Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν, Ανδρέας Καπανδρέου: Φανταστικά διηγήματα εκ Κύπρου ορμώμενα; Χμμμ… Λιχουδιά. Τα απέκτησα λίγες μόνο μέρες μετά που έμαθα γι’ αυτά. Δεν είναι δύσκολο και μάλιστα, στο κεντρικό βιβλιοπωλείο που τα ζήτησα μου τα έφεραν την επόμενη ή μεθεπόμενη μέρα. Ταχύτης. Αυτό που διάβασα ήταν κάτι που το έγραψε ένα άνθρωπος που ξέρει να χρησιμοποιεί σωστά και όμορφα τη γλώσσα, αλλά θέλει λίγη ακόμη προσπάθεια στο στήσιμο της πλοκής, σ’ εκείνο δηλαδή το σημείο του κειμένου που αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για το αν θα γίνει εκείνο το περίφημο «immersion».
Θα ήθελα στην επόμενη δουλειά του (που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα ψάξω θα αγοράσω και θα ξεκοκαλίσω εν ριπή οφθαλμού, αμά τη εμφανίσει) να διακρίνω την προσπάθειά του να επεξεργαστεί το δραματουργικό αποτέλεσμα των κειμένων. Κι επίσης θα ήθελα να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τους ίδιους τους χαρακτήρες, να μην τους τοποθετεί απλά μέσα σε κάποιο συμβάν που θα τους αλλάξει τη ζωή. Η καλύτερή στιγμή στο παρόν βιβλίο είναι η Ζωίτσα της «Σχολικής Εκδρομής», η Αλίκη του ομώνυμου κι ο βιβλιοθηκάριος του «Τρομακτικού Μυστικού».
Πέραν τούτων, δεν πήρα πολλές πληροφορίες ώστε να συμπαθήσω και να συμπάσχω με τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Τέλος εκείνο που πραγματικά θα περίμενα, αλλά δεν το είδα, είναι να υπάρχει μια ομοιομορφία ανάμεσα στα θέματα. Το θέμα κι ο υπότιτλος είναι οι αλλόκοτες ιστορίες. Ο «Αμάρ», η «Γυναίκα που Έπεσε από ψηλά» και το «Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα;» είναι ξεκάθαρα άσχετα με το χαρακτηρισμό αυτό (σε σύνολο δώδεκα διηγημάτων).
Πηγή: http://readingthebookofdeeds.blogspot.com/2011/05/2011-6.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου