Όταν είδα για πρώτη φορά το βιβλίο μέσω του διαδικτύου αλλά και μετά, στο βιβλιοπωλείο, όταν είχα αποφασίσει πλέον να το αποκτήσω, το βλέμμα μου τράβηξε αμέσως αυτό το "αλλόκοτα διηγήματα" που βλέπουμε να δίνεται κάτω από τον τίτλο στο εξώφυλλο, ως χαρακτηρισμός για το περιεχόμενό του. Ιστορίες που προκαλούν τη μοίρα των ηρώων, που από μια βάση καθημερινότητας σε οδηγούν, μέσω του πάντα απρόβλεπτου πεπρωμένου, σε ένα ανατριχιαστικό παιχνίδι με το μεταφυσικό, σε ένα ηδονικό φλερτ ακόμα και με τον τρόμο.
Τα δώδεκα διηγήματα που μας δίνει ο Ανδρέας στο βιβλίο του, αποτέλεσαν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη για δυο βασικούς λόγους - που πιστεύω δεν είναι μόνο δικές μου διαπιστώσεις, αλλά υποψιάζομαι και δομικές επιλογές του συγγραφέα όταν έγραφε τις ιστορίες του.
Ο πρώτος λόγος είναι, ότι παίρνει μια θεματολογία που συνήθως απευθύνεται σε ένα κοινό εξειδικευμένο, που έχει μάθει και συνηθίζει να διαβάζει συγκεκριμένα είδη λογοτεχνίας και με τον τρόπο που την χειρίζεται, την κάνει "mainstream" (που λέμε και στα ελληνικά) και την ανοίγει εντέχνως σε άλλο, μεγαλύτερο κοινό. Ως συνέχεια του πρώτου λόγου, ο δεύτερος είναι ότι δεν πέφτει στην εύκολη "παγίδα" να ντύσει τα διηγήματά του με μια γλώσσα και μια ατμόσφαιρα απόκοσμη, μυστηριακή και να τα μεταφέρει όπως θα λέγαμε σε άλλες διαστάσεις. Τα αφήνει στον δικό μας κόσμο, στην δική μας διάσταση, είναι γραμμένα από την οπτική γωνία του απλού θιασώτη και όχι ενός υπερκόσμιου παρατηρητή. Και αυτό είναι επιλογή τολμηρή και θαρραλέα.
Αγαπημένες μου στιγμές στο βιβλίο, το πρώτο διήγημα (Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν) που κατ' εμέ δίνει πολλά στοιχεία για την μελλοντική συγγραφική δυναμική του Ανδρέα, το επιβλητικό "Δωμάτιο με τους καθρέφτες" που θα μπορούσα να το φανταστώ και ολοκληρωμένο μυθιστόρημα, το απλό, ανθρώπινο και τρυφερό "Ένα μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά" και το "Σχολική εκδρομή" που περιγράφει θαυμάσια την μεταθανάτια εμπειρία ενός μικρού κοριτσιού μετά από ένα τροχαίο ατύχημα.
Το βιβλίο κλείνει με ένα πραγματικά απολαυστικό μικρό διήγημα, στο οποίο ο Ανδρέας Ανδρέου, που επειδή στην Κύπρο το όνομά του είναι πολύ κοινό, υπογράφει ως Ανδρέας Κ. Ανδρέου, μας εξηγεί πως κατέληξε από μια παρεξήγηση, αυτό το Κ να του αλλάξει ολόκληρο το επώνυμο και να τον γνωρίσουμε εμείς ως Ανδρέα Καπανδρέου (τον καταλαβαίνω απόλυτα και συμπάσχω).
Θέλω να ευχηθώ ό,τι καλύτερο στον Ανδρέα και το βιβλίο του να είναι καλοτάξιδο και πολυταξιδεμένο. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με έναν συγγραφέα από την Κύπρο μας, χαίρομαι πάρα πολύ γι' αυτό και ελπίζω να συνεχίσουμε αυτήν την δημιουργική επαφή.
Το βιβλίο "Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν" κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο από τις Εκδόσεις Επιφανίου στην Λευκωσία και μπορείτε να ζητήσετε να σας το φέρουν σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Δημήτρης Νίκου - http://dimitris-nikou.blogspot.com/2011/04/blog-post_29.html:
Δημήτρης Νίκου - http://dimitris-nikou.blogspot.com/2011/04/blog-post_29.html:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου