπρο.
Από το 1996 εργάζεται στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων - Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ) και επιστημονικά του άρθρα έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία, περιοδικά και ιστοσελίδες.
http://andreaskandreou.blogspot.com/
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Σας παραθέτουμε με μεγάλη τιμή , τη συνέντευξη του αξιότιμου συγγραφέως μας Ανδρέα Καπανδρέου!
Ερωτήσεις
Σας παραθέτουμε με μεγάλη τιμή , τη συνέντευξη του αξιότιμου συγγραφέως μας Ανδρέα Καπανδρέου!
Ερωτήσεις
1:Ερώτηση
Αγαπητέ μας κύριε Ανδρέα Καπανδρέου, θα σας ευχαριστήσουμε πάλι για την τιμή που μας κάνατε και θα προβούμε στην πρώτη μας ερώτηση. Από ποιες πηγές θεωρείται πως ένας συγγραφέας πρέπει ν΄ αντλεί πληροφορίες για τα συγγράμματα του ώστε να κατανοήσει την αυθεντική του φύση χωρίς ν΄ αντιγράφει;
Απάντηση 1:
Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μου δίνεται να επικοινωνήσω μέσω της σελίδας σας με τους αναγνώστες του «Λογοτεχνικού Συμποσίου».
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μια συνταγή την οποία πρέπει να ακολουθήσει κάποιος συγγραφέας ώστε να αντλήσει πληροφορίες για τα συγγράμματα του. Είναι καθαρά θέμα έμπνευσης η οποία μπορεί να έρθει, ανά πάσα στιγμή, μέσα από διάφορα ερεθίσματα• κάτι που έχει δει, κάτι που έχει ακούσει ή διαβάσει μπορεί να του δώσει την έμπνευση που χρειάζεται για να γράψει. Πληροφορίες μπορεί να μαζέψει κάποιος απ’ οπουδήποτε και να τις χρησιμοποιήσει στην ιστορία που θέλει να δημιουργήσει π.χ., από βιβλία, από το διαδίκτυο, από μια ταινία στον κινηματογράφο... Όλα αυτά, οι ιδέες, οι πληροφορίες κτλ, είναι δύσκολο να γραφτούν με τρόπο που να συνθέτει μια πρωτότυπη ιστορία αφού έχουν γραφτεί τόσα πολλά πράγματα από καταβολής κόσμου, που είναι μάλλον απίθανο να μην έχει γραφτεί προηγουμένως κάτι παρόμοιο. Το θέμα είναι να το γράψεις με το δικό σου στυλ δίνοντας του τα δικά σου χαρακτηριστικά γραφής και προσθέτοντας εκείνα τα στοιχεία που θα το κάνουν ξεχωριστό.
Η αυθεντική φύση του καθενός βγαίνει προς τα έξω όταν ο συγγραφέας γράφει αυθόρμητα αυτά που πιστεύει και αυτά που αρέσουν στον ίδιο χωρίς να προσπαθεί να μπει σε καλούπια ή να μιμηθεί άλλους.
Ερώτηση 2:
Ποια είναι η γνώμη σας για όσους κατηγορούν πως τα βιβλία βασισμένα σε φανταστικές ιστορίες δεν ανήκουν στα λογοτεχνικά και δεν προσελκύουν το αναγνωστικό κοινό, υποστηρίζοντας πως ένα δοκίμιο ή μία συλλογή ποιημάτων θα έχουν περισσότερη απήχηση;
Απάντηση 2:
Η λογοτεχνία του φανταστικού έχει φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχει λιγότερη απήχηση από την ποίηση ή το δοκίμιο.
Θα χαρακτήριζα ως αδαής αυτούς που θεωρούν τη λογοτεχνία του φανταστικού (ή και άλλα λογοτεχνικά είδη, όπως π.χ. το αστυνομικό μυθιστόρημα), παραλογοτεχνία. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, και να τον πάρουμε στα σοβαρά, ότι για παράδειγμα ότι τα έργα των Edgar Alan Poe, H.P. Lovecraft, J.R.R Tolkien, Stephen King ακόμη και αυτά του Ιούλιου Βερν τα οποία στηρίζονται στο φανταστικό, δεν είναι λογοτεχνικά; Στοιχεία από τον κόσμο του φανταστικού έχουν χρησιμοποιήσει και αρκετοί αναγνωρισμένοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Μ. Καραγάτσης και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Τολμά άραγε κανένας να τους αποκαλέσει παραλογοτέχνες; Ακόμα και τα έργα του Ομήρου, την Οδύσσεια και την Ιλιάδα, μπορεί κάποιος να τα κατατάξει στη λογοτεχνία του φανταστικού λόγω της θεματολογίας τους (περιγράφουν τέρατα, θεούς, μαγεία, παραφυσικά φαινόμενα κ.α.)!
Εξάλλου, για να γράψει κάποιος λογοτεχνία (ακόμα και το είδος που δεν χαρακτηρίζεται ως λογοτεχνία του φανταστικού) πρέπει να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του. Διαφορετικά το αποτέλεσμα δεν θα ήταν λογοτεχνία, αλλά, καταγραφή πραγματικών γεγονότων…
Είναι απολύτως σεβαστό και κατανοητό το να μην αρέσει σε κάποιον η φανταστική λογοτεχνία (όπως σε κάποιον άλλο, για παράδειγμα, δεν αρέσει η ερωτική λογοτεχνία). Είναι ασέβεια όμως προς τους συγγραφείς και τους αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας το να προσπαθείς να την απαξιώσεις.
