"Το Τρομακτικό Μυστικό του Άινσταιν" είναι μια συλλογή διηγημάτων που στεκόταν για αρκετό καιρό στη βιβλιοθήκη μου - έφτασε τελικά η στιγμή που το διάβασα αν και για να είμαι ειλικρινής το εξώφυλλο με προετοίμαζε για κάτι πολύ διαφορετικό - μια έλλειψη αισθητικής όσον αφορά το εξώφυλλο υπάρχει, θυμίζοντας εκπομπές του Χαρδαβέλλα. Φαντάζομαι όμως αυτό ήταν περισσότερο επιλογή του εκδοτικού και όχι του συγγραφέα. Κάτι που επίσης με ξένισε ήταν η λέξη "αλλόκοτα" που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα διηγήματα, κάτι που συνάντησα και στην πρώτη δουλειά του Ιάσωνα Σταυράκη, απλά τότε ήταν η λέξη "αιρετικά". Δε θεωρώ πως τα διηγήματα του Καπανδρέου είναι αλλόκοτα, έχουν μεν αλλόκοτα στοιχεία και διάχυτο το μυστήριο με δόσεις λογοτεχνίας του φανταστικού, όμως η λέξη "αλλόκοτα" πιστεύω περιγράφει κάτι πολύ συγκεκριμένο - και πάλι δε γνωρίζω αν αυτό έγινε λόγω μάρκετινγκ. Όπως και να 'χει, η ουσία είναι πως τα διηγήματα, στην πλειοψηφία τους είναι καλογραμμένα και έχουν ένα σχετικό ενδιαφέρον, σε κάποια πράγματι υπάρχει το στοιχείου του ανατρεπτικού τέλους που χαρακτηρίζει ένα καλό διήγημα. Δε θεωρώ όμως πως η θεματική των διηγημάτων έχει κάτι καινούργιο να πει ούτε πως η γλώσσα που χρησιμοποιείται έχει κάτι το ασυνήθιστο ή το πρωτοποριακό. Θεωρώ τα διηγήματα εύπεπτα - χωρίς αυτό να είναι αρνητικό - ξεκάθαρα και απλά, μια ωραία παρέα σε μια εκδρομή ή στην παραλία. Νεαρός κι αυτός σε ηλικία πιστεύω πως έχει αρκετό δρόμο μπροστά του ώστε να πειραματιστεί περισσότερο και θεωρώ πως το διήγημα είναι το είδος που πρέπει να συνεχίσει να υπηρετεί.
Το Τρομακτικό Μυστικό του Άινσταιν, Ανδρέας Καπανδρέου, Εκδόσεις Επιφανίου 2010.
Πηγή: http://kamenipriza.blogspot.com/2012/03/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου