Κριτική Βιβλίου της Μαρίας Παΐση*
Τίτλος: Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν (αλλόκοτα διηγήματα)
Στοιχεία έργου/συντελεστών:
Συγγραφέας: Ανδρέας Καπανδρέου
Εκδόσεις: Επιφανίου
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Λίγα λόγια για την υπόθεση (υποθέσεις):
Δώδεκα υποθέσεις σε δώδεκα διηγήματα. Ένα φθαρμένο ημερολόγιο αποκαλύπτει ένα στρατιωτικό πείραμα. Ένας άντρας καλείται να δολοφονήσει μια κοπέλα. Μια τσιγγάνα τρελαίνει τους γονείς ενός παιδιού φανερώνοντας τον μελλοντικό θάνατό του, λίγα λουλούδια από έναν νεκρό, μια χαμένη βαλίτσα και άλλα πολλά…
Η άποψή μου…
Το βιβλίο αποδείχτηκε μια ευχάριστη έκπληξη. Οι λόγοι είναι αρκετοί. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Τα διηγήματα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρόκειται για μικρές ιστορίες (όχι σε σπουδαιότητα), με σύντομη έκταση αφηγηματικής πεζογραφίας. Το περιεχόμενο είναι αφαιρετικό με αρκετή πύκνωση του λόγου. Στα διηγήματα δεν χωράνε οι επαναλήψεις και οι φλυαρίες. Ούτε οι πολλοί χαρακτήρες και ο μεγάλος όγκος πληροφοριών. Χρειάζεται απλότητα, συντομία και διήγηση με συνοπτικές διαδικασίες. Όμως, τα διηγήματα δεν πρέπει να υστερούν ως κείμενα, αλλά να έχουν την ισχύ ενός μεγαλύτερου κειμένου. Να είναι ξεκάθαρη η πλοκή, οι χαρακτήρες και οι συνθήκες.
Με την πρώτη ανάγνωση του βιβλίου παρατηρούμε έντεχνο γράψιμο μέσω της μυθοπλαστικής γραφής. Χρησιμοποιείται πρωτοπρόσωπη γραφή, τριτοπρόσωπη και διάλογοι. Ο συγγραφέας δίνει σημασία στη λεπτομέρεια και η γραφή του κρατά το ενδιαφέρον στα ύψη. Με παράξενες, ανατρεπτικές ιστορίες ο αναγνώστης ψυχαγωγείται και περνά όμορφα τον χρόνο του. Στις υποθέσεις κυριαρχεί αρκετές φορές το ανεξήγητο, η έκπληξη και το αναπάντεχο.
Χρησιμοποιείται κυρίως γραμμική αφήγηση και σε κάποια διηγήματα παρατηρούμε εγκιβωτισμό. Είναι μια τεχνική όπου μέσα στην κύρια ιστορία ενσωματώνεται μία δευτερεύουσα. Ο αναγνώστης ούτε «χάνεται» ούτε μπερδεύεται εφόσον η τεχνική χρησιμοποιείται με επιδεξιότητα και μεγάλη προσοχή.
Άμεσα βυθίζεται ο αναγνώστης στην κάθε ιστορία και παρασέρνεται σε όσα διαδραματίζονται. Με αρκετή επιδεξιότητα στα «αλλόκοτα διηγήματα» του συγγραφέα, εξελίσσεται η κάθε υπόθεση με σαφήνεια, αρχή, μέση και τέλος. Ο λόγος είναι απλός, οικείος και οι λέξεις τόσες, όσες χρειάζεται ώστε μέσα σε λίγες μόνο σελίδες ο αναγνώστης βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο γνωρίζοντας ανά πάσα στιγμή τον χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες και τον λόγο ύπαρξης της υπόθεσης.
Το βιβλίο εμπεριέχει ποικίλα θεματολογία, κάποτε καθημερινή και ενίοτε με εξωπραγματικό στοιχείο όπως η τηλεμεταφορά. Ενώ δίνεται επιστημονική εξήγηση με λέξεις κάπως ασυνήθιστες η γλώσσα είναι απλή και κατανοητή. Το κείμενο ρέει σαν γάργαρο νερό και η υπόθεση πάει πάρα κάτω ανάλαφρα. Οι ήρωες δεν είναι κατά ανάγκη ωραιοποιημένοι, με αλαβάστρινα πρόσωπα και σώματα γυμνασμένα. Αντιθέτως, είναι καθημερινοί και ανθρώπινοι. Ένας κεντρικός χαρακτήρας είναι κάποτε μια απλή γκαρσόνα, ένας χρήστης ουσιών, ένας δολοφόνος, ένας γονιός, ένας υπάλληλος που ταξιδεύει…
Κάθε υπόθεση μας βάζει σε σκέψεις. Η αλήθεια είναι πως τελειώνοντας την ανάγνωση ενός διηγήματος χρειαζόμουν λίγο χρόνο προτού διαβάσω την επόμενη ιστορία. Είχα την ανάγκη να «χωνέψω» την κάθε υπόθεση και να αποστασιοποιηθώ… προτού πάω στην επόμενη.
Στα αλλόκοτα διηγήματα παρατηρούμε τις σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες, τις αντιδράσεις τους, την αλληλεπίδραση με την ξέφρενη πορεία που παίρνει η ζωή. Παρουσιάζεται η καλή πλευρά των ανθρώπων, μα και αρκετές φορές η σκοτεινή κάτι το οποίο μας βάζει σε σκέψεις. Μια βουτιά στα βαθύτερα νοήματα των μικρών ιστοριών, μας παρασέρνει σε στοχασμούς και μηνύματα.
Κείμενο: Απλό. Ευανάγνωστο. Ψυχαγωγικό. Αναπάντεχο.
Με λίγες λέξεις: Ενδιαφέρον. Απολαυστικό
Θετικά στοιχεία: Απλότητα. Σαφήνεια.
Παράπονο: Κανένα
Συμπεράσματα/Απολογισμός
Αν και η ζωή αποδεικνύεται πιο δυνατή από εμάς, εξακολουθούμε να είμαστε οι επιλογές μας!
Επίλογος/Finale
Αυτός που πρέπει να είναι!
• Ενίοτε το τέλος μένει ανοιχτό δίνοντας τροφή για σκέψη.
• Κάποιες φορές το τέλος είναι ευχάριστο, άλλες δεν είναι.
Ναι ή όχι;
Ναι! Μην σας ξεφύγει αυτό το βιβλίο!
*Η Μαρίας Παΐση είναι συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου