Ο Βασίλης Μιχαηλίδης απαντά «προς τους λέγοντας ότι η Κύπρος δεν είναι ελληνική»

Το 1881 είναι η χρονιά κατά την οποία, με τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, δόθηκαν στην Ελλάδα η Θεσσαλία και η περιοχή της Άρτας. 

Την ίδια χρονιά ο ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης δεν πρέπει να έμεινε ασυγκίνητος από το πιο πάνω γεγονός. 

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι ο Κύπριος ποιητής το 1878 μετέβηκε στην Ελλάδα και αφού κατατάχτηκε ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό πολέμησε για αυτά τα εδάφη και για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους.

Το 1881, ο Βασίλης Μιχαηλίδης ζώντας στην Βρετανοκρατούμενη Κύπρο και ποθώντας την ένωση και της δικής του ιδιαίτερης πατρίδας με την Ελλάδα, εμπνεύστηκε και έγραψε ένα από τα πιο εμβληματικά του ποιήματα με τίτλο «Η Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική». Μέσα από το ποίημα ο Βασίλης Μιχαηλίδης υπερασπιζόταν την ελληνικότητα της Κύπρου και απαντούσε στην Βρετανική προπαγάνδα που προσπαθούσε να επιβάλει το αντίθετο.

Το ποίημα περιλαμβάνεται στη ποιητική συλλογή «Ασθενής Λύρα» που εκδόθηκε το 1982.

Μέσα από τους στίχους του ποιήματος το οποίο είναι γραμμένο στην κυπριακή διάλεκτο ο Βασίλης Μιχαηλίδης βάζει τη σκλάβα  Κύπρο να μοιρολογεί:

Είμαι μια σκλάβ’ ασκλάβωτη, μια σκλάβα σκλαβωμένη,
είμαι μια σκλάβ’ απόσπαστη, μια σκλάβα ‘ποσπασμένη,
που δκιάβηκα μαύρην σκλαβκιάν σε τόσα ξένα σιέρκα,
που ‘λάμναν την καρτούλλαν μου με δίστομα μασαίρκα.

Και απευθυνόμενη προς την Μεγάλη Βρετανία την παρακαλεί να την δώσει στην αγκαλιά της μητέρας της (Ελλάδας):

…δώσ' με κ̌ι εμέν' της μάνας μου να με σφιχταγγαλιάσει,
για να χαρεί τούτ' η καρκιά, ν' ανοίξει, να γελάσει.
Δώσ' με να μπω στ' αγκάλια της να πάρω το φιλίν της
να σβύσω 'γιω την δίψαν μου κ̌αι κ̌είνη την δικήν της.

Σε ένα άλλο περιστατικό, το 1884, όταν στο λιμάνι της Λεμεσού όπου ζούσε ο Βασίλης Μιχαηλίδης κατέπλευσε το πλοίο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού «Ναύαρχος Μιαούλης», ο Βασίλης Μιχαηλίδης βρέθηκε στην προβλήτα όπου προσφώνησε τους αξιωματικούς και δοκίμους του σκάφους με δικούς του στίχους:

Χαίρε Μιαούλη εις αυτό το πρώτο σου ταξίδι

που είδε η Μεσόγειος το μόνο της στολίδι,

σ’ όλην σου την περίοδο αυτήν που σεριανίζεις

κι όσοι διψούν ελευθεριά περνάς και τους δροσίζεις.

Σε βλέπουμε κι από χαρά τρέχουν τα δάκρυά μας

είθε να δώσει ο θεός που βλέπει την καρδιά μας,

να ’λθει η μέρα γρήγορα αυτήν που καρτερούμε,

η μέρα της Ενώσεως οπού θα ενωθούμε.

Ο Βασίλης Μιχαηλίδης έγραψε και άλλα ποιήματα εκφράζοντας την αγάπη του για την Ελλάδα αλλά και τον πατριωτισμό του. Εξάλλου ένας από τους διασημότερους στίχους το από το ποίημα «9^η Ιουλίου» λέει για τον Ελληνισμό: 

«Η Ρωμιοσύνη εν’ φυλή συνότζαιρη του κόσμου

Κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ι-ξηλείψει»

Μερικά άλλα πατριωτικά ποιήματα του Βασίλη Μιχαηλίδη είναι:

«Η Κύπρος στη μάνα της», «Τω απαγχονισθέντι Αρχιεπισκόπω Κύπρου Κυπριανώ» , «Εις την 25ην Μαρτίου», «Εις την Κρήτην», «Δια την Ένωση της Κρήτης», «Εγερτήριον».

Ο Βασίλης Μιχαηλίδης που γεννήθηκε το 1849 σε μια Κύπρο υπό τουρκική κατοχή, απεβίωσε το 1917 σε μια Κύπρο υπό βρετανική κατοχή χωρίς να αξιωθεί να δει την ιδιαίτερη του πατρίδα ελεύθερη, όπως ονειρευόταν.

Ανδρέας Καπανδρέου

(Συγγραφέας – Βιβλιοθηκονόμος)

*Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ellada.cy