Περί τυφλότητος του Jose Saramago

Σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να δείτε ένα έργο στο σινεμά και να ζηλέψετε που δεν έχετε σκεφτεί πρώτοι εσείς το συγκεκριμένο σενάριο;

Αυτό ένοιωσα μόλις διάβασα το «Περί τυφλότητος» του Ζοζέ Σαραμάγκου [Jose Saramago] (εκδόσεις Καστανιώτη 1998).

Στο βιβλίο αυτό, ο βραβευμένους με  νόμπελ πορτογάλος συγγραφέας, περιγράφει μια επιδημία τυφλότητας που πλήττει μια ολόκληρη χώρα μετατρέποντας τους κατοίκους της, ξαφνικά, από βλέποντες σε τυφλούς! Η ασθένεια είναι μεταδοτική και όσοι δεν έχουν ακόμα πληγεί προσπαθούν απεγνωσμένα να διαφυλαχτούν απομονώνοντας τους τυφλούς.

Από την περίληψη του βιβλίου:

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του.
Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή; Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια; Oι σεξουαλικοί φραγμοί; Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;

Σε έναν κόσμο τυφλών, εσύ πως θα συμπεριφερόσουν αν έβλεπες;