Το μυθιστόρημα «Όταν σωπάσαν τα πουλιά» του Νίκου
Νικολάου-Χατζημιχαήλ είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην
Κύπρο, ξεκινώντας το 1878 με την άφιξη των Άγγλων στο νησί, ακολουθεί την
πολιτική και εκκλησιαστική ιστορία της Κύπρου, αλλά επικεντρώνεται σε έναν ατίθασο ιερέα, σε ένα
μικρό χωριό της Καρπασίας, το Βασίλι (χωριό στο οποίο γεννήθηκε και ο συγγραφέας).
Ο ιερέας Παπαγιάννης, γνωστός και ως Παπασπαθάς, προσπαθεί να επιβιώσει μετά
από ένα απροσδόκητο χτύπημα της μοίρας, ερχόμενος σε σύγκρουση με την κοινωνία
και την Εκκλησία.
Το έργο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα από την ιστορία της οικογένειας του συγγραφέα, διατηρώντας τα πραγματικά ονόματα των περισσότερων χαρακτήρων. Η αφήγηση καλύπτει μια περίοδο που εκτείνεται έως τις αρχές του 1922, περιγράφοντας γάμους, γεννήσεις, θανάτους και μετανάστευση, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τις προκλήσεις της εποχής, όπως η μετάβαση από την τουρκοκρατία στην αγγλοκρατία, η κακή αγγλική διοίκηση, οι ανομβρίες και η πείνα.