Η διηγηματική και μυθιστορηματική γραφή του Ανδρέα Καπανδρέου, με ειδολογική καταγωγή στην ιδιοπροσωπία της από τη λογοτεχνία της δημιουργικής φαντασίας, γονιμοποιεί την έμπνευσή της, πυροδοτώντας εναύσματα από γνωστά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνικής βιβλιογραφίας. Μια σκόπιμη υπόμνηση του βιβλιόφιλου βιβλιοθηκονόμου προς τον αναγνώστη ότι τα πολυδιαβασμένα δημοφιλή βιβλία στη διαχρονική τους εμβέλεια σηματοδοτούν αστείρευτες πηγές συγγραφικής ανατροφοδότησης, ενοφθαλμίζοντας την πρωτοτυπία της ευφάνταστης σύλληψής τους στην αποτύπωση της νεότερης ευρηματικής επινόησης.