Οι μίνες του Θαβώρ

Μόλις τελείωσα τα 12 διηγήματα του Γιώργου Τυρίκου-Εργά τα οποία περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Οι μίνες του Θαβώρ» (εκδόσεις Αιολιάδα, 2007).

Πρόκειται για τα πιο παράξενα κείμενα - ασκήσεις στον γνώριμο  κόσμο του φανταστικού, όπως τα αποκαλεί ο ίδιος ο συγγραφέας- και τους πιο παράξενους στίχους που διάβασα τον τελευταίο καιρό.«Στα πιο απίθανα σημεία ενός έρημου μοναστηριού κάποιος ανακαλύπτει μερικά σκόρπια κείμενα. Είναι από μόνα τους αρκετά για να αποδείξουν τη σκοτεινή ιστορία που διηγούνται;

Μέσα από τις σημειώσεις ενός εφημέριου ξεδιπλώνεται το τρομαχτικό μυστικό ενός πλάσματος στη Λέσβο του 1850.

Σχόλια για «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» από αναγνώστες της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λάρνακας

Διάβασα με ευχάριστη έκπληξη τα σχόλια δύο αναγνωστών του «Τρομακτικού μυστικού του Αϊνστάιν» που δημοσιεύτηκαν στο ιστολόγιο της ΚΕΒΕΠ.

Πρόκειται για τη βιβλιοθηκονόμο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λάρνακας, καθώς και για ένα χρήστη της ίδιας Βιβλιοθήκης.

Αναδημοσιεύω αυτούσια τα σχόλια:

1. Αγαπητέ Ανδρέα,
Διάβασα τα αλλόκοτα 12 διηγήματα σου με πολλή αγάπη αναιρώντας κάθε δογματική προσωπική μου γνώμη και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να βυθιστεί στο λογοτεχνικό σου πνεύμα, στην αληθινότητα του λόγου σου και στην παραδεκτή κατά μένα δομή και πλοκή του έργου και των ηρώων σου.
Ο διηγηματικός σου λόγος απλός μα πάνω από όλα δυνατός και υποβλητικός.
Όταν διαβάζω τα διηγήματα σου με συνεπαίρνει το όνειρο μίας πραγματικής φαντασίας όπου οι ήρωες σου με χρώμα ψυχογραφικό και με ύφος παίρνουν οστά και υπόσταση .
Πολλές φορές δεν διαπίστωσα μονάχα τον μάστορα τεχνίτη του διηγηματικού στοιχείου αλλά και τον ποιητή της αρμονίας και των λέξεων.
Σου σφίγγω το χέρι γιατί υπόσχεσαι τον αυριανό Μυριβήλη σε ένα κόσμο φανταστικό, αλλόκοτο και μεταφυσικό.
Σου εύχομαι ο ειρμός της έμπνευση σου να μην σταματήσει ποτέ.

(Μαρία Κλώνη – Ευθυμίου, υπεύθυνη Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λάρνακας)


2. Διάβασα το βιβλίο του Ανδρέα Καπανδρέου “Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν” με εντυπωσίασε.
Ίσως ο καλύτερος Κύπριος λογοτέχνης που έτυχε να διαβάσω τα τελευταία χρόνια .
Απλή γλώσσα, χωρίς προσποίηση. Χρησιμοποιεί το μεταφυσικό δίχως υπερβολή και χωρίς να απομακρύνεται από το όριο του πραγματικού.

(Χρήστος Χατζηγεωργίου, αναγνώστης – μέλος Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λάρνακας)

Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας του Henry Charles Bukowski

Η εφημερίδα «Το Βήμα» μας έδωσε την ευκαιρία, πριν μερικές βδομάδες, να αποκτήσουμε το συλλεκτικό βιβλίο του Τσαρλς Μπουκόφσκι «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας» (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2011 - το βιβλίο
περιλαμβανόταν σαν συνοδευτικό με την κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας).  

Ο Χένρι Τσαρλς Μπουκόφσκι (Henry Charles Bukowski, 1920-1994) είναι, όπως ο ίδιος σαρκαστικά αποκαλεί τον εαυτό του,  ο «πορνόγερος» της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Ο αιρετικός αυτός συγγραφέας που αναγνωρίστηκε πρώτα στην Ευρώπη και μετά στην πατρίδα του  γράφει με τρόπο που προκαλεί και σοκάρει το μέσο αναγνώστη. Στα διηγήματά του (τα περισσότερα από τα οποία είναι αυτοβιογραφικά) εξυμνεί  τα μοναδικά ιδανικά στα οποία, φαίνεται ότι  πιστεύει , το αλκοόλ και το σεξ!

Η γραφή του πάντως είναι ευφυέστατη και ενδιαφέρουσα ενώ ο αυτοσαρκασμός που διακατέχει όλο του το έργο, κάνει τον συγγραφέα πιο οικείο προς τον αναγνώστη.

Η σωματική βία που ο συγγραφέας δέχτηκε από τον πατέρα του όταν ήταν παιδί αλλά και η πολύ άσχημη του εμφάνιση (παραμόρφωση του προσώπου του λόγω μιας επιθετικής ακμής που πέρασε στην εφηβεία) φαίνεται ότι διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του και ακόνισαν τον κυνισμό του.

Δέκα χιλιάδες μέλισσες, του Άντη Ροδίτη

Δέκα χιλιάδες μέλισσες: μυθιστόρημα αληθινών γεγονότων / Άντης Ροδίτης. Αθήνα: Αρμός, 2010.

Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του «μυθιστορήματος αληθινών γεγονότων» του Άντη Ροδίτη «Δέκα χιλιάδες μέλισσες» (εκδόσεις Αρμός, 2010). Δηλώνω ενθουσιασμένος από την σύλληψη του όλου έργου αλλά και συγκλονισμένος, συνειδητοποιώντας για ακόμα μια φορά τις λεπτομέρειες που καθόρισαν την τύχη της Κύπρου.

Το είδος του συγκεκριμένου βιβλίου είναι το αγαπημένο μου αφού συνδυάζει το μυθιστόρημα με πραγματικά (και μάλιστα τεκμηριωμένα) ιστορικά στοιχεία.

Είναι ένα βιβλίο - όπως δείχνει και το εξώφυλλο του – αποκαθήλωσης του Μακαρίου το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να το διαβάσει ο κάθε Έλληνας της Κύπρου ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.

Το βιβλίο εξιστορεί ουσιαστικά τα γεγονότα που συνδέονται με την εξορία του Αρχιεπισκόπου Μακάριου από τους βρετανούς στις Σεϋχέλλες, παραλληλίζοντάς τα με αυτά της εξορίας του Αφρικανού φίλαρχου Πρέμπε επίσης από τους βρετανούς στο ίδιο μέρος, μερικά χρόνια νωρίτερα.

Με ξένισε η, σε μερικά σημεία (αχρείαστη κατά την ταπεινή μου άποψη), χρήση της κυπριακής διαλέκτου.

*Ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από τους στίχους του ποιήματος «Ομνήσιλος» του Παντελή Μηχανικού:

Δέκα χρόνια έστελλε τις μέλισσές του ο Ονήσιλος

να μας κεντρίσουν

να μας ξυπνήσουν

να μας φέρουν ένα μήνυμα.

Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος

κι όλες ψοφήσανε πάνω στο παχύ μας δέρμα

χωρίς τίποτε να νιώσουμε

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Στην Κύπρο της δεκαετίας του '70, υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Κύπρου και Εθνάρχη των Κυπρίων, η επίθεση κατά της ελληνικής εθνικής συνείδησης, η κάθαρση της ελληνικής ιστορίας από τα "εθνικιστικά" της στοιχεία και η δημιουργία μιας νέας, απλά κυπριακής και στη συνέχεια παγκοσμιοποιημένης, "πολυπολιτισμικής" συνείδησης ήταν καλά προσχωρημένη. 
Η κάθοδος στην Κύπρο μιας πάνοπλης ελληνικής μεραρχίας με δύναμη πυρός σώματος στρατού, στις αρχές του 1964, με αποστολή να επιτύχει τελικά την Ένωση, αντιμετωπίστηκε με διαβολή, ψιθύρους και συκοφαντίες. Τρείς ήταν οι βασικοί άξονες: Πρώτον, αυτοί οι απατεώνες "Καλαμαράδες" (οι Έλληνες στρατιώτες) θα αποπλανούσαν με την όμορφη γλώσσα τους τις παρθένες Κυπριοπούλες, δεύτερον θα έπρεπε να μην ξεχνούν οι Κύπριοι πόσο αδύναμη ήταν οικονομικά η Ελλάς, που θα παρέσυρε μαζί της στην ίδια φτώχεια και την Κύπρο αν γινόταν η Ένωση και, τρίτον, οι υψηλόβαθμοι Κύπριοι υπάλληλοι θα έχαναν αμέσως τις θέσεις τους, αφού θα τις έπαιρναν - μόλις γινόταν η ένωση - οι "Καλαμαράδες"!
Ποιους λόγους είχε ο Μακάριος να παραβλέπει αυτή την κατάσταση; Πού απέβλεπε; Δεν μπορούσε να προβλέψει που θα κατέληγε η συνεχής αντιπαράθεση της Κύπρου με την Ελλάδα, το μόνο φυσικό σύμμαχο της Κύπρου; Πως κατέληξε να εμπιστεύεται περισσότερο τους Άγγλους, παρά τους Έλληνες; Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει πως παρά τις οποιεσδήποτε ελληνικές αδυναμίες, η Ελλάδα είχε εξ αίματος αγάπη και ενδιαφέρον για την Κύπρο, ενώ οι Άγγλοι θα επεδίωκαν απλά και μόνο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους;

Οι δέκα χιλιάδες μέλισσες, είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αδημοσίευτες επιστολές της δασκάλας αγγλικών του Μακαρίου, όταν ήταν εξόριστος στις Σευχέλλες και σε ντοκουμέντα και έγγραφα από τα αγγλικά αρχεία, που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η ένωση το 1964 ήταν εφικτή, αν την επιθυμούσε και αν την επιδίωκε ο Μακάριος. Αν γινόταν τότε η ένωση, που τόσο ανυπόμονα προσπάθησαν οι Αμερικανοί να επιτύχουν, φοβούμενοι τη μετατροπή της Κύπρου σε "Κούβα" της Μεσογείου, πολύ πιθανόν ούτε η δικτατορία του '67 να ακολουθούσε η εισβολή των Τούρκων το '74. Πολύ πιθανόν η σημερινή κατάσταση να μην υπήρχε καν.