Εγώ πάντως, για να το διευκρινίσουμε, δεν θεωρώ τον εαυτό μου αποκλειστικά ως συγγραφέα του φανταστικού. Απλά, έχω γράψει και φανταστική λογοτεχνία.
Ερώτηση 3:
Θα θέλαμε την άποψη σας, κάπως σαν μορφή διαπίστωσης, πως αδίκως κάποιος ασχολείται με τη γραφή και χάνει το χρόνο του προσπαθώντας να είναι συγγραφέας. Υπάρχουν κατά την πείρα σας κριτήρια που να τεκμηριώνουν, πιο συγκεκριμένα, πως και ποια είναι τα στοιχεία που αν τα κατέχει κάποιος μπορεί να γίνει συγγραφέας και που αν δεν τα έχει, χάνει άδικα το χρόνο του;
Απάντηση 3:
Δεν θεωρώ πως η – οποιαδήποτε – συγγραφική ενασχόληση είναι χάσιμο χρόνου. Μερικοί μπορεί να γράφουν για τον εαυτό και τα συρτάρια τους επειδή αυτό τους ικανοποιεί και τους εκφράζει. Κάποιοι άλλοι μοιράζονται τα κείμενά τους με το κοινό. Όλοι όσοι γράφουν είναι συγγραφείς έστω και αν κάποιοι από αυτούς δεν έχουν το χάρισμα και το ταλέντο που έχουν κάποιοι άλλοι. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η περίπτωση εκπληκτικών συγγραφέων που μένουν αδικαίωτοι, που κανείς δεν τους ανακαλύπτει και κανείς δεν τους διαβάζει είτε επειδή δεν εκδόθηκαν είτε επειδή δεν τους δόθηκε η σημασία που θα τους άξιζε.
Συγγραφέας, λοιπόν, μπορεί να γίνει ο καθένας. Επιτυχημένος συγγραφέας, όμως, μπορεί να γίνει κάποιος που έχει ταλέντο και ευνοείται από τις συνθήκες. Ο ίδιος ο συγγραφέας πρέπει να γράφει απολαμβάνοντάς το και χωρίς να έχει να έχει ιδιαίτερες προσδοκίες από τη συγγραφή. Έτσι θα νιώθει ότι κάνει κάτι εποικοδομητικό και όχι ότι χάνει τον χρόνο του.
Ερώτηση 4:
Πολλά ταλέντα, πολλοί εκδοτικοί, πάμπολλα βιβλία. Διαδίκτυο, blogs, ιστοσελίδες, καταιγισμός στο τομέα της συγγραφής. Πώς θεωρείτε τη κατάληξη σε όλο αυτό που συμβαίνει;
Απάντηση 4:
Για όλα υπάρχει μια εξήγηση. Για να υπάρχουν οι συγγραφείς, οι εκδοτικοί οίκοι, τα βιβλία σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, η λογοτεχνία του διαδικτύου κτλ, σημαίνει ότι υπάρχει μια ανάγκη που τα δημιουργεί. Αυτό όλο – η ενασχόληση δηλαδή του κόσμου με το βιβλίο και τη λογοτεχνία - μόνο καλό μπορεί να θεωρηθεί. Τώρα, αν υπονοείτε ότι υπάρχει υπερπληθώρα, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Αν όντως ισχύει αυτό, πιστεύω ότι τα πράγματα θα αυτορυθμιστούν, με τον καιρό από μόνα τους…
Ερώτηση 5:
Ένας νέος συγγραφέας που είναι μοναχικός ως φύση, που δεν του αρέσουν οι παρουσιάσεις, οι εκδηλώσεις, οι πολλές γνωριμίες, αυτό θα βλάψει την καταξίωση του;
Απάντηση 5:
Δεν μου αρέσει αυτό που θα πω αλλά, δυστυχώς, ειδικά στις μέρες μας, η διαφήμιση και το μάρκετινγκ παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην προώθηση κάποιου συγγραφέα ή κάποιου βιβλίου.
Αν κάποιος είναι αυθεντικό ταλέντο, πάντως, και αξίζει πραγματικά, θέλω να πιστεύω ότι θα αφήσει το στίγμα του και κάποιος θα τον προσέξει, κάποτε.
Το θέμα της καταξίωσης σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση. Το πότε δηλαδή κάποιος μπορεί να θεωρηθεί καταξιωμένος ή όχι. Αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα συγγραφέων που δεν έζησαν για να δουν τη δική τους καταξίωση, όπως υπάρχουν παραδείγματα συγγραφέων που ένιωσαν παροδικά καταξιωμένοι αλλά παρ’ όλ’ αυτά ο χρόνος τους διέψευσε…
Κύριε Ανδρέα Καπανδρέου, η ομάδα Logotexniko Symposio σας ευχαριστεί για την τιμή να μας δώσετε συνέντευξη και να τη φιλοξενήσουμε. Η συνεργασία μας ήταν υπέροχη και το ίδιο και εσείς ως προσωπικότητα! Ευχαριστούμε, μετά τιμής κι εκτίμησης!
Απάντηση:
Η τιμή ήταν δική μου! Εύχομαι στο «Λογοτεχνικό Συμπόσιο» να συνεχίσει την καλή δουλειά που κάνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου