Μόλις τελείωσα τα 12 διηγήματα του Γιώργου Τυρίκου-Εργά τα οποία περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Οι μίνες του Θαβώρ» (εκδόσεις Αιολιάδα, 2007).Πρόκειται για τα πιο παράξενα κείμενα - ασκήσεις στον γνώριμο κόσμο του φανταστικού, όπως τα αποκαλεί ο ίδιος ο συγγραφέας- και τους πιο παράξενους στίχους που διάβασα τον τελευταίο καιρό.«Στα πιο απίθανα σημεία ενός έρημου μοναστηριού κάποιος ανακαλύπτει μερικά σκόρπια κείμενα. Είναι από μόνα τους αρκετά για να αποδείξουν τη σκοτεινή ιστορία που διηγούνται;
Μέσα από τις σημειώσεις ενός εφημέριου ξεδιπλώνεται το τρομαχτικό μυστικό ενός πλάσματος στη Λέσβο του 1850.
Η αστυνομία βρίσκει χίλια σφαγμένα πρόβατα στο κέντρο ενός ξέφωτου και ακούει την κατάθεση του μοναδικού ανθρώπου που ίσως γνωρίζει κάτι γι’ αυτά.
Από την τσέπη ενός στρατιωτικού εμφανίζονται, δίχως ποτέ να στερεύουν, ατέλειωτα κέρματα του ενός ευρώ.
Μια φαινομενικά απλή γυναίκα φτιάχνει την προσωπική της, τερατώδη σκακιέρα και καταρρέει προς την τρέλα παίζοντας την παρτίδα που δεν έπρεπε να παιχτεί ποτέ.»
Και κάποιοι στίχοι που μου έκαναν εντύπωση:
…
Να προσεύχεσαι για νίκη
όταν παίζεις στη σκακίερα του Θεού
…
Αρχινούν οι ελπίδες για θαύματα.
Ψάλλε Θεία.
-Ευλογιτός ο Θεός
ο πύργος ο ζερβός στην άλφα τη γραμμή
-νυν και αεί
σε βασίλισσα να μεταμορφωθεί
-αγία τριάς
Ο παγηδευμένος βασιλιάς
-ελέησον ημάς
να ξεπαγηδευτεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου