Το ματ που ονειρεύτηκα [ποίημα και τραγούδι]

ΤΟ ΜΑΤ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤHΚΑ

Εγώ πολύ προσπάθησα για να σε μάθω σκάκι

μα εσύ πάλι καβάλησες το άσπρο αλογάκι.

Μαζί σου ονειρεύτηκα να παίξω μια παρτίδα

κι εσύ εξαφανίστηκες μέσα σε καταιγίδα.

Τη δίχρωμη σκακιέρα μου τη βρήκες ντεμοντέ

πολύ σε ξενερώνουνε μου είπες τα καρέ.

Εσύ είσαι η βασίλισσα με ευχέρεια κινείσαι 

για τη σφαγή των πιονιών δεν δείχνεις να ενοχλείσαι.

Η παρτίδα που αρχίσαμε μάς έμεινε στη μέση

κατάντησε  τραυματική για μένα αυτή η σχέση.

Οι πύργοι μου σε είχανε σχεδόν περικυκλώσει

μα τούτο το παιγνίδι μας ποτέ δεν θα τελειώσει.

Ποτέ σου δεν κολύμπησες σε θάλασσα με κύμα

και σε καμία σχέση σου εσύ δεν ήσουν θύμα.

Αν στη ζωή δεν ρίσκαρες να παίξεις και να χάσεις

είσαι μια ξενέρωτη κι εμένα να ξεχάσεις.

Χίλιες φορές καλύτερα να σε είχα μάθει τάβλι

του Αυγεία ακαθάριστοι δεν θα μεναν οι στάβλοι.

Το ματ που ονειρεύτηκα ποτέ δεν θα σου κάνω
εγώ πολύ σ’ αγάπησα μα εσύ ήσουν υπεράνω.

Μελοποίηση του ποιήματος, ερμηνεία και κιθάρα από τον Ανδρέα Παπαδόπουλο:

(Από την ποιητική συλλογή Το τέλος της Χιονάτης.
Δημοσιεύτηκε επίσης στην ανθολογία Poem [e-book], εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, 2016. Στην ίδια ανθολογία δημοσιεύτηκαν τα ποιήματα: Νεοέλληνας, Στο Ενυδρείο, Ερωτικό και Το ματ που ονειρεύτηκα